Βασίλης Σταύρου: «Βαθιά δημαρχοκεντρική αντίληψη»
«Στο Χαλάνδρι βρέθηκα από την τρυφερή ηλικία των 5 ετών, στα 1971, όταν με απόφαση των γονέων μου μετακομίσαμε εδώ την κατοικία μας. Εδώ ήταν που πρωτοπήγα σχολείο … που έκανα τους πρώτους φίλους … Εδώ πρώτο-εργάστηκα και εργάζομαι ακόμα … Εδώ είναι η ζωή μου !!!
Υπό το ανωτέρω καθεστώς ήταν, που ενώ απείχα πολιτικών ενασχολήσεων απoδέχτηκα την πρόταση που μού έγινε να συμμετάσχω στα κοινά τού τόπου μας
Προσχώρησα στον συνδυασμό ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΣΕ ΔΡΑΣΗ και κατέβαλα προσπάθεια τόσο για την εκλογή του όσο και για την δική μου πιστεύοντας ότι θα δίναμε συλλογικά λύσεις στα τόσα προβλήματα που για χρόνια ταλανίζουν τον τόπο μας.
Αντ’ αυτού έγινα μάρτυρας μίας δήμαρχοκεντρικής αντιλήψεως του ποια είναι τα προβλήματα προς επίλυση αλλά, το χειρότερο, και του ποια εν πάση περιπτώσει είναι η λύση τους … λες και ο νομοθέτης που προέβλεψε για Δήμους της δικής μας κατοικισιμότητας 41 τον αριθμό δημοτικούς συμβούλους -25 τής διοικήσεως- κακώς το προέβλεψε και έπρεπε a priori στο όνομα τής παραταξιακής πειθαρχίας στο Δημοτικό Συμβούλιο να υπερψηφίζεται η βούληση τού δημάρχου.
Δυστυχώς… και πραγματικά είναι δυστυχία, δυστυχία γι’ αυτόν τον τόπο…, δεν είστε ο μόνος. Είναι ένα έλλειμμα στην πατρίδα μας που ξεκινάει από την διαχείριση τής κεντρικής πολιτικής σκηνής και φτάνει μέχρι αυτήν της δημοτικής.
Κύριε δήμαρχε κάποια στιγμή παρουσία συναδέλφων της παρατάξεως σάς εκάλεσα να εγκαταλείψετε την πεπατημένη. Να εφαρμόσετε καινούργιες αντιλήψεις στην διαχείριση του Δήμου και όπως μας καλεί ο Καζαντζάκης «να γίνετε γέφυρα να περάσουμε απέναντι». Δυστυχώς, δεν ετολμήσατε …
Γι’ αυτούς τους λόγους, θέλω με την παρούσα να εκφράσω την βούληση της σκέψεώς μου, της συνειδήσεώς μου και της καρδιάς μου, να παραιτηθώ από την παράταξη και να ανεξαρτητοποιηθώ, αναζητώντας αυτό το άλλο, που ονειρεύθηκα όταν αποδέχθηκα και την δική σας πρόταση να συμμετάσχω στον συνδυασμό σας.
Ευχαριστώ όλους και όλες, για τους αγώνες που δώσαμε, για τα όνειρα που μοιραστήκαμε, για όσα μπορέσαμε και πετύχαμε. Μακάρι να είχαμε καταφέρει περισσότερα.
Ίσως ξανά-ανταμώσουν οι δρόμοι μας, κάπου στο Χαλάνδρι. Και ίσως καταφέρουμε να ξεδιψάσουμε την ψυχούλα μας, με τα νάματα των οραμάτων μας. Με βαθιά εκτίμηση προς όλους και όλες».
