Ετούτη εδώ η σελίδα δεν περίμενε να πεθάνει ο μεγάλος επαναστάτης, για του αφιερώσει κάποιες τιμητικές λέξεις, ώστε… να βγει η υποχρέωση. Αντίθετα, θα περιμένουμε να κοπάσει η «μοδάτη» θλίψη (ανάμεικτη με πολιτικώς ορθά σχόλια…), ώστε να συγκεντρώσουμε κάποια από τα αμέτρητα κατορθώματά του σε μια αναμνηστική σελίδα. Άλλωστε, ο Φιντέλ ήταν η παρηγοριά μας στα δύσκολα χρόνια που ο Γκορμπατσόφ κατέστρεφε την ελπίδα εκατομμυρίων καταφρονεμένων, υπό τα χειροκροτήματα ολίγων Δεξιών και πάρα πολλών «Αριστερών»! Κι όμως, έχουμε ένα μεγάλο προσωπικό… παράπονο, το οποίο βέβαια κάθε άλλο παρά μας στενοχώρησε εκείνη τη δύσκολη εποχή, που το μαύρο βαφτίζονταν άσπρο: ομολογούμε ότι δεν πιστεύαμε πως η Κούβα θα επιβιώσει. Περιμέναμε το… μοιραίο, που οι περιχαρείς κονδυλοφόροι της «νέας τάξης» διαλαλούσαν. Κι όμως, ο Φιντέλ και ο κουβανέζικος σοσιαλισμός μάς διέψευσαν. Άντεξαν από τότε 26 ολόκληρα χρόνια και είδαν έναν Αμερικανό πρόεδρο να επισκέπτεται το νησί και να αποκαθιστά διπλωματικές σχέσεις μαζί του!