Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 03/01/2026
Ενα είναι βέβαιο: το 2026 θα είναι προεκλογική χρονιά, ανεξαρτήτως του αν τελικώς οι κάλπες θα στηθούν στην ώρα τους το 2027 ή νωρίτερα. Για την ακρίβεια, είναι και κάτι ακόμα βέβαιο: πως το 2026 θα είναι η χρονιά κατά την οποία οι ζυμώσεις που ξεκίνησαν το 2025 θα κορυφωθούν και θα φανεί εάν πράγματι μπορούν ή όχι να υπάρξουν νέες δυναμικές στους πολιτικούς συσχετισμούς – είτε με τη δημιουργία νέων κομμάτων είτε απλώς με τις ανακατατάξεις που προμηνύονται στο πολιτικό σκηνικό.
Στην κορυφή ασφαλώς βρίσκονται οι πρωτοβουλίες του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πλέον δεν κρύβει ότι θέλει να ηγηθεί ενός νέου κόμματος που θα απευθύνεται στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Γεγονός που προκαλεί πονοκεφάλους όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα της Αριστεράς, αλλά και στο ΠΑΣΟΚ, όπου αρκετοί αμφισβητούν ακόμη και εκ των έσω τη δυνατότητα του Νίκου Ανδρουλάκη να αντιπαρατεθεί στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Χαμένη εμφανίζεται βέβαια και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία από την εκτίναξη στη δεύτερη θέση στις δημοσκοπήσεις τώρα βρίσκεται στο στόχαστρο για την ακτιβιστική συμπεριφορά της ακόμη και εντός του Κοινοβουλίου…
Από την άλλη πλευρά, έντονες εξακολουθούν να είναι οι ζυμώσεις και δεξιότερα της ΝΔ. «Θα κάνει ή όχι κόμμα ο Αντώνης Σαμαράς;», είναι το βασικό ερώτημα που μένει να απαντηθεί, με αρκετούς ψηφοφόρους που έχουν δεξιές καταβολές να αναζητούν εναλλακτική λύση και να εγκαταλείπουν τη ΝΔ, όπως επίσης φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις. Ο Κυρ. Μητσοτάκης -ο οποίος σε λίγες μέρες συμπληρώνει δέκα χρόνια στην ηγεσία της ΝΔ και το καλοκαίρι επτά χρόνια στο Μαξίμου- θέτει ως αντικειμενικό του στόχο τη συντήρηση δυνάμεων πάνω από το 30%, δίχως να αποκλείεται στο παρασκήνιο ακόμη και το ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού νόμου. Και μέσα σ’ αυτό το σκηνικό, παραμένουν στο προσκήνιο σενάρια ίδρυσης νέου κόμματος από τη Μαρία Καρυστιανού ή όποιον άλλον, με βασικό στόχο να εισπράξει την απογοήτευση ή και την οργή μεγάλου μέρους του εκλογικού σώματος για το «παραδοσιακό» πολιτικό σύστημα…
