Η δυσπιστία απέναντι στις Βρυξέλλες και το κατεστημένο της λιτότητας έχει φτάσει σε ύψη ρεκόρ σε όλη την Ευρώπη. Εκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν με θυμό τις αμοιβές και τις συνθήκες ζωής τους να χτυπιούνται. Ταυτόχρονα, η Ε.Ε. πλήττει και τις ιδιαιτερότητες των ομάδων, των πολιτισμών, των ανθρώπων της, για χάρη των τραπεζών, των βιομηχάνων και των πολυεθνικών.
Σε αυτό το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό σκηνικό, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών θα εκφράσουν την οργή για το χειρισμό της κρίσης και τις φοβερές συνέπειες των πολιτικών που ασκήθηκαν. Όμως, επίσης ένα τμήμα αυτής της αντίδρασης ωθείται προς τον λεγόμενο «ευρωσκεπτικισμό», δηλαδή προς μια εθνική αναδίπλωση -ακροδεξιά αναγκαστικά-, έστω και με διάφορες εκδοχές, ένταση και χρωματισμό.
Σε μια εποχή ανασφάλειας και άγχους, οι εθνικιστικές, ξενοφοβικές καμπάνιες της άκρας Δεξιάς βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στην «απλή ιδέα» να «σκοτώσουμε τους διπλανούς για να σωθούμε εμείς». Κάποια κόμματα -όπως το Jobbik στην Ουγγαρία, αλλά και η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα- το υλοποιούν ήδη με άγριες αντισημιτικές, ρατσιστικές και ομοφοβικές επιθέσεις, αλλά το ίδιο πρεσβεύουν και οι πιο «ευπαρουσίαστοι», όπως οι Γάλλοι (Λε Πεν) και οι Ολλανδοί (Βίλντερς), έως και μερικοί πιο «λαϊκιστές» αλλού.
Μπορεί να είναι μια καθοριστική στιγμή για αυτό το ευρωπαϊκό εγχείρημα; Η άκρα Δεξιά θα αποκτήσει ίσως γραφεία, επιδότηση, λόγο στην ατζέντα της Ευρωβουλής, με προτάσεις και χρόνο ομιλίας. Θα μπορέσουν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους, να σχηματίσουν ικανή αντιπολίτευση; Αμφίβολο, λένε μερικοί, αλλά συγχρόνως πολύ ανησυχητικό από μόνο του, αλλά και για αυτό που εκφράζει.
Γιατί το υπέδαφος της άκρας Δεξιάς και του φασισμού είναι το ίδιο σε όλη την Ευρώπη και ενισχύεται από τις ίδιες τις δομές, τις ιδεολογίες και τις πολιτικές της ίδιας της ΕΕ: Η εθνική (και τοπική) αναδίπλωση και η καταγγελία των ξένων, των διαφορετικών, των διπλανών, ακόμα και των ομοίων καμιά φορά, είναι η συνέχεια του γενικευμένου κανιβαλισμού, δηλαδή της «ανταγωνιστικότητας» όπως τη λένε τεχνοκρατικά, που βρίσκεται στον πυρήνα της ΕΕ, τόσο στη συγκρότησή της όσο και στη διαχείριση της «κρίσης» της.
Η ΑNTAΡΣΥΑ, αλλά και η αντικαπιταλιστική Αριστερά σε όλη την Ευρώπη, δίνει τη μάχη ενάντια στο ρατσισμό και τις μεταναστευτικές πολιτικές και για να ηττηθούν οι ρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες. Πρέπει να ηττηθούν, όμως, και στη βάση της ιδέας που προωθούν μαζί με τους επίσημους μηχανισμούς της Ε.Ε., δηλαδή τον γενικευμένο πόλεμο μεταξύ μας, για να σωθούν οι τράπεζες, οι εφοπλιστές και ο καπιταλισμός! Είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχει μια Αριστερά μαχητική, ταξική, σοσιαλιστική, φεμινιστική, οικολογική, αλλά και κυρίως διεθνιστική, που θα είναι εμπόδιο σε αυτές τις επικίνδυνες εξελίξεις παντού στην Ευρώπη.
*Η συνταξιούχος δημοσιογράφος /σκιτσογράφος Αθηνά Moss είναι μέλος της ΕΣΠΗΤ και έχει διατελέσει μέλος στο Δ.Σ. της ΠΟΕΣΥ. Ως εκπρόσωπος της Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) δραστηριοποιείται στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΕΟΔ – EFJ) και τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (ΔΟΔ – IFJ) σε επιτροπές ισότητας φύλου και κοινωνικών δικαιωμάτων.
ΑΘΗΝΑ ΜΟΣΣ
Υποψήφια ευρωβουλευτής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
