Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 06/07/2024
O πρώτος γύρος των εκλογών στη Γαλλία επιβεβαίωσε αυτό που φαινόταν εδώ και καιρό από τις δημοσκοπήσεις: ότι η Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν κερδίζει την πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση και το βράδυ αυτής της Κυριακής, στον β’ γύρο, θα κριθεί εάν θα καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση ή η Γαλλία θα εισέλθει σε μια παρατεταμένη, ενδεχομένως, περίοδο ακυβερνησίας και αστάθειας.
Το βέβαιο είναι ένα: ότι η Aκροδεξιά για πρώτη φορά έχει την πλειοψηφία. Ή μάλλον δύο: ότι ο μεγάλος χαμένος είναι ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος βλέπει τη δημοτικότητά του και το προφίλ του συνολικότερα να καταρρέουν. Όχι τόσο γιατί δεν του βγήκε το ρίσκο των πρόωρων εκλογών ή γιατί το κόμμα του βρέθηκε στην τρίτη θέση μετά την κυριακάτικη κάλπη, αλλά διότι τώρα βγαίνουν μπροστά όσα έκανε ή δεν έκανε τα προηγούμενα χρόνια και κυρίως η επίδειξη αλαζονείας εκ μέρους του και η αποκοπή του από την κοινωνία και τα πραγματικά προβλήματά της. Προβλήματα στα οποία βέβαια αδυνατεί να δώσει πειστικές απαντήσεις η Ακροδεξιά για προφανείς λόγους, όπως για παράδειγμα όταν μιλάμε για το ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης.
«Θυμωμένη» ψήφος
Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά συμβαίνει στη Γαλλία; Έγιναν ξαφνικά όλοι οι Γάλλοι ακροδεξιοί, ιδίως εάν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι την περασμένη Κυριακή το ποσοστό συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία ξεπέρασε το 65% και βρέθηκε στα επίπεδα του 1997; Η απάντηση προφανώς και είναι αρνητική. Αντιθέτως, αναδεικνύει ακόμη περισσότερο τις παθογένειες και τις αδυναμίες του Μακρόν, καθώς με δεδομένο ότι και η συμμαχία Αριστεράς – Πρασίνων δεν αύξησε ιδιαίτερα τις δυνάμεις της και βρέθηκε στη δεύτερη θέση ακριβώς λόγω της υποχώρησης του κόμματος του Γάλλου προέδρου, η πλειονότητα όσων ψήφισαν την Εθνική Συσπείρωση το έπραξε επειδή δεν μπορεί να βρει απαντήσεις στα προβλήματα από το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Κυριαρχείται από απελπισία και θυμό και αυτό μπορεί να γίνει ακόμη πιο επικίνδυνο εάν το εκμεταλλευτεί η Ακροδεξιά, όπως έχει αρκετές φορές φανεί και στο παρελθόν. Ενώ γοητεύτηκε, όπως όλα δείχνουν, από μια λαμπερή προσωπικότητα ανεξαρτήτως των πολιτικών της θέσεων, όπως αναδεικνύεται ο μόλις 28 ετών υποψήφιος πρωθυπουργός της Λεπέν, Ζορντάν Μπαρντελά.
«Ζόρικη» συγκατοίκηση
Τώρα λοιπόν, ακόμη και στο σενάριο της συγκατοίκησης Μακρόν – Λεπέν, εκείνος που θα πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του προκειμένου να περάσει τις μεταρρυθμίσεις που έχει υποσχεθεί είναι ο Γάλλος πρόεδρος, ο οποίος ωστόσο απορρίπτει εκ των προτέρων οποιαδήποτε συνεργασία ή υποχώρηση απέναντι στην Εθνική Συσπείρωση. Εάν όμως προχωρήσει μόνος του όπως προβλέπει το γαλλικό Σύνταγμα, δηλαδή κυρώσει νομοσχέδια χωρίς το πράσινο φως της Βουλής, τότε θα αποδειχθεί ακόμη περισσότερο αλαζόνας και είναι βέβαιο ότι θ’ αντιμετωπίσει ακόμη μεγαλύτερη οργή από τη γαλλική κοινωνία. Με ό,τι μπορεί να σημαίνει ασφαλώς αυτό για τον δρόμο στον οποίο μπαίνει πια η Γαλλία, με τις αναταράξεις να φτάνουν ασφαλώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
