Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 01/11/2025
Το μήνυμα από τα λαμπρά εγκαίνια της νέας πρόσοψης του Πενταγώνου ήταν σαφές: η αίσθηση υπεροχής που δίνει απέναντι στην Τουρκία η νέα εποχή των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως τόνισαν από κοινού Κυριάκος Μητσοτάκης και Νίκος Δένδιας με φόντο το ανακαινισμένο κτίριο του Υπουργείου Άμυνας. Η «Ατζέντα 2030» του ΥΠΕΘΑ περιλαμβάνει άλλωστε αλλαγές στη θητεία και το στράτευμα, ράλι εξοπλισμών με αεροσκάφη F35, Rafale και φρεγάτες, καθώς και εκπαίδευση στις νέες μορφές πολέμου, με κορυφαίο ασφαλώς το λεγόμενο «ηλεκτρονικό πόλεμο».
Είναι όμως αντικειμενική αλήθεια η αίσθηση υπεροχής; Η συμφωνία Τουρκίας – Βρετανίας για την προμήθεια αεροσκαφών τύπου Eurofighter μοιάζει με το ποτήρι που είναι μισογεμάτο όταν κάποιος ερμηνεύσει αυτή τη συμφωνία ως προσπάθεια της Άγκυρας ν’ ανταγωνιστεί την Αθήνα στους εξοπλισμούς και μισοάδειο όταν συνειδητοποιήσει ότι με αντίστοιχες συμφωνίες κάθε άλλο παρά στο περιθώριο είναι η Τουρκία. Αντιθέτως σηματοδοτεί την ένταξή της στο ευρωπαϊκό μπλοκ, με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να έχει ασφαλώς στο πίσω μέρος του μυαλού του την ένταξή και στον ευρωπαϊκό μηχανισμό ασφάλειας (SAFE). Εκεί δηλαδή όπου έχει βάλει βέτο η Ελλάδα, ζητώντας από την Τουρκία να άρει το casus belli και να σταματήσει ν’ αμφισβητεί την κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου…
