Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 17/09/2025
Το φετινό φθινόπωρο μπήκε με ψαλιδισμένη την ξεκούραση των περισσοτέρων και φουσκωμένη την ανησυχία για το μέλλον. Η πρόσκαιρη ξεγνοιασιά του καλοκαιριού -φέτος, ευτυχώς, χωρίς καταστροφικές πυρκαγιές στη γειτονιά μας- έδωσε τη θέση της στη δύσκολη καθημερινότητα ενός κόστους ζωής που τραβάει μόνο την… ανηφόρα.
Ωστόσο, οι προηγούμενες μέρες έκρυβαν και μία υπαρκτή αχτίδα αισιοδοξίας, με αφορμή ένα βαρύ ζήτημα. Ένας 12χρονος «άγγελος» από τα Πευκάκια Αγίας Παρασκευής αντιμετωπίζει σοβαρότατο πρόβλημα υγείας και η μητέρα του -με τις δικές της γενναίες, αλλά όχι ανεξάντλητες δυνάμεις- αγκομαχούσε. Ο στενός κύκλος της οικογένειας απευθύνθηκε στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, προκειμένου να διαδοθεί ένα κάλεσμα προς άπαντες για βοήθεια.
Η ανταπόκριση ήταν κάτι περισσότερο από συγκινητική και πολύμορφη για χάρη του παιδιού. Κινητοποιήθηκε ο Δήμος, παρατάξεις, η Ένωση Κηδεμόνων, Σύλλογοι Γονέων, φορείς, επαγγελματίες και χιλιάδες πολίτες από την Αγία Παρασκευή κι όχι μόνο. Υπήρξε το ζήτημα του προαστίου για το οποίο η γραμματεία της εφημερίδας μας δέχτηκε ίσως τα περισσότερα… τηλεφωνήματα και μηνύματα, το τελευταίο τετράμηνο.
Αποτέλεσμα ήταν, τελικώς, να συγκεντρωθούν σε χρόνο – ρεκόρ τα απαιτούμενα χρήματα για τις ιατρικές εξετάσεις του παιδιού, ενώ διασφαλίστηκε και η συνέχεια των απαιτητικών θεραπειών του. Αυτή η απόδειξη ενός ζωντανού κυττάρου γειτονιάς έρχεται κόντρα σε μια «άρρωστη» εποχή για τη χώρα. Φέτος στα ελληνικά σχολεία πήγαν κατά 39% λιγότεροι μαθητές σε σχέση με το κοντινό 2010. Την ίδια ώρα, όχι πολύ μακριά από τον τόπο μας, αφανίζονται και τα παιδιά που ακόμα υπάρχουν, στην πολύπαθη Γάζα.
Συνηθίζεται, βέβαια, να λέγεται πως το μέλλον είναι η νέα γενιά. Όμως, αποδεικνύεται ότι αυτό θέλει… δουλειά πολλή, έξω από το καβούκι και τον μικρόκοσμό μας. Η παρηγοριά στον άρρωστο και τον ανήμπορο, άλλωστε, δεν είναι απλά σωτηρία ψυχής, αλλά δύναμη ζωής. Έτσι ίσως ο κόσμος μας μπορεί -τουλάχιστον- ν’ αντέξει, περιμένοντας μέχρι να γίνει πράξη ένα άλλος στίχος που έγινε ρητό, πως αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα…
