Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 20/06
Σπάνια ασχολούμαστε σε αυτές τις σελίδες με τρία κομβικά ζητήματα: το Παλαιστινιακό, το Κυπριακό και τα Ελληνοτουρκικά. Ο λόγος είναι απλός: και τα τρία είναι «παγωμένα», επειδή αυτό βολεύει τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της! Θα κάνουμε μια αναγκαστική εξαίρεση, επειδή η Τουρκία χρησιμοποιεί πλέον την ισχύ της (για την οποία προειδοποιούμε εδώ και πολλά χρόνια), στοχεύοντας στην ανάδειξή της σε καθοριστική δύναμη σε ολόκληρη τη Μεσόγειο – και όχι στην Ανατολική, όπως ακόμα «νομίζουν» οι «έγκυροι σχολιαστές»
Ο μύθος του «φιλελληνικού» Ισραήλ
Μετά την παταγώδη αποτυχία της «επιθετικής πολιτικής» Δένδια στη Λιβύη, διαφαίνεται ήδη το επόμενο ηχηρό χαστούκι. Πριν λίγες μέρες, ένα ισραηλινό μεταγωγικό αεροσκάφος προσγειώθηκε σε αεροδρόμιο της Τουρκίας, για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια. Πρόκειται για αεροπλάνο των ισραηλινών αερογραμμών, «El Al», που μετέφερε ιατροφαρμακευτικό εξοπλισμό με τελικό προορισμό τη Νέα Υόρκη και έφτασε στην Κωνσταντινούπολη, κουβαλώντας περίπου 24 τόνους εμπορευμάτων. Δυτικά ΜΜΕ βρήκαν ευκαιρία να υπενθυμίσουν ότι τον Απρίλιο η Τουρκία είχε στείλει στο Ισραήλ ιατρικό εξοπλισμό, στο πλαίσιο της «διπλωματίας του κορωνοϊού»…
Είχαν προηγηθεί – το τελευταίο 15ήμερο – δημοσιεύματα για διμερείς επαφές, με θέμα ακόμα και τη διερεύνηση των διαθέσεων για καθορισμό ΑΟΖ ανάμεσα στις δύο χώρες. Θυμίζουμε ότι ο γνωστός Τούρκος υποναύαρχος Τζιχάτ Γιαϊτζί, «αρχιτέκτονας» της «Γαλάζιας Πατρίδας», προ μηνών είχε σημειώσει ότι «όπως υπογράψαμε συμφωνία καθορισμού θαλάσσιων περιοχών με τη Λιβύη, σύντομα πρέπει να υπογράψουμε και με το Ισραήλ». Στη συνέχεια ανέλαβε ο διπλωματικός επιτετραμμένος του Ισραήλ στην Άγκυρα Ρόι Γκίλαντ, να επιβεβαιώσει ότι εντείνονται οι προσπάθειες αποκατάστασης των διμερών σχέσεων: «Οι παρούσες σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ πάσχουν από έλλειψη πολιτικού διαλόγου και από υπερβολική «Διπλωματία των Μεγαφώνων», ωστόσο αυτό μπορεί να αλλάξει.
Η Τουρκία και το Ισραήλ δεν χρειάζεται να συμφωνούν σε όλα. Υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν πάντα πολιτικές διαφορές. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε σε όλα, προκειμένου να φέρουμε τις σχέσεις μας σε ένα κανονικό επίπεδο. Αυτό το επίπεδο μπορεί να αποφέρει οφέλη τόσο στην Τουρκία όσο και στο Ισραήλ, για να αντιμετωπίσουμε τις κοινές μας προκλήσεις με μεγαλύτερη επιτυχία…».
Η ενέργεια κομβικό στοιχείο…
Δεν είναι μόνον ο Γκίλαντ, που ανέλαβε «εργολαβικά» το θέμα της αποκατάστασης των σχέσεων Τουρκίας – Ισραήλ. Τον Δεκέμβρη 2019, τουρκικά ΜΜΕ είχαν μεταδώσει πληροφορίες για συναντήσεις που είχαν αξιωματούχοι των δύο πλευρών, βολιδοσκοπώντας τη δυνατότητα διμερούς συνεργασίας, με αντικείμενο «τη δημιουργία ενός αγωγού με την Τουρκία». Το ισραηλινό δίκτυο «Kann» παρέθετε διευκρινίσεις του Τελ Αβίβ ότι είναι «ανοιχτό να διαπραγματευτεί την τουρκική πρόταση για τη δημιουργία αγωγού από τα ισραηλινά κοιτάσματα προς την Ευρώπη μέσω Τουρκίας, “αν οι Τούρκοι είναι σοβαροί”»!
Είναι σαφές ότι η προσέγγιση των δυο ισχυρών στρατιωτικά χωρών αποτελεί πάγιο «όνειρο» των Αμερικανών! «Μεσολαβούν» και πιέζουν αφόρητα τις δυο πλευρές «να τα βρουν», ώστε να περιοριστεί κατά το δυνατόν η περίφημη «ρωσική επιρροή» στη Μεσόγειο. Είναι εξίσου βέβαιον ότι το «ειδικό βάρος» της Ελλάδας είναι συντριπτικά μικρότερο από αυτό των δυο άλλων «συμμάχων» των ΗΠΑ. Στην απευκταία, αλλά δυστυχώς όλο και πιθανότερη περίπτωση θερμού επεισοδίου, οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να υποστηρίξουν με κανένα τρόπο την Ελλάδα. Αυτό το θλιβερό προτεκτοράτο, που έχει παραδοθεί ολοκληρωτικά στην Ουάσιγκτον ήδη από το 1947, χάνοντας κάθε ίχνος ανεξαρτησίας. Αλλά στο επόμενο φύλλο θα έχουμε τη συνέχεια, με ακόμη χειρότερα νέα…
