Aυτή τη φορά θα δούμε τις δραματικές εξελίξεις στη Βενεζουέλα μέσα από τη «ματιά» της αμερικανικής ιστοσελίδας ερευνητικής δημοσιογραφίας The Intercept. Η ανάλυση των Αμερικανών συναδέλφων εστιάζει στην προβοκάτσια που στήθηκε γύρω από την άφιξη της περίφημης «ανθρωπιστικής βοήθειας» στα σύνορα με την Κολομβία και τη Βραζιλία, το Σάββατο 23 Φεβρουαρίου 2019. «Αυτή η εκστρατεία έχει στο κέντρο της μια μοχθηρή και καλά χρηματοδοτούμενη μηχανή προπαγάνδας και η πρόθεσή της είναι να ρίξει μια κυβέρνηση, που -με όλα τα ελαττώματά της, τα λάθη και τα προβλήματα- προσπάθησε να οικοδομήσει ένα εναλλακτικό οικονομικό σύστημα απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό. Υπάρχει μια έντονη συζήτηση στη Βενεζουέλα, σχετικά με την πολιτική και τις ενέργειες του Νικολά Μαδούρο και η αντιπολίτευση δεν είναι μόνο οι δεξιές μαριονέτες της Ουάσινγκτον. Οι Βενεζουελάνοι έχουν το αναμφισβήτητο δικαίωμα να επιλέξουν τους ηγέτες τους, αλλά αυτό είναι δικαίωμα του λαού της Βενεζουέλας, δεν είναι δικαίωμα της κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν είναι δικαίωμα της καναδικής κυβέρνησης, της γερμανικής κυβέρνησης ή της κυβέρνησης της Κολομβίας».
«Αρχέτυπη» μεθοδολογία
Οι δημοσιογράφοι της αμερικανικής ιστοσελίδας σημειώνουν ότι ο τρόπος με τον οποίο προβάλλεται η κατάσταση στη Βενεζουέλα από τα μεγάλα ΜΜΕ των ΗΠΑ είναι σχεδόν «αρχετυπικός» όσον αφορά το πώς η αμερικανική συστημική δημοσιογραφία καλείται να χειριστεί τέτοιου είδους καταστάσεις. Ουσιαστικά «επιστρατεύεται ως επικοινωνιακό όπλο» προκειμένου ν’ ανοίξει τον δρόμο για τις επεμβάσεις σε άλλες χώρες, πριν «μιλήσουν» τα πραγματικά όπλα: Ο Μαδούρο είναι «δικτάτορας» που ηγείται ενός «αντιδημοκρατικού καθεστώτος, οδηγεί στην πείνα τον λαό του, του στερεί τα φάρμακα, τον καταπιέζει και τον καταστέλλει με τον στρατό, εμποδίζοντας την ανθρωπιστική βοήθεια». Πρόκειται για πανομοιότυπη προπαγάνδα με αυτήν που είδαμε στις περιπτώσεις της εισβολής στο Ιράκ και αλλού. Είναι η ίδια ακριβώς διαδικασία! Δεν ακούμε ούτε καν για τις προόδους που έγιναν στη Βενεζουέλα τα τελευταία 20 χρόνια, οι οποίες έχουν ωφελήσει τη συντριπτική πλειοψηφία, τους φτωχότερους και πιο αδικημένους ανθρώπους. Μόλις η Ουάσινγκτον ανακηρύξει κάποιον «δικτάτορα», τέλειωσε. Τα γεγονότα δεν έχουν σημασία. Το πλαίσιο δεν έχει πλέον σημασία. Η Ιστορία ξαναγράφεται. Όπως τονίζεται από το The Intercept, αυτή η εκστρατεία αλλαγής καθεστώτος εκ μέρους των ΗΠΑ, δεν αφορά την «απελευθέρωση» του λαού της Βενεζουέλας. Πρόκειται για μια απροκάλυπτη προσπάθεια να οργανωθεί η κοινωνία με διαφορετικό τρόπο. «Πρόκειται για τη διασφάλιση της εφαρμογής του καπιταλισμού, της ελεύθερης αγοράς και της νεοφιλελεύθερης ατζέντας»…
Αποδοκιμασία
Είναι χαρακτηριστικό, ότι η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού αρνήθηκε να συμμετάσχει στην «επίθεση βοήθειας» της Ουάσιγκτον. Ο εκπρόσωπος της διεθνούς οργάνωσης στην Κολομβία δήλωσε ευθαρσώς, ότι «δεν θα συμμετάσχουμε σε κάτι που δεν είναι για εμάς ανθρωπιστική βοήθεια». Ούτε τα Ηνωμένα Έθνη έπεσαν στην προπαγανδιστική παγίδα της Ουάσιγκτον, τουλάχιστον ως προς το «κόλπο» της «βοήθειας». Προειδοποίησαν τις ΗΠΑ να μη χρησιμοποιήσουν τη βοήθεια ως πιόνι στη Βενεζουέλα, με τον εκπρόσωπο του ΟΗΕ να λέει ότι «η ανθρωπιστική δράση πρέπει να είναι ανεξάρτητη από πολιτικούς, στρατιωτικούς ή άλλους στόχους»!