Η 24η Φεβρουαρίου ήταν μια ημέρα που πολλοί περίμεναν με ανυπομονησία: το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) είναι από εκείνη την ημέρα ανοιχτό! Ήταν μια ημέρα γιορτής για τους συντελεστές του Μουσείου, για τους καλλιτέχνες, έργα των οποίων εκτίθενται στη συλλογή, για τους φιλότεχνους και για όλο τον κόσμο, από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Αλλά και για όλους εκείνους στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) που υποστήριξαν με δωρεές τους την ολοκλήρωση των έργων για την πλήρη λειτουργία του.
Συγκεκριμένα, το ΙΣΝ υποστήριξε τις εργασίες διαμόρφωσης των εκθεσιακών χώρων καθώς και της προετοιμασίας και μεταφοράς της μόνιμης συλλογής. Επίσης, υποστήριξε την προμήθεια εξοπλισμού και συνέβαλε στη δημιουργία και αναβάθμιση, μεταξύ άλλων, του χώρου νέων μέσων, του εργαστηρίου συντήρησης, της βιβλιοθήκης και καλλιτεχνικού αρχείου και της αίθουσας προβολών. Με το άνοιγμα του Μουσείου, οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν από κοντά 172 έργα δημιουργημένα από 78 Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες, όπως του Βλάση Κανιάρη, του Γιάννη Κουνέλλη και της Σιρίν Νεσάτ.
Χαρακτηριστική υπήρξε η ομιλία του κ. Γιώργου Αγουρίδη, μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του ΙΣΝ, κατά τη Συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2020, ο οποίος μας καλωσόρισε εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου και όλων των συντελεστών στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ): «Θέλω να δηλώσω πως σήμερα είναι μια ξεχωριστή ημέρα. Δεν βρισκόμαστε απλώς στο άνοιγμα ενός μουσείου. Συμμετέχουμε σε μια γιορτή. Μια γιορτή για τους συντελεστές του μουσείου, για τους καλλιτέχνες, έργα των οποίων εκτίθενται στη συλλογή, για τους θαυμαστές τους. Και κυρίως για όλο τον κόσμο, για τους ανθρώπους των τεχνών που για χρόνια περιμένουν με προσμονή τη στιγμή αυτή, αλλά και για τη νέα γενιά, τα παιδιά που σήμερα για πρώτη φορά γνωρίζουν το έργο των καλλιτεχνών.
Πολλοί από εμάς που εργαζόμαστε για το ΙΣΝ έχουμε επισκεφθεί δεκάδες φορές το μουσείο για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη του έργου. Για να διασφαλίσουμε ότι θα προστεθεί ένα από τα τελευταία κομμάτια του παζλ και θα ολοκληρωθεί η εικόνα που βλέπουμε. Για να βρουν τα έργα της συλλογής του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) τη θέση τους μέσα στον χώρο. Η συλλογή εγκαταστάθηκε και η καρδιά του Μουσείου ξεκίνησε να χτυπά. Έχοντας και από μεριάς μας παρακολουθήσει την πορεία του στα χρόνια, συνεργαστήκαμε στο παρελθόν με διαφορετικές ηγεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, όπως επίσης με την κυρία Καφέτση και την κυρία Κοσκινά, αναγνωρίζοντας στα πρόσωπα και των δύο την αφοσίωση και το όραμα να γίνει πραγματικότητα το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της χώρας μας.
Σήμερα όμως θα φύγουμε από το Μουσείο πιο γεμάτοι από κάθε άλλη φορά που το έχουμε επισκεφθεί. Σαν να είναι η πρώτη φορά. Με την ιδιότητα του επισκέπτη. Και οφείλοντας ένα μεγάλο ευχαριστώ στο προσωπικό του Μουσείου που επί σειρά ετών υποστήριξε καθημερινά τη δράση του, με πείσμα παρά τις όποιες απογοητεύεις, στη διοίκηση και διεύθυνση του Μουσείου, και στο Υπουργείο Πολιτισμού και στην υπουργό, κυρία Μενδώνη, η οποία από την αρχή έθεσε το άνοιγμα του Μουσείου στην κορυφή των προτεραιοτήτων της. Σήμερα θα φύγουμε συγκινημένοι, και λίγο πιο «ζωντανοί».
Tι θέλει να πει ο καλλιτέχνης; Το ΕΜΣΤ μας δίνει πολλές αφορμές να θέσουμε αυτό το ερώτημα. Στο μουσείο αυτή τη στιγμή εκτίθενται δεκάδες έργα που θα μας κάνουν να αναρωτηθούμε. Και σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, έχουμε ανάγκη από δημιουργικά ερωτήματα. Κι ας μην υπάρχουν συγκεκριμένες απαντήσεις. Από ερεθίσματα και κίνητρα. Ατομικά και συλλογικά. Γιατί η τέχνη λειτουργεί σαν συγκολλητική ουσία, αναδεικνύοντας παγκόσμιες αλήθειες, κοινές δυσκολίες και χαρές πέρα από σύνορα, εθνότητες και ταυτότητες.
Το ΕΜΣΤ έχει και επισήμως μετά από πολλά χρόνια δική του στέγη. Ωστόσο, θέλουμε να ευχηθούμε να διατηρήσει τη «νομαδική ψυχή» και το ελεύθερο πνεύμα του στη νέα εποχή του. Το ιδιαίτερο παρελθόν συνιστά, την ίδια στιγμή, και τη δύναμή του. Το γεγονός ότι στεγάζεται πλέον σε δικό του κτίριο, δεν το εμποδίζει να σκέφτεται πέρα από τα όριά του. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτοι επίσημοι επισκέπτες του είναι μαθητές δημοτικού. Είμαστε πολύ τυχεροί που μοιραζόμαστε μαζί τους αυτή την εμπειρία. Είναι σαν να τη βλέπουμε μέσα από τα μάτια τους».