Σπάνια μετανιώνουμε για κάποιο κείμενό μας, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια. Να, όμως, που ήρθε η ώρα να γίνει κι αυτό, και μάλιστα λίγες μόλις εβδομάδες από τη δημοσίευση! Στο κείμενό μας για την Κύπρο («Χρυσοπράσινο φύλλο», 5.5.2007), στους ύμνους για το νησί συμπεριλάβαμε και το ΑΚΕΛ. Ασφαλώς έχει το κόμμα αυτό όλα τα τιμητικά στοιχεία που είχαμε αναφέρει. Όμως, δυστυχώς γι' αυτό και για εμάς, ακολούθησε μια ιστορική του απόφαση, που ασφαλώς θα το σημαδέψει αρνητικά, για άγνωστο χρονικό διάστημα!
Μιλάμε, φυσικά, για την αυτόνομη κάθοδο του Δημήτρη Χριστόφια, γ.γ. του ΑΚΕΛ, ως υποψήφιου για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας στις εκλογές που θα γίνουν τον Φεβρουάριο του 2008. Για να γίνει αυτό, χρειάστηκε η διάλυση της επιτυχημένης «τριμερούς» κυβέρνησης, με την αποχώρηση του ΑΚΕΛ και του συνεργαζόμενου πρώην ΥΠ.ΕΞ. Γ. Λιλλήκα.
Έτσι, στις εκλογές θα βρεθούν αντιμέτωποι στον πρώτο γύρο τρεις υποψήφιοι: Ο νυν πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος, που θα είναι και ο μοναδικός εκπρόσωπος του συντριπτικού «ΟΧΙ» στο κατάπτυστο «Σχέδιο Ανάν» (όπως και σε κάθε «νέα εκδοχή» του…), ο δεξιός Ι. Κασουλίδης, κύριος εκφραστής του «ΝΑΙ» και της «συνεργασίας με τη διεθνή κοινότητα (βλέπε ΗΠΑ και Ε.Ε.) και ο Δ. Χριστόφιας, με μοναδικά όπλα του την κομματική πειθαρχία και την πολιτική των καλών σχέσεων με την τουρκοκυπριακή λαϊκή βάση.
Η παρέμβαση του ξένου παράγοντα δεν έπαψε ποτέ να είναι εμφανής και καθόλου διακριτική. Η υποψηφιότητα Χριστόφια αποτελεί «καλά νέα» για τους Αγγλοαμερικανούς, που ελπίζουν στην εξαφάνιση του Τάσσου απ' το πολιτικό προσκήνιο, γεγονός που θα διευκόλυνε τα σχέδιά τους, για μια Κύπρο-προτεκτοράτο.
Χαρακτηριστική ήταν η πιο πρόσφατη τοποθέτηση του Κυπρίου Προέδρου, που πάντα μιλά με λόγια σταράτα: «Αν ο στόχος είναι να κλείσουμε το Κυπριακό για να μην υπάρχει πια Κυπριακό, αν ο στόχος είναι να λέμε ναι εκεί που πρέπει να πούμε όχι, τότε είχαμε μια ευκαιρία το 2004 και έχουμε και τώρα την ευκαιρία, εάν και εφόσον βέβαια αποδεχθούμε όλα όσα θέλει και απαιτεί η τουρκική πλευρά. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι ευκαιρία λύσης, είναι ευκαιρία διάλυσης! Και όσοι ακόμα πιστεύουν ότι το 2004 χάσαμε μια ευκαιρία, η αλήθεια είναι ότι χάσαμε μια ευκαιρία να χαθούμε ως κράτος και ως ελληνισμός στην Κύπρο. Η απροθυμία μας να συγκατατεθούμε σε μια στρεβλή και ετοιμόρροπη διευθέτηση δεν μπορεί να ερμηνεύεται κακόβουλα από κάποιους, ως απροθυμία μας να συνεργασθούμε για εξεύρεση μιας λύσης. Ποια λύση, στοιχειωδώς ορθή και δίκαιη, μας προσφέρεται και εμείς την απορρίπτουμε; Ποια λύση, λειτουργική και βιώσιμη, σχεδιάστηκε και εμείς την αρνηθήκαμε; Ποιες πραγματικές ευκαιρίες αφήσαμε να περάσουν, ποιες πρωτοβουλίες αποφύγαμε, ποιες αδιαλλαξίες επιδείξαμε ή ποιες παράλογες αξιώσεις προβάλαμε, ώστε να δικαιολογούνται κάποιοι να μας κατηγορούν ότι δεν θέλουμε λύση;».
Η απόφαση του ΑΚΕΛ κρύβει τεράστιους κινδύνους για το ιστορικό κόμμα, μεγαλύτερους ακόμα κι απ' την εποχή της διάλυσης της ΕΣΣΔ. Μέχρι τις εκλογές μεσολαβούν περίπου επτά μήνες, διάστημα στο οποίο πολλά θα γίνουν και πολλά θα κριθούν. Έχουμε, λοιπόν, αρκετό χρόνο για να επανέλθουμε στο θέμα. Αυτό που δεν φαίνεται να αλλάζει είναι η θέση μας υπέρ του Κυπρίου Προέδρου και η πίστη μας ότι θα επανεκλεγεί – και μάλιστα πανηγυρικά!
Χρήστος Φωτιάδης
