Όμως οι έμποροι της Πεύκης, οι λιγοστοί πια συνοικιακοί που έμειναν εδώ και… φυλάνε Θερμοπύλες, ούτε καν αγωνιούν πλέον για μια καλύτερη εμπορική δραστηριότητα, μέσα στις γιορτές. Απλώς περιμένουν το… τίποτα. Δεν έχει σημασία πότε θα εφαρμοστεί το εορταστικό ωράριο. Στα μικρομάγαζα της Πεύκης ο χρόνος κυλάει βασανιστικά, με τους κατοίκους να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στο εκθαμβωτικό The Mall και στα παρδαλά και φτηνά κινέζικα. Γι’ αυτό στην Πεύκη κλείνουν τα μαγαζιά κι ανοίγουν τράπεζες, ώστε οι Πευκιώτες να είναι πιο κοντά στα… δάνεια.
Αλλά η πιο τρανή απόδειξη έρχεται από τη Λεωφόρο Ειρήνης και τον αριθμό 20. Εκεί όπου βρίσκεται το εμπορικό κέντρο «Αλκώ». Η μόνη λέξη που μπορεί να περιγράψει την όλη κατάσταση που επικρατεί είναι «εγκατάλειψη». Δεν μιλάμε μόνο για τα συνθήματα που έχουν γράψει κάποιοι, ρυπαίνοντας τους τοίχους του κλιμακοστασίου. Μόνο μια βόλτα στους ορόφους είναι ικανή να μας πείσει για την ερήμωση. Μόνο στο ισόγειο υπάρχουν λίγα μαγαζιά και στον πρώτο όροφο ένα φροντιστήριο ξένων γλωσσών και δύο γραφεία. Οι σκάλες είναι μέσα στη βρόμα, καταδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει κάποιο κοινόχρηστο κονδύλι των ενοίκων για να πληρωθεί ένα συνεργείο να καθαρίσει αυτό το αχούρι.
Η αγορά στο εμπορικό κέντρο «Αλκώ» είναι πιο πεθαμένη κι απ’ αυτή του Ηλιακού Χωριού, που –κουτσά στραβά– καλύπτει τις ανάγκες της συνοικίας και, στο κάτω-κάτω, αυτή είναι η αποστολή της αγοράς αυτής κι αυτό είναι και το προσδοκώμενο των επιχειρηματιών του Ηλιακού Χωριού: Να καλύψουν τις ανάγκες της συνοικίας τους. Ποτέ κανείς δεν πήρε μαγαζί στο Ηλιακό Χωριό περιμένοντας αυτό ν’ αποτελέσει εμπορικό πόλο. Όμως το εμπορικό κέντρο «Αλκώ» δεν φτιάχτηκε για να πηγαίνουν εκεί μόνο πελάτες μιας πόλης τριάντα χιλιάδων κατοίκων. Αυτοί που ανήγειραν το «Αλκώ» ήθελαν να καταστήσουν την Πεύκη εμπορική πιάτσα για τους γύρω δήμους. Το ερώτημα είναι ότι, κατά πόσο θα μπορούσε να σταθεί μια πιάτσα δίπλα στην ασυγκρίτως μεγαλύτερη αγορά του διπλανού Αμαρουσίου, που και αυτή, εδώ και αρκετό καιρό, παραπαίει (ελέω «Mall»). Και αυτό το γνωρίζουν περισσότερο απ’ όλους οι ταλαίπωροι έμποροι του Αμαρουσίου οι οποίοι βλέπουν όλο και περισσότερα λουκέτα να μπαίνουν. Αφού λοιπόν το Μαρούσι μαραζώνει, τι θα περίμενε κανείς για την Πεύκη;
Αν ερμηνεύαμε την κατάσταση της αγοράς σε Πεύκη και Μαρούσι, με τους νόμους του… σύμπαντος, θα λέγαμε ότι αφού ο Ήλιος (Μαρούσι) τρεμοσβήνει, η Γη (Πεύκη) έχει σβήσει προ πολλού.
