Πριν μπούμε στο κυρίως θέμα, είναι απαραίτητη μια διευκρίνιση προς τους αγαπητούς αναγνώστες μας. Έχουμε ακούσει κατά καιρούς καλόπιστη κριτική ως προς το ύφος των κειμένων μας και ειδικότερα έναν αέρα υπεροψίας, όπως τουλάχιστον την εκλαμβάνουν κάποιοι. «Μια αύρα αυθεντίας είναι διάχυτη», σχολίασε πρόσφατα ένας τακτικός μας αναγνώστης…
Οφείλουμε λοιπόν μια απάντηση, στους ανθρώπους που μας κάνουν την τιμή να διαβάζουν τα κείμενα στης σελίδας «Κόσμος» και πολύ περισσότερο να τα σχολιάζουν με θετική διάθεση. Πρόκειται για μια απλή, απλούστατη εξήγηση.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1980 αντιληφθήκαμε ότι επίκεινται δυσάρεστες αλλαγές στο μεταπολεμικό διπολικό σύστημα παγκόσμιας ισορροπίας, που επέτρεψε (μεταξύ πολλών άλλων…) σε ολόκληρη την Ευρώπη να ζήσει τέσσερις δεκαετίες χωρίς να ακουστεί ούτε μια τουφεκιά σε ολόκληρη την ήπειρο! Σύντομα η διαπίστωσή μας έγινε… εφιάλτης: κινδύνευε ολόκληρο το σοσιαλιστικό σύστημα και πρώτιστα η χώρα που το ίδρυσε!
Βρεθήκαμε τότε απέναντι σε ολόκληρο τον κόσμο της πολιτικής, της δημοσιογραφίας, της ανάλυσης, που διαβεβαίωναν το αντίθετο. Το τέλος εκείνων των γεγονότων έχει πλέον καταγραφεί: δεν είχαν δίκιο οι πολλοί, αλλά οι ελάχιστοι… «μοναχικοί λύκοι»!
Έκτοτε υπήρξαν πολλά ακόμη «στοιχήματα», μικρά ή και μέγιστα: Η ανάδειξη της Κίνας, η έκρηξη της Λατινικής Αμερικής, η «επιστροφή» της Ρωσίας, η αποτυχία των ΗΠΑ στο Ιράκ, η μεγάλη οικονομική κρίση, η… «αραβική άνοιξη». Σε όλα τα παραπάνω επιβεβαιώθηκαν οι έγκαιρες και έγκυρες απόψεις μας! Αντίθετα, γελοιοποιήθηκαν πολλοί μύθοι των κυρίαρχων ΜΜΕ και των επώνυμων σχολιαστών τους!
«Αναλυτές» της πλάκας
Ναι, η γλώσσα μας είναι αιχμηρή, προκλητική, αυθάδης. Δεν χαριζόμαστε ποτέ και σε κανέναν. Αν εμείς γράφουμε… ερασιτεχνικά, για το κέφι μας, εκείνοι υποτίθεται ότι είναι «επαγγελματίες»! Βγάζουν λεφτά απ΄αυτή τη δουλειά!
Κι όμως γράφουν τις περισσότερες φορές αρλούμπες, που σε σύντομο χρονικό διάστημα αυτοδιαλύονται! Επομένως, ας είμαστε ξεκάθαροι, το ύφος μας δεν προέρχεται από… αυταρέσκεια ή… ψώνισμα, αλλά –ξεκάθαρα- από οργή! Τελεία και παύλα! Για όποιον δεν καταλαβαίνει, δεν υπάρχουν άλλα λόγια εξήγησης…
Μετά την ανεπανάληπτη μπαρούφα του «Τέλους της Ιστορίας», ενός υποτιθέμενου… «μέγιστου αναλυτή» των περίφημων Δυτικών «think tanks», ακολούθησε μια ακόμη θεωρητική σαχλαμάρα ολικής: «Οι ΗΠΑ και η Κίνα έχουν ήδη άτυπα σχηματίσει το G2, που σταδιακά θα γίνει, ο κυρίαρχος παγκόσμιος άξονας επιβολής ισχύος»!
Η θεωρία αυτή ήταν εκ γενετής νεκρή, για όποιον διαθέτει την απλή λογική. Η σινοαμερικανική συνεργασία ξεκίνησε από έναν μεγάλο εγκέφαλο της εξωτερικής πολιτικής, με το ψευδώνυμο «μάγος». Η τότε επαναστατική πρωτοβουλία του Κίσινγκερ είχε ως κύριο στόχο τον σχηματισμό αντισοβιετικού μετώπου με την Κίνα του Μάο, με το απλοϊκό σκεπτικό «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου». Αναμφισβήτητα υπήρχε λογική σ΄αυτή τη θεαματική αλλαγή της αμερικανικής πολιτικής, όπως και επαλήθευση κάποιων υπολογισμών του «μάγου». Όμως εκείνος ο κύκλος έχει πια κλείσει οριστικά και όσοι προσπαθούν να τον επαναφέρουν στη ζωή είναι γραφικοί.
Νομοτελειακή αντιπαράθεση
Το μόνο που κρατά ζωντανή τη συνεργασία ΗΠΑ – Κίνας είναι τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που τις συνδέουν. Η Κίνα είναι ακόμη εξαρτώμενη από τη Δύση, αφού σχεδόν το 50% των συνολικών εμπορικών της ανταλλαγών αφορούν τις κυριότερες Δυτικές χώρες: ΕΕ, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Αυστραλία είναι κατά σειρά οι πρώτοι εμπορικοί εταίροι της, ενώ η Ρωσία βρισκόταν το 2011 μόλις στην ένατη θέση με 2,2% των κινεζικών εμπορικών ανταλλαγών!
Όμως, μετά την αναταραχή στη Μ. Ανατολή, στις θάλασσες της Ανατολικής και Νότιας Κίνας και κυρίως στην Ουκρανία, το καμπανάκι του κινδύνου χτύπησε για τα καλά στο Πεκίνο. Ένα άλλο καμπανάκι χτυπά και στην Ουάσιγκτον, καθώς η Κίνα προσπέρασε πλέον τις ΗΠΑ στο συνολικό οικονομικό της μέγεθος, ένα δραματικό γεγονός, που ασφαλώς θα ξυπνήσει τα πολεμοχαρή ανακλαστικά των Αμερικανών!
Τέλος, οι διαφορές μεταξύ ΗΠΑ – Κίνας είναι τεράστιες και θα οξυνθούν νομοτελειακά με την εκλογή νέου προέδρου στις ΗΠΑ. Η θεαματική άνοδος της Κίνας θα αντιμετωπιστεί όλο και περισσότερο με κινήσεις αποσταθεροποίησής της, με αιχμή την Ταϊβάν, τις θάλασσες της Κίνας, το Θιβέτ, τους Ουιγούρους και πρόσφατα τη νέα πληγή του Χονγκ Κονγκ! Δεν υπάρχουν σήμερα στην αμερικανική πολιτική εγκέφαλοι του διαμετρήματος Κίσινγκερ, που θα μπορούσαν να δώσουν ζωή σ’ έναν δυνητικό G2…
Αντίθετα, η Κίνα θα εστιάσει το ενδιαφέρον της όλο και περισσότερο στον σινορωσικό άξονα, την Ασία, την Αφρική και στις συνεργασίες με τις περιφερειακές χώρες της ΕΕ, ώστε να μειώσει σταδιακά την εξάρτησή της από τον πυρήνα του Δυτικού ιμπεριαλισμού…
