Έτσι, η εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» φιλοξενεί ρεπορτάζ της δημοσιογράφου Λίνας Γιάνναρου, με ημερομηνία 1η Οκτωβρίου, προεκλογικά δηλαδή, «ανακαλύπτοντας» το δάσος Μορέλλα. Οι «πηγές» της εφημερίδας είναι εμφανείς και δεν χρειάζεται να επεκταθούμε στο θέμα. Το ρεπορτάζ έχει τίτλο «κινδυνεύει το δάσος Μορέλλα – περίπου 9 στρέμματα πευκόφυτης έκτασης στην Κάτω Πεύκη απειλούνται με τσιμεντοποίση». Και αναφέρει σχετικά:
«Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι δήμοι της πρωτεύουσας είναι η έλλειψη ελεύθερων, αδόμητων χώρων, η απουσία πρασίνου. Και ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι λιγοστοί δήμοι της πρωτεύουσας που είναι προικισμένοι με (πολύ) πράσινο, είναι ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν να το δουν να χάνεται.
Στην Πεύκη, για παράδειγμα, εξαιτίας μιας σειράς άστοχων και αμφισβητούμενων ως προς τη νομιμότητά τους ενεργειών των κατά καιρούς τοπικών αρχόντων, αλλά και της απίστευτης ολιγωρίας των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, τμήμα του πευκόφυτου Δάσους Μορέλλα απειλείται με τσιμεντοποίηση. Το θέμα μάλιστα έχει βρεθεί στο επίκεντρο της προεκλογικής διαμάχης των υποψηφίων για τη δημαρχία.
Όλα άρχισαν τη δεκαετία του ’60, όταν για αδιευκρίνιστους λόγους, τμήμα περίπου 9 στρεμμάτων του δάσους, που βρίσκεται στο νότιο τμήμα του προαστίου (συνολική έκταση 33 στρέμματα) και το οποίο από το 1948 ανήκει στον Δήμο, εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης. Όπως ήταν αναμενόμενο, δεν άργησαν να εμφανιστούν "ιδιοκτήτες" οι οποίοι άρχισαν να πιέζουν τις αρμόδιες υπηρεσίες προκειμένου να αξιοποιήσουν τις «περιουσίες» τους. Μια σειρά αμελειών των προηγούμενων αυτοδιοικήσεων επέτειναν το πρόβλημα. Μεταξύ άλλων, όταν το 1992 το δάσος Μορέλλα περιφράχθηκε, το επίμαχο κομμάτι έμεινε απ’ έξω, ενώ ένα χρόνο αργότερα, ο δρόμος για την καταπάτησή του άνοιξε διάπλατα με τον «παράνομο», όπως υποστηρίζουν, φορείς της περιοχής, αλλά και η νυν δημοτική αρχή, χαρακτηρισμό της συγκεκριμένης έκτασης ως κοινόχρηστου χώρου πρασίνου και όχι δασικής έκτασης. Όταν μάλιστα οι «φερόμενοι ως ιδιοκτήτες» ζήτησαν να γίνει μεταφορά συντελεστή δόμησης, ο δήμος την ενέκρινε, παραδεχόμενος για πρώτη φορά ξεκάθαρα ότι η έκταση ανήκει σε ιδιώτες.
Ως γνωστόν, όταν ένα οικόπεδο εντός σχεδίου πόλης χαρακτηρίζεται χώρος πρασίνου, ο ιδιοκτήτης του έχει δικαίωμα αποζημίωσης. Έτσι, οι ιδιοκτήτες του… δάσους της Πεύκης ξεκίνησαν δικαστικό αγώνα προκειμένου να διεκδικήσουν τις νόμιμες αποζημιώσεις. Και τα κατάφεραν. Όπως αναφέρει στην «Κ» ο κ. Γιάννης Βογιατζάκης, επικεφαλής του συνδυασμού «Συσπείρωση Πολιτών Πεύκης», που διεκδικεί τη δημαρχία, «έχουν ήδη πετύχει τιμή μονάδας, ενώ μόλις πριν από τέσσερις μήνες βγήκε δικαστική απόφαση που τους επιδικάζει αποζημίωση, αναγνωρίζοντας έτσι την ιδιοκτησία τους». Εάν δεν αποζημιωθούν, βέβαια, είναι ελεύθεροι να κτίσουν.
