Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 10/07
H πρέσβειρα της ΛΔΚ Τσανγκ Τσιγιουέ, με τεράστια πείρα σε κρίσιμα πόστα και ως πρώην εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ, έφυγε από τη χώρα μας τον Απρίλιο, δηλαδή πριν ένα ολόκληρο τρίμηνο. Μέχρι σήμερα, όχι μόνο δεν έχει έρθει ο αντικαταστάτης της, αλλά δεν έχει καν γίνει γνωστό το όνομά του! Φυσικά δεν ήταν δυνατό να εκμαιεύσουμε επίσημο σχόλιο από τις πηγές μας στην κινεζική πρεσβεία, αλλά είναι σαφές για όσους γνωρίζουν, ότι εδώ υφίσταται σοβαρό θέμα…
Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο και γενικά δεν συνηθίζεται τέτοιο «κενό», μεταξύ χωρών που υποτίθεται ότι έχουν καλές σχέσεις και είναι ικανοποιημένες από αυτές… Μακάρι να υπάρχει απλά μια σειρά συμπτώσεων, που να δικαιολογούν το πρωτοφανές γεγονός, ωστόσο αυτό συμβαίνει συνήθως μόνον ως «άτυπη προειδοποίηση», όταν η μια πλευρά είναι δυσαρεστημένη με την άλλη!
Μαύρη λίστα…
Και το Πεκίνο έχει πια πολλούς λόγους να είναι δυσαρεστημένο με την Αθήνα. Έχει αποκλειστεί από το δίκτυο 5G και από κάθε δημόσια επένδυση! Η COSCO υφίσταται συνεχή καψώνια και ήδη μελετά με προσοχή την εναλλακτική της Τεργέστης! Το προτεκτοράτο μας αποδέχεται την ανιστόρητη αμερικανική θεωρία περί Κίνας «ως μείζονος εχθρού», που πλέον υιοθετείται επίσημα τόσο από την ΕΕ όσο και από το ΝΑΤΟ.
Η πρώτη ένδειξη δυσαρέσκειας ήταν στα τέλη του 2020, όταν η κυρία Τσανγκ Τσιγιουέ επισκέφθηκε αρμόδιους παράγοντες του λιμανιού, διατυπώνοντας ποικίλα αιτήματα. Κύριο επιχείρημά της ήταν ότι η ελληνική πλευρά είναι αποκλειστικά υπεύθυνη για τη διετή καθυστέρηση έκδοσης άδειας για την 4η προβλήτα στον Πειραιά και ότι, από τη στιγμή της έγκρισης, θα απαιτηθούν άλλα τρία χρόνια για την κατασκευή της. Παρουσίαζε μάλιστα στοιχεία για την προσφορά της COSCO στην Ελλάδα, αφού αυξήθηκε δραματικά η εμπορευματική κίνηση του Πειραιά, αντί της επιλογής άλλων λιμένων στη βόρεια Ευρώπη.
Ακολούθησε η αποστολή μακροσκελούς επιστολής, πριν από λίγες εβδομάδες, η οποία, παρά τις συνήθεις διπλωματικές αβρότητες, υπογραμμίζει τις νομικές επιπλοκές της μη μεταβίβασης του 16% των μετοχών του ΟΛΠ στην COSCO μέχρι τον Αύγουστο φέτος, σημειώνοντας πως η επίλυση των εκκρεμοτήτων δεν αποτελεί ευθύνη της κινεζικής εταιρίας, αλλά της ελληνικής κυβέρνησης και του ΤΑΙΠΕΔ!
«Πόρτα» Μητσοτάκη…
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της κινεζικής οργής ήταν η απόρριψη της πρότασης για διοργάνωση στην Αθήνα, το 2022, της Συνόδου Κορυφής της «Πρωτοβουλίας 17+1» (συνεργασία βαλκανικών και κεντροευρωπαϊκών χωρών με την Κίνα σε θέματα υποδομών, εμπορίου και επενδύσεων). Η κυβέρνηση παρουσίασε σκεπτικό με έμφαση στις υψηλές δαπάνες και στα μέτρα ασφαλείας για τη Σύνοδο, σε δύσκολη περίοδο μετά την έξοδο από την κρίση του κορωνοϊού, αλλά το Πεκίνο δεν πείστηκε, κρίνοντας ότι για όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση ενέδωσε σε Δυτικές πιέσεις…
«Στρατηγική σχέση» γιοκ;
Όσοι γνωρίζουν καλά το παρελθόν των διμερών σχέσεων τα τελευταία χρόνια, θυμούνται την καλή θέληση της Κίνας για πραγματικά στενές σχέσεις, βασιζόμενες και στη μακρά ιστορία των δυο χωρών. Δεν ξεχνούν όμως και τις συνεχείς υπαναχωρήσεις όλων των ελληνικών κυβερνήσεων μετά τον Κώστα Καραμανλή, τις ακυρώσεις ταξιδιών, με πιο απογοητευτική περίπτωση αυτή του Κώστα Σημίτη και τις επιθέσεις κατά της επένδυσης της COSCO από όλο το πολιτικό φάσμα και τα παρακλάδια του. Το κλίμα πια έχει σίγουρα αλλάξει, η υπομονή του Πεκίνου εξαντλείται και οι… προειδοποιητικές βολές είναι εμφανείς!
Χωρίς ακόμη να έχει επιβεβαιωθεί, η πληροφορία των συνομιλιών μεταξύ COSCO και του λιμένα της Τεργέστης για αναβάθμιση της παρουσίας της εκεί, προκαλεί ρίγη σε όσους γνωρίζουν πώς σκέφτονται και λειτουργούν οι Κινέζοι. Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι, την εποχή που ο Πειραιάς φάνταζε ιδανικός για την COSCO, η τεράστια κρατική εταιρεία «ξήλωσε» μεγάλο τμήμα των εγκαταστάσεών της στην Αμβέρσα και τις έφερε στον Πειραιά! Με τη ίδια ευκολία θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο τώρα, μεταφέροντας δραστηριότητες από εδώ στο ιταλικό λιμάνι. Άλλωστε, ακόμα και τα σχέδια για μια σωστή σιδηροδρομική σύνδεση της COSCO με τη γραμμή της ανατολικής Ευρώπης παρέμεινε και αυτό στα χαρτιά.
Ανθ’ ημών, η Τουρκία!
Αντίθετα, και παρά το σοβαρό θέμα των Ουιγούρων, οι σχέσεις Πεκίνου – Άγκυρας βαίνουν απ’ το καλό στο καλύτερο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται! Οι εμπορικές τους σχέσεις έχουν εκτοξευτεί, ενώ οι αμοιβαίες επισκέψεις υπουργών είναι πια συνηθισμένες. Άραγε, μετά την καταστροφή των ελληνορωσικών σχέσεων, οδηγούμαστε τώρα στο ίδιο σενάριο και με την ανερχόμενη υπερδύναμη του αιώνα, αποδεικνύοντας την αυτοκαταστροφική μας ικανότητα; Ο χρόνος θα δείξει…