Από κείμενο του ακραιφνούς φιλοευρωπαϊστή καθηγητή Γ. Πρεβελάκη: «Το 2009, την εικοστή επέτειο από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, η Ευρώπη θριάμβευε: άνοιγμα προς Ανατολάς, επιτυχία του ευρώ, σύσταση και συνεχής διεύρυνση της ζώνης Σένγκεν, τεχνολογική ευρωπαϊκή πρωτοπορία στην “κοινωνία της γνώσης“. Οι συνέπειες από την χρεωκοπία των Lehman Brothers ανέστειλαν την ειδυλλιακή αυτή εικόνα. Έκτοτε, τα προβλήματα εντείνονται και πολλαπλασιάζονται. (…) Θεωρήσαμε την Ευρώπη ένα τεράστιο υπερσύγχρονο υπερωκεάνιο, που εξασφάλιζε το “τέλος της Ιστορίας“. Αρκούσε η υπακοή σε ορισμένους κανόνες για μια πορεία την οποία σχεδίαζαν άλλοι, περισσότερο ικανοί και ισχυροί. (…) Τώρα, όμως, το “υπερωκεάνιο“ κινδυνεύει από τον διεθνή οικονομικό ανταγωνισμό, την επάνοδο των εθνικισμών, τις αυξανόμενες μεταναστευτικές ροές, τις γεωπολιτικές κρίσεις στην Ανατολή και στον Νότο, τις φυγόκεντρες τάσεις. Πώς να μην προβάλλει η έξοδός μας ως ελκυστική προοπτική, κυρίως αν καταρρεύσει το “αφήγημα“ του θετικού απολογισμού από την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας;»!