Σύμφωνα με τον κ. Βογιατζάκη, «όλα αυτά τα χρόνια δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια να προστατευθεί το δάσος, να βγει από το σχέδιο». (Αν ήταν εκτός σχεδίου, δεν θα υπήρχε αρτιότητα γιατί κανένα από τα συνολικά 13 οικόπεδα δεν ξεπερνά τα 4 στρέμματα.)
Ανάλογη κριτική έχει ασκήσει και στην νυν δημοτική αρχή και έτερος υποψήφιος δήμαρχος της πόλης και επικεφαλής του συνδυασμού «Νέα Εποχή» κ. Γιάννης Θεοδωρακόπουλος, χαρακτηρίζοντας τον κίνδυνο απώλειας των 9 στρεμμάτων του πευκοδάσους ως «το πιο σοβαρό θέμα που έχει αντιμετωπίσει η Πεύκη τα τελευταία είκοσι χρόνια».
Μιλώντας στην «Κ», πάντως, ο δήμαρχος Πεύκης, κ. Παύλος Καμάρας, επιρρίπτει τις ευθύνες για την περιπέτεια στην οποία έχει περιέλθει η έκταση, στην «τραγική ολιγωρία των κρατικών υπηρεσιών, δηλαδή του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και του ΥΠΕΧΩΔΕ». Όπως εξηγεί, έπειτα από πολύχρονους αγώνες, το 2003 ο δήμος εξασφάλισε βεβαίωση από το Δασαρχείο Πεντέλης ότι τα επίμαχα εννέα στρέμματα αποτελούν δασική έκταση. «Εδώ και τρία χρόνια, δηλαδή, προσπαθούμε να πείσουμε τις κρατικές υπηρεσίες να γίνει πολεοδομική τροποποίηση ώστε να απενταχθεί η έκταση από το σχέδιο πόλης, χωρίς αποτέλεσμα. Ο ένας ρίχνει το μπαλάκι στον άλλο». Και όσο οι αρμόδιοι κωφεύουν, δικαστικές αποφάσεις ισχυροποιούν τις θέσεις όσων επιθυμούν να εκμεταλλευτούν τη (δασική) περιουσία τους.
Το Δάσος Μορέλλα είναι το σήμα κατατεθέν της Κάτω Πεύκης, την οποία διασχίζει από βορράν προς νότον. Η βλάστηση του δάσους, το οποίο περιήλθε στον Δήμο από δωρεά της οικογένειας Μορέλλα-Κατσίμπαλη, αποτελείται αποκλειστικά από δένδρα χαλεπίου πεύκης. Από εκεί άλλωστε προέρχεται και το τοπωνύμιο. Οι επισκέπτες θα συναντήσουν πεύκα μεγαλύτερα των 100 ετών, αλλά και νεότερα 20-25 ετών. Τα μονοπάτια έχουν σχηματισθεί από την καθημερινή χρήση των Πευκιωτών, καθώς αποτελούν μια φυσική προέκταση των κάθετων προς το άλσος δρόμων. Στο δάσος Μορέλλα πραγματοποιείται και πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Αυτό που τώρα θέλουμε ν’ ακούσουμε από τη νέα δημοτική αρχή είναι να μας δηλώσει ξεκάθαρα, αν μπορεί ν’ αποφευχθεί η «τσιμεντοποίηση» των 9 στρεμμάτων κι όχι ν’ αναμασούμε τα περασμένα και να ψάχνουμε να βρούμε πλάτη για να φορτώσουμε τις αμαρτίες μας».
