Ιδιαίτερα σκληρός είναι ο μήνας Νοέμβριος για το ΠΑΣΟΚ, με τα επιτελεία των υποψηφίων προέδρων να καταγράφουν τα σενάρια της επόμενης ημέρας, με άγνωστο Χ τη διαφορά των ποσοστών, που θα σημάνει απρόβλεπτες εξελίξεις προς κάθε κατεύθυνση.
Ο Γ. Παπανδρέου επιμένει στις καταγγελίες κατά των διαπλεκομένων και μιντιακών συμφερόντων, αφού η εκτίμηση των συνεργατών του είναι ότι η τακτική αυτή αποδίδει τα μέγιστα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι αναφορές του κ. Παπανδρέου στα σκοτεινά κέντρα καταχειροκροτήθηκαν στη συνδιάσκεψη, ιδιαίτερα όταν έκανε τη σύνδεση ανάμεσα στην αποστασία του 1965 και στο «βρόμικο ‘89». Σε ό,τι αφορά τις χαμηλές επιδόσεις του έναντι του Κ. Καραμανλή, επιχειρεί να τις διασκεδάσει τονίζοντας πως γι' αυτόν προέχει η «επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ» και όχι η νίκη στις επόμενες εκλογές και πώς δίνει μέσα στο κίνημα «μάχη ιδεών και όχι προσώπων».
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, που ποντάρει και στο θαύμα, υποστηρίζει ότι στην κάλπη της προεδρικής εκλογής αναμετριούνται δύο ΠΑΣΟΚ, των παραγόντων και των βαρόνων από τη μία και των πολιτών και της κοινωνίας από την άλλη. Ταυτόχρονα «αποδομεί» τα επιχειρήματα των αντιπάλων του ότι «διψάει για την εξουσία και πως εκτός από "δεξιός" είναι και ο εκλεκτός των εξωθεσμικών κέντρων» σημειώνοντας: «Τα εξωθεσμικά συμφέροντα που καθοδηγούνται από τη δεξιά του Κ. Καραμανλή έχουν προτίμηση: δεν θέλουν εμένα για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ γιατί προφανώς δεν θέλουν να ηττηθούν».
Ωστόσο, παρά τις δηλώσεις σιγουριάς των επιτελείων των δύο υποψηφίων μονομάχων και κεντρικών υποψήφιων ότι η «ενότητα δεν κινδυνεύει», ο φόβος της διάσπασης δεν έχει απομακρυνθεί, καθώς κομματικά στελέχη που δεν έχουν εμπλακεί στην εσωκομματική διελκυστίνδα θεωρούν ως κρίσιμους παράγοντες: Να εξελιχθούν όλα ομαλά στη διαδικασία της ψηφοφορίας. Να υπάρξει μεγάλη συμμετοχή στις κάλπες για να μην τεθεί ζήτημα «νομιμοποίησης». Να αποδεχτεί το αποτέλεσμα ο δεύτερος. Να δείξει γενναιοδωρία ο νικητής και ψυχραιμία ο χαμένος.
