Ως σημαντικός εκπρόσωπος της αρμενικής μειονότητας, αναφερόταν συχνά με τα γραπτά του στη Γενοκτονία των Αρμενίων του 1915, που αποτέλεσε ένα από τα πρότυπα του Χίτλερ για το Ολοκαύτωμα! Επίσης, ήταν ένας από τους συνεπείς μαχητές της ευρωπαϊκής προοπτικής και της συναδέλφωσης των λαών της Τουρκίας. Ανάμεσα στα διάφορα που υπέστη, ήταν υψηλά πρόστιμα για την εφημερίδα και 6μηνη φυλάκιση (το 2005), για «προσβολή της τουρκικής εθνικής ταυτότητας».
Με το ίδιο Άρθρο 301 του Π.Κ. της Τουρκίας έχουν καταδικαστεί πολλοί διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων ο τιμηθείς με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 2006 Ορχάν Παμούκ.
"Εδώ είναι οι ρίζες μου… "
Ο δολοφονημένος δημοσιογράφος έκφραζε την ισχυρή τάση της τουρκικής προοδευτικής κοινής γνώμης, για ειρηνική συμβίωση των διαφόρων μειονοτήτων και για τον εκσυγχρονισμό της τουρκικής κοινωνίας. Φυσικά, απέναντί του βρίσκονταν το ακροδεξιό τουρκικό παρακράτος, που πρεσβεύει (όπως γίνεται παντού…) την εθνική καθαρότητα και την υπεροχή των Τούρκων. Οι φασίστες τον είχαν απειλήσει πολλές φορές και τον προέτρεπαν να εγκαταλείψει την Τουρκία, για να λάβουν την ίδια πάντα απάντηση: «Εδώ είναι οι ρίζες μου».
Το ίδιο χέρι όπλισε (γι’ άλλη μια φορά) τον 17χρονο δολοφόνο και απειλεί τον Όρχαν Παμούκ με την ίδια τύχη. Συγκεκριμένα, ο ακροδεξιός Γιασίν Χαγιάλ απείλησε σε δημόσιο χώρο τον νομπελίστα, ενώ φέρεται ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του Ντινκ.
Δύση ή Ισλάμ;
Πίσω απ’ όλα αυτά βρίσκεται η γνωστή διαμάχη για το μέλλον της Τουρκίας. Θα ενταχθεί στην Ε.Ε. ή θα έρθει πιο κοντά στη Μέση Ανατολή; Στην παρούσα φάση, η δολοφονία του Ντινκ αξιοποιείται προς όφελος της πρώτης τάσης, που φυσικά στηρίζεται από ΗΠΑ και Ευρώπη. Έτσι, όλα σχεδόν τα τουρκικά ΜΜΕ καταδίκασαν τη δολοφονία ως «εθνική ντροπή» και κάλεσαν σε μαζική συμμετοχή στην κηδεία. Αυτό επετεύχθη πράγματι, δίνοντας την εντύπωση ότι οι δολοφόνοι μάλλον απομονώθηκαν πιο πολύ. Παράλληλα, σημειώθηκε προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας-Αρμενίας (στην κηδεία παραβρέθηκαν Αρμένιοι επίσημοι), που μπορεί να οδηγήσει σε εγκαθίδρυση διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών.
Σε κάθε περίπτωση, η βαθιά διχοτόμηση της τουρκικής κοινωνίας κάθε άλλο παρά υποχώρησε, μετά τη νέα πολιτική δολοφονία που στιγμάτισε την Τουρκία…
Χρήστος Φωτιάδης
