Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 31/07
Τα διαρκή αποικιοκρατικά εγκλήματα των Ευρωπαίων δεν παραγράφονται από την Ιστορία, πόσο μάλλον χωρίς ίχνος μεταμέλειας!
Hαλήθεια είναι ότι σκόπευα εδώ και αρκετά χρόνια να αφιερώσω ένα κύριο άρθρο στην αποικιοκρατική δράση της Γερμανίας, πριν ακόμα προκαλέσει τους δυο παγκόσμιους πολέμους και τα Άουσβιτς, Νταχάου κ.λπ.! Όμως οι ραγδαίες εξελίξεις και το ξέσπασμα του νέου ψυχρού πολέμου δεν μου άφησαν περιθώρια. Η… σύμπτωση έκανε πάλι το θαύμα της, βάζοντας το «ξεχασμένο» θέμα πάλι στο προσκήνιο, αφού η Γερμανία αναγνώρισε επιτέλους τη θηριωδία που είχε διαπράξει! Έτσι, η τραγική αναδρομή γίνεται τώρα, έστω και με καθυστέρηση 120 χρόνων…
Μαζικές εκκαθαρίσεις
Η γενοκτονία διαπράχθηκε στη Ναμίμπια κατά τη διάρκεια της κατοχής της από τη Γερμανία, η οποία την είχε περιλάβει στις κτήσεις της ως προτεκτοράτο. Η μαζική σφαγή ξεκίνησε το 1904, διήρκεσε επί τουλάχιστον μια δεκαετία και ήταν η πρώτη στα παγκόσμια χρονικά! Οδήγησε στον σφαγιασμό εκατοντάδων χιλιάδων γηγενών των φυλών Χερέρο και Νάμα, ενώ πάρα πολλοί ακόμη ιθαγενείς πέθαναν από ασιτία, δίψα, καταναγκαστικά έργα, βασανιστήρια και άλλες στερήσεις που υπέστησαν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους.
Οι αποικιακές γερμανικές Αρχές αποφάσισαν «εγκαίρως» να παρέμβουν υπέρ των ήδη εγκατεστημένων εκεί συμπατριωτών τους, που θεωρήθηκε ότι απειλούνταν από τις διαμάχες των ντόπιων. Η γερμανική κυβέρνηση έδρασε ταχύτατα, ανακηρύσσοντας, στα 1884 τη χώρα ως «Γερμανική Νοτιοδυτική Αφρική» και ενσωματώνοντάς τη στο αποικιακό της δίκτυο. Πρώτος αποικιακός διοικητής τοποθετήθηκε ο Χάινριχ Γκέρινγκ, πατέρας του μετέπειτα ηγέτη των Ναζί και καταδικασμένου ως εγκληματία πολέμου, Χέρμαν Γκέρινγκ!!!
Η γνωστή ιστορία…
Οι Γερμανοί άποικοι, που ήδη φέρονταν με περιφρονητικό τρόπο στους ντόπιους, επιδόθηκαν σε μια ευρεία επιχείρηση εκδίωξης των γηγενών από τις εστίες και την καλλιεργήσιμη γη, προκειμένου να οικειοποιηθούν οι ίδιοι τις περιουσίες και τις γαίες τους. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την εξέγερση στα 1904, αρχικά της φυλής των Χερέρο, που με ηγέτη τον φύλαρχο Καμαχαρέρο και το γιο του, Σάμουελ Μαχερέρο, προσπάθησαν να αντιδράσουν. Η απάντηση των γερμανικών Αρχών υπήρξε σκληρότατη, αφού επιστρατεύτηκαν κάθε είδους θηριωδίες (λεηλασίες, φόνοι, βιασμοί, εκτοπίσεις, εμπρησμοί και κατασχέσεις) με στόχο την κάμψη του ηθικού των επαναστατών. Επιπλέον, στη χώρα στάλθηκε ο, διαβόητος για τη σκληρότητά του σε προηγούμενες περιπτώσεις (όπως η εξέγερση των Μπόξερ στην Κίνα ή στο Τόγκο) στρατηγός Lothar von Trotha, με την εντολή να καταπνίξει την επανάσταση με κάθε τρόπο.
Όσοι ιθαγενείς των δυο φυλών (καθώς εν-συνεχεία οι Γερμανοί επιτέθηκαν και στους Νάμα που είχαν υποστηρίξει την εξέγερση των Χερέρο) αιχμαλωτίστηκαν, στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, με άθλιες συνθήκες κράτησης, όπου υποβάλλονταν καθημερινά σε νέα μαρτύρια. Επιπρόσθετα, γιατροί που υπηρετούσαν σε αυτά, προχώρησαν σε μελέτες, πειράματα (στειρώσεις γυναικών, εξέταση κρανίων, μετρήσεις οστών κλπ) και ενδελεχή έρευνα των σωμάτων όσων πέθαιναν, με σκοπό να αποδείξουν τη φυλετική κατωτερότητα των κατοίκων της Ναμπίμπια, ώστε να δικαιολογήσουν τα εγκλήματα που είχαν διαπράξει εις βάρος τους! Μια γενική δοκιμή όσων έκαναν αργότερα και επί ευρωπαϊκού εδάφους! Όσο για όψιμη «αναγνώριση», που συνοδεύτηκε από «οικονομική βοήθεια», στην Ελλάδα γνωρίζουμε πολύ καλά τη γερμανική «μεγαλοψυχία», από τα μνημόνια…
