Μια σημαντική προσωπικότητα που άφησε το στίγμα του στα πολιτικά και διοικητικά δρώμενα του Δήμου Ηρακλείου, ο εμβληματικός πρόεδρος του Συλλόγου Μεσσηνίων, Δημήτρης Λυμπερόπουλος, «έφυγε» πλήρης ημερών, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του στην πόλη.
Για πολλά χρόνια πρόεδρος του Συλλόγου Μεσσηνίων, με σημαντική δράση στην διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου του, είχε έντονη αυτοδιοικητική δράση, έχοντας εκλεγεί το 2002 στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Ήταν πάντα ανοικτός στον διάλογο και είχε καλές σχέσεις με όλες τις παρατάξεις, ενώ δεν έφυγε ποτέ από τον Δήμο, καθώς ήταν πάντα παρών στις πολιτιστικές εκδηλώσεις, διαβουλεύσεις, πρωτοβουλίες και ήταν από τις πιο αγαπητές προσωπικότητες της πόλης, γεγονός που αποτυπώνεται από τα εκατοντάδες μηνύματα συμπαράστασης στους οικείους του που αναρτώνται στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης.
«Σήμερα το βράδυ έφυγε από κοντά μας για το μεγάλο ταξίδι ο αγαπημένος μας πρόεδρος Δημήτρης Λυμπερόπουλος. Θερμά συλλυπητήρια στα παιδιά του και τον εγγονό του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει», ήταν το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Συλλόγου στον εκλιπόντα. Η κηδεία του Δημήτρη Λυμπερόπουλου θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη, 13 Μαϊου, στις 14:00 στο Δημοτικό Κοιμητήριο Ηρακλείου, ωστόσο, λόγω των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία του κορωνοϊού, το κατευόδιο θα γίνει μόνο σε στενό οικογενειακό κύκλο.
«Ένας μικρός Παπαφλέσσας»
Συντετριμμένος για την απώλεια του «Μήτσου», όπως τον αποκαλεί, ενός στενού φίλου και συνεργάτη, με τον οποίο πορεύτηκαν μαζί για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες, ο πρώην δήμαρχος Ηρακλείου, Σταύρος Γεωργόπουλος, μίλησε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για τον αγαπημένο «Παπαφλέσσα» της πόλης.
«Ο «Μήτσος» ήταν από τους πιο στενούς φίλους του Αντώνη Σαμαρά. Παλαιότερα, δε μια εκδήλωση τον άκουσα να τον λέει πως ο άνθρωπος αυτός ήταν «πατέρας» του. Είχε ιδιαίτερη σχέση και όλη του η πολιτική δράση ξεκινούσε έπειτα από συνεννόηση μαζί του. Κινηθήκαμε κατά κανόνα στους ίδιους πολιτικούς χώρους. Ήταν ένας άνθρωπος ιδιαίτερα κοινωνικός, μπεσαλής και δεν μπορούσε να ζήσει χωρίς συντροφιά, παρέα, φίλους. Ήταν πάρα πολύ κοινωνικός. Αρωγός σε όλα τα προβλήματα, συνέτρεχε τους συμπολίτες του, είχε καλές σχέσεις με όλες τις παρατάξεις. Είχε κατέβει μαζί μου και δεν είχε εκλεγεί, ήμασταν όμως πάντα μαζί από το ’74 μέχρι σήμερα. Είχαμε και οικογενειακή σχέση. Το σπίτι του ήταν και σπίτι μου. Δεν δεχόταν μύγα στο σπαθί του. Αν άκουγε κάτι ενοχλητικό, δεν το δεχόταν τίποτα. Ήταν ένας μικρός «Παπαφλέσσας». Αυστηρός, με αρχές και δίκαιος για όλους».
