Oι παραδοσιακοί μας αναγνώστες γνωρίζουν ότι είχαμε πολύ νωρίς μια «ειδική σχέση» με την πρεσβεία της Βενεζουέλας και παρακολουθούσαμε με μεγάλη προσοχή το πείραμα του Τσάβες. Στην εφημερίδα μας δημοσιεύτηκαν τρεις συνεντεύξεις με ισάριθμους πρεσβευτές της χώρας! Όπως πάντα, δεν ήμασταν «οπαδοί», αλλά κριτικοί παρατηρητές. Αυτός ακριβώς ήταν και ο λόγος που αποστασιοποιηθήκαμε έγκαιρα από το «πρότυπο», διαβλέποντας το προβλήματα που είχαν δημιουργηθεί και που οξύνθηκαν με τον θάνατο του Τσάβες.
Η τελευταία μας παρουσία σε ενημερωτική εκδήλωση της πρεσβείας, αποκλειστικά για δημοσιογράφους, ήταν λίγο πριν την ανάληψη της εξουσίας από τον Τσίπρα. Η παρουσία δημοσιογράφων της «Αυγής» και άλλων κομματικών φορέων μονοπώλησε τη συζήτηση. Εμφανής και η «ειδική σχέση» των δυο πλευρών. Το κόμμα της «ανανεωτικής Αριστεράς» θεωρούσε ότι στη Λατινική Αμερική του 21ου αιώνα θα εύρισκε το πρότυπο του «δικού του σοσιαλισμού», αφού ο υπαρκτός σοσιαλισμός του εικοστού αιώνα ήταν ανέκαθεν μια «καταραμένη» εκδοχή, η κατάρρευση της οποίας γιορτάστηκε δεόντως από τον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο…
“It’s the economy, stupid”
Τουλάχιστον για όσους διαθέτουν κριτικό και αναλυτικό πνεύμα, όλα τα σοσιαλιστικά πειράματα παρέχουν επαρκή τεκμηρίωση για τη μεγάλη αλήθεια: πέρα από την όποια ιδεολογία, η πιο κρίσιμη παράμετρος που κρίνει την τελική έκβαση είναι πάντα η οικονομία! Αυτή έπαιξε σημαντικό (αλλά σαφώς όχι καθοριστικό…) ρόλο στην αυτοκτονία της ΕΣΣΔ, αυτή είναι που δίνει τα καύσιμα για την εκτόξευση της Κίνας σε όλα τα επίπεδα!
Η οικονομία, δυστυχώς, είναι και στην περίπτωση της Βενεζουέλας αυτή που έφερε τη χώρα στην πρώτη γραμμή των κατασκευασμένων προπαγανδιστικών «ειδήσεων» των Δυτικών – παγκόσμιων ΜΜΑ! Η περίοδος Τσάβες και ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα» σε μια σειρά από λατινοαμερικανικές χώρες ενόχλησε πολύ όλες τις πολιτικές τάσεις στη Δύση, από κεντροδεξιά μέχρι φασισμό, ακόμα και τους «θεματοφύλακες του μαρξισμού – λενινισμού» στον Περισσό!
Η κυρίαρχη τάση του «άσπρου – μαύρου» και της «ταμπέλας» ζει και βασιλεύει, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι… «δικαιώνεται»! Μπορεί οι «άγνωστοι» να γίνονται μέχρι και… πρόεδροι στη Γαλλία, αυτό όμως δεν τους καθιστά πρωταγωνιστές της Ιστορίας, η οποία απλά γελά χαιρέκακα μαζί τους…
Η Ιστορία θα κρίνει
Η περίοδος των φωτισμένων ηγετών Κίρχνερ, Τσάβες, Μοράλες κ.λπ. δεν αποτελεί «άλλοθι» του νεοφιλελευθερισμού, του Πινοσέτ και των στυγνών δικτατοριών που οργάνωσαν οι ΗΠΑ επί δεκαετίες. Αντίθετα, οι προοδευτικοί ηγέτες έσωσαν την τιμή της Λατινικής Αμερικής και έδωσαν ελπίδα στους παραπεταμένους του συστήματος, τους φτωχούς και τους ιθαγενείς!
Κι αν η οικονομική διαχείριση του Τσάβες δεν εγγράφεται ως επιτυχία (σε αντίθεση, για παράδειγμα, με αυτήν του Ορτέγκα στη Νικαράγουα!), η οικονομική κρίση της Βενεζουέλας οφείλεται στις χαμηλές τιμές του πετρελαίου και στο εμπορικό σαμποτάζ της άρχουσας τάξης. Διαρκεί μόλις τρία χρόνια και οδήγησε την ανεργία στο 25%. Μια σύγκριση με τη σημερινή Ελλάδα, της οκτάχρονης κρίσης και της ίδιας & χειρότερης ανεργίας, θα αρκούσε για να αποδείξει το μέγεθος της προπαγάνδας…
