Γράφει ο Γιάννης Μπεθάνης
Η χθεσινή πρωτοφανής για τα χρονικά του τόπου διαδήλωση στην Αθήνα και σε δεκάδες πόλεις εντός κι εκτός συνόρων για τα δύο χρόνια από την σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία, και έστρεψε το βλέμμα της διεθνούς κοινής γνώμης πάνω στα κακώς κείμενα που όλοι ζούμε όλο αυτό το διάστημα. Θα έλεγε κανείς ότι οι 57 ψυχές που ζητούν δικαιοσύνη μαζί με τις οικογένειές τους δεν ήταν το μόνο ζητούμενο από την παλλαϊκή και πάνδημη συγκέντρωση.
Όλοι μας έχουμε την βεβαιότητα ότι χθες διαδηλώσαμε για πολλά περισσότερα. Για περισσότερη δημοκρατία. Για διαφάνεια σε όλες τις κρατικές εκφάνσεις. Για εξάλειψη της διαφθοράς και της διαπλοκής που φέρνουν διαρκώς άσχημες επιπτώσεις στις ζωές μας, ενίοτε και θανάτους. Για περισσότερη ασφάλεια αλλά και λιγότερη αναίτια καταστολή Για να δούμε επιτέλους τους πολιτικούς μας να συνδέονται με τις ανάγκες του λαού κι όχι με την καρέκλα και τα συμφέροντα. Για να σταματήσει η αλαζονεία, η έπαρση, η ασυδοσία και ο διχαστικός τους λόγος. Για να στέκεται η Δικαιοσύνη στο ύψος της, τυφλή, αδέκαστη, ανεπηρέαστη. Για καλυτερη Παιδεία, Υγεία, Οικονομία, Μεταφορές, Υποδομές, Περιβάλλον. Για μια καλύτερη ζωή ενός λαού που οι αντοχές του σε όλα τα επίπεδα δοκιμάζονται διαρκώς. Αλλά κι ενός λαού που επιτέλους πρέπει και να δει στον καθρέφτη του. Και να συνειδητοποιήσει ότι κι ο ίδιος έχει ρίξει νερό σε αυτόν τον φθαρμένο μύλο. Με την αποχή του άρα και απαξίωση των εκλογών, της αποκορύφωσης δηλαδή της δημοκρατίας που θέλουμε να λέμε ότι έχουμε και υποτίθεται ότι υπερασπιζόμαστε κατεβαίνοντας στους δρόμους και τις πλατείες. Την Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου λένε ότι γράφτηκε ιστορία. Αλλά αν στην πράξη δεν αλλάξουμε όλοι μας ως Πολιτεία, αυτή η ιστορία θα μείνει μισή και αδικαίωτη.
