Μαρία Γώγου – ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
«Η πόλη της Πεύκης έχει ανάγκη από πλατεία με πρόσοψη στη Λ. Ειρήνης και όχι από ημίμετρα»
Η υπόθεση της απαλλοτρίωσης του οικοπέδου «Πέρρου» ή αλλιώς της επιφάνειας των 3575τ.μ. που ορίζεται από το Ο.Τ. 25Α΄ έλκει την ιστορία της από το 1994.
Ήταν η Δημοτική Αρχή του Α. Κυδωνάκη που έλαβε την πρώτη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου για την απαλλοτρίωση του συγκεκριμένου οικοπεδικού χώρου με σκοπό τη δημιουργία της Κεντρικής Πλατείας του τότε Δήμου Πεύκης.
Ακολούθως η Δημοτική Αρχή του Π. Καμάρα συνέχισε τη διαδικασία και μετά από πολλές ενστάσεις και αναβολές, που επιδιώχθηκαν από τους ιδιοκτήτες, ο Δήμος κατάφερε προς τα τέλη του 2006 να απαλλοτριώσει το οικόπεδο με την προσωρινή τιμή μονάδος των 600 Ευρώ/ τ.μ.. Στη συνέχεια οι ιδιοκτήτες του οικοπέδου προσέφυγαν στο Διοικητικό Εφετείο, αφού είχαν δικαίωμα, και διεκδίκησαν και πέτυχαν τελικά την αποζημίωση στην τιμή των 850 Ευρώ/τ.μ.
Έτσι, ενώ η Δημοτική Αρχή του Π. Καμάρα είχε ήδη καταθέσει στο Τ.Π.Δ. προς τα τέλη του 2006 το αρχικό τίμημα των 2.145.000 Ευρώ, επί του οποίου ο Δήμος μας είχε δανειοδοτηθεί σχετικά, από τον Μάρτιο του 2007 και ενώ στη Δημοτική Αρχή βρισκόταν ο Γ. Θεοδωρακόπουλος, ο Δήμος κλήθηκε να καταβάλλει το ποσό των 900.000 Ευρώ επιπλέον στους ιδιοκτήτες, εκτός από τα δικαστικά έξοδα της τάξης των 90.000 Ευρώ, για τα οποία ποσά έλαβε νέο δάνειο.
Ακολουθεί η τελική και οριστική απαλλοτρίωση τον Μάϊο 2008. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο οικόπεδο απαλλοτριώθηκε με ΦΕΚ που προσδιόριζε κύρια και μοναδική χρήση αυτού, αυτή της πλατείας και για το λόγο αυτό εντάχθηκε σε παλαιό νόμο που όριζε ότι λόγω της αναβάθμισης της περιοχής, οι παρόδιοι ιδιοκτήτες καλούνται νε συνεισφέρουν με το 1/3 της αξίας του συνολικού τιμήματος. Οι σχετικές πράξεις απολογισμού που συντάχθηκαν δίνουν το συνολικό ποσό των 3.140.000Ευρώ. Αυτό, κατά το νόμο λειτουργεί ως αντιστάθμισμα για την αναβάθμιση των ιδιοκτησιών τους.
Η τότε δημοτική αρχή δεν επέλεξε να διαιρέσει την κοινή ωφέλεια που προκύπτει από τη χρήση της πλατείας από όλους τους κατοίκους, ούτε να κάνει αυτό που ο τότε όμορος δήμος της Λυκόβρυσης έκανε, βάζοντας ειδική εισφορά σε όλους τους δημότες για να πραγματοποιήσει την αγορά του ΟΤ9.
Αντίθετα, επέλεξε τη λύση να επιβαρύνει ανισομερώς τους κατοίκους του πρώην Δήμου Πεύκης. Πέραν, όμως, αυτού, και μετά από την πάροδο τριών δεκαετιών από την αρχική σκέψη για απαλλοτρίωση, προέκυψε η ανάγκη δημιουργίας χώρου υπόγειας στάθμευσης. Ας μη ξεχνάμε την πληθυσμιακή αύξηση του Δήμου στο πέρασμα των χρόνων, αλλά και την έλευση της γραμμής 4 του μετρό στον υπόγειο χώρο της Λ. Ειρήνης.
Επομένως αλλάζει η χρήση που είχε αρχικά οριστεί για το οικόπεδο και μπαίνει στο πλαίσιο η κοινόχρηστη χρήση, οπότε και απομακρυνόμαστε από την έννοια της αναβάθμισης της περιουσίας των περιοίκων.
Και στο σημείο αυτό οφείλουμε να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις στο σημερινό Δήμαρχο, που τότε ήταν στέλεχος της Δημοτικής Αρχής Καμάρα:
- Είναι δίκαιο να ζητάτε να απαλλοτριώσετε έναν χώρο από τον οποίο προκύπτει κοινή ωφέλεια για το σύνολο των δημοτών, ενώ ζητάτε να πληρωθεί τίμημα μόνο από λίγους;
- Είναι δίκαιο να ζητάτε να πληρωθεί αποζημίωση λόγω αναβάθμισης ενός χώρου σε πλατεία, ενώ στην πραγματικότητα έχει υποστεί αλλοίωση η χρήση αυτού;
- Είναι ορθό μια πλατεία που θεωρείται από όλους ως κεντρική πλατεία να μην έχει πρόσωπο στον κεντρικότερο δρόμο του Δήμου;
Σαν παλαιό αυτοδιοικητικό πρόσωπο του Δήμου δεν σκεφτήκατε ποτέ να ζητήσετε την απαλλοτρίωση των δυο οριζόντιων ιδιοκτησιών που εφάπτονται στο χώρο του οικοπέδου, ώστε να δημιουργηθεί μια πραγματική πλατεία, αντάξια της πόλης μας με πρόσοψη στην κεντρική λεωφόρο και όχι ‘’χωμένη στο πουθενά’’;
