Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 11/09
Πόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει σε μια χώρα – μέλος της ΕΕ, όπως η Εσθονία; Πώς τη φαντάζεται ο μέσος Έλληνας και πώς την έχουν βιώσει οι λίγοι που την επισκέφθηκαν ως τουρίστες; Η αλήθεια είναι πικρή: η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει μαύρα μεσάνυχτα! Με τα μυωπικά γυαλιά της γερμανικής (και κατ’ επέκταση της ευρωενωσιακής…) προπαγάνδας, βλέπουν μια «πολιτισμένη» μικρή χώρα που θυμίζει Σκανδιναβία, τόσο λόγω της εξωτερικής εμφάνισης των κατοίκων της όσο και της γενικής «τάξης» στους δημόσιους χώρους.
Μετανάστες
Οι αναγνώστες μας δεν ανήκουν, φυσικά, στην πιο πάνω κατηγορία των αδαών ή έστω αδιάφορων. Ξέρουν ότι τα τρία κράτη της Βαλτικής και η Πολωνία αποτελούν τον σκληρό πυρήνα του νεοφασισμού στην ΕΕ, μια «ελπίδα» των νοσταλγών του Χίτλερ για επιστροφή στο ένδοξο παρελθόν μιας ενιαίας φασιστικής Ευρώπης, χωρίς το ρωσικό «μίασμα»! Έτσι σκέφτονται, έτσι ενεργούν, κρατώντας αιχμάλωτη ολόκληρη την ΕΕ σε μια αντιρωσική πολιτική μίσους, που ισοδυναμεί με αργή αυτοκτονία και υπονόμευση του ίδιου του μέλλοντος της «Ενωμένης Ευρώπης».
Η εικόνα της εσθονικής «ευημερίας» είναι απολύτως πλαστή, για δυο πολύ σημαντικούς λόγους. Πρώτον επειδή ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού της βρίσκεται μονίμως σε αναζήτηση δουλειάς στο εξωτερικό και δεύτερον επειδή ένα 40% των κατοίκων της αντιμετωπίζονται επίσημα από το νεοφασιστικό κράτος ως «μη πολίτες»! Είναι ο ρωσόφωνος πληθυσμός, που ζούσε εκεί ισότιμα με την ενιαία σοβιετική υπηκοότητα, αλλά ακόμα και πιο παλιά με τη ρωσική, επί τσάρων! Οι άνθρωποι αυτοί, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες, δεν θεωρούνται απλώς πολίτες δεύτερης κατηγορίας, αλλά ως «ξένο σώμα», που μολύνει την «άρεια καθαρότητα» των διαδόχων του φύρερ!
Απ’ το γενικό στο ειδικό…
Η Ντάρια γεννήθηκε όταν πέθαινε η ΕΣΣΔ, θαρρείς σαν ένα παιδάκι που δεν γνώρισε ποτέ τη μάνα του! Μεγάλωσε εξαρχής σε εχθρικό περιβάλλον, όπου η ομιλία της μητρικής ρώσικης γλώσσας επέσυρε τα βλέμματα αποδοκιμασίας και μίσους! Στο σχολείο μάθαινε ότι οι μαχητές του Κόκκινου Στρατού που έδωσαν τη ζωή τους για να συντρίψουν τη φασιστική πανούκλα ήσαν… «κατακτητές»! Αυτοί που έχτισαν την κατεστραμμένη γη, έφτιαξαν νέα εργοστάσια, πρόσφεραν γνώση, πολιτισμό και κοινωνική ασφάλεια, ήσαν… «εισβολείς», που διέλυσαν το ειδυλλιακό ναζιστικό τοπίο. Ένα φασιστικό περιβάλλον, που σε ελάχιστα χρόνια είχε «καθαριστεί» από Εβραίους και Ρώσους υπανθρώπους!
Η Ντάρια ήταν τυχερή στην ατυχία της, αφού βρέθηκε στην Ελλάδα και έχτισε εδώ μια νέα ζωή. Άφησε πίσω τον πατέρα της, τον μοναδικό σύνδεσμο με μια «πατρίδα» η οποία τη θεωρούσε μίασμα! Βρίσκεται εδώ με ένα εσθονικό διαβατήριο το οποίο την περιγράφει ως «μη πολίτη» (non citizen)! Στην ουσία δεν έχει υπηκοότητα! Το νεοφασιστικό βαλτικό κρατίδιο στοχεύει στην εξάλειψη του ρωσικού πληθυσμού στην επικράτειά του! Και επειδή δεν μπορεί να εφαρμόσει τις γνήσιες χιτλερικές μεθόδους βιομηχανικής εξόντωσης, χρησιμοποιεί εναλλακτικές λύσεις: Έχει μετατρέψει τους Ρώσους σε ανεπιθύμητα πρόσωπα, που δεν έχουν κανένα μέλλον εντός της εσθονικής «καθαρότητας».
Και πάλι στο γενικό…
Αν όλα αυτά σάς φαίνονται υπερβολικά, κάνετε μεγάλο λάθος. Ζείτε σε μια ψευδεπίγραφη «Ευρώπη των λαών», όπου οι φασιστικές μέθοδοι γίνονται ανεκτές μετ’ επαίνων! Ο Έλληνας πρωθυπουργός και σύμπαν (πλην ΚΚΕ) το πολιτικό σύστημα «ενοχλούνται» απ’ τον Λουκασένκο και τον Άσαντ, όμως κλείνουν τα μάτια μπρος στο ρατσιστικό παραλήρημα των βαλτικών νεοφασιστικών κρατιδίων. Αποκαλούν «δικτάτορα» τον Πούτιν, έναν ηγέτη που απολαμβάνει της καθολικής στήριξης του ρωσικού λαού, ακόμα και εκείνων που δεν τον ψηφίζουν. Και στηρίζουν ολόψυχα «ανώνυμους» ηγετίσκους των χωρών της ΕΕ, που στην ουσία υπονομεύουν το μέλλον της. Επιβάλλουν «κυρώσεις» δεξιά κι αριστερά, αλλά δεν αγγίζουν καν τον βαλτικό φασισμό. Ενοχλούνται από τον… ΄Ορμπαν, αλλά δεν δίνουν δεκάρα για τις πρωτοφανείς διώξεις πολιτών στην Πολωνία. Με εξαίρεση ίσως την παραβίαση των δικαιωμάτων των… ομοφυλόφιλων.
Η Ντάρια κατάφερε να βρει μια νέα πατρίδα εδώ, όπως χιλιάδες πρώην συμπολίτες της, που γίνονται πολίτες της Ρωσίας για να μπορούν να μιλούν ελεύθερα τη γλώσσα τους, Όμως για εμάς, εδώ στη μακρινή Ελλάδα, η ανοχή στα νεοφασιστικά αίσχη αποτελεί μια αληθινή διαχρονική ΝΤΡΟΠΗ!
