Ένα νέο ξεκίνημα…

Γράφει ο Μάνος Χρυσός – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Λυκόβρυση – Πεύκη, Νέα Ιωνία, Ηράκλειο 03/09/24

Μπήκαμε λοιπόν στον Σεπτέμβριο, ένα μήνα που ξεκάθαρα σηματοδοτεί το ξεκίνημα σε πολλούς τομείς.
Ξεκινάνε τα σχολεία, ξεκινούν τα πρωταθλήματα, ξεκινούν οι εξαγγελίες – υπάρχει βλέπετε και η ΔΕΘ – γενικά είναι μια περίοδος που ταιριάζει να βάζεις τις βάσεις για να αρχίσεις κάτι.
Το θέμα βέβαια είναι να αρχίζεις κάτι έχοντας κατάλληλα προετοιμαστεί έτσι ώστε να υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να επιτύχει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι αλλαγές που πρόκειται να εισαχθούν και ήδη ανακοινώθηκαν τη νέα χρονιά που αρχίζει σε λίγες μέρες, στα σχολεία.
Η αυστηροποίηση των Κανονισμών Λειτουργίας των σχολείων, η άμεση ενημέρωση των γονέων για τις απουσίες, οι νέες ποινές, οι αποβολές για τα κινητά, η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος όπως και η υποχρέωση των γονέων να καλύπτουν τα έξοδα από τις υλικές ζημιές που προξενούν τα παιδιά τους στο σχολείο, δίνουν το στίγμα της πολιτικής, που εισάγεται.
Επιπλέον, η νέα πλατφόρμα stop-bullying.gov.gr, για τις επώνυμες αναφορές περιστατικών βίας, δίνει τη δυνατότητα να «ανοίξουν τα στόματα και να σπάσει η σιωπή».
Σίγουρα μιλάμε για αυστηροποιημένους σχολικούς κανονισμούς, τους οποίους αναμένω με αγωνία το πως θα τους υποδεχθεί επί της ουσίας η σχολική κοινότητα μιας και φοβάμαι ότι με το πρώτο παρατράγουδο θα ζήσουμε καταστάσεις καταλήψεων και εντάσεων…
Θεωρώ ότι πολλά από τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά αυτό που με προβληματίζει στη χώρα μας είναι ότι από την θεωρία στη πράξη, η απόσταση είναι μεγάλη.
Όταν ακούς τους κυβερνητικούς παράγοντες νομίζεις ότι ζεις μια παραδεισένια κατάσταση που μετατρέπεται σε κόλαση όταν ακούς την συμπολίτευση και τους συνδικαλιστές.
Άλλωστε αυτά τα νέα μέτρα δεν αφήνουν πίσω τα προβλήματα που διαχρονικά υπάρχουν στα σχολεία και πάνε να καλυφθούν με ημίμετρα.
Ήδη μάλιστα αύριο Τετάρτη είναι προγραμματισμένη στο Υπουργείο Παιδείας, εδώ στη γειτονιά μας, συγκέντρωση διαμαρτυρίας από τις Ενώσεις Γονέων της περιοχής που φωνάζουν – και έχουν δίκιο – για σχολεία που λειτουργούν με ελάχιστους πόρους, σε ασυντήρητα σχολικά κτίρια, σε αίθουσες – κλουβιά και σε πολυπληθή τμήματα, με το ελάχιστο δυνατό εκπαιδευτικό προσωπικό, με ελλείψεις σε βασικές ειδικότητες, ακόμα και για τη στελέχωση της απαραίτητης παράλληλης στήριξης και των τμημάτων ένταξης και ανυπαρξία υποστηρικτικού επιστημονικού δυναμικού (ψυχολόγοι, νοσηλευτές κλπ.).
Ακόμα και αν θεωρήσω ότι σε κάποια από αυτά οι γονείς έχουμε την τάση να υπερβάλουμε, είναι προβλήματα υπαρκτά έστω και αν ποικίλουν από σχολείο σε σχολείο και από Δήμο σε Δήμο.
Το μόνο που ελπίζω είναι ότι θα γίνουν κάποια θετικά βήματα και ο επόμενος Σεπτέμβρης θα μας βρει με λιγότερα προβλήματα και μεγαλύτερη αισιοδοξία…