Με δημόσια επιστολή του ο προηγούμενος δήμαρχος, Δημήτρης Φωκιανός διατυπώνει το ύστατο χαίρε μετά την πρόσφατη απώλεια του πρωτεργάτη της Κίνησης Πολιτών Λυκόβρυσης, Γιάννη Διαμαντόπουλου. (Στη φωτό ο Γιάννης Διαμαντόπουλος) Συγκεκριμένα:
Είναι οδυνηρό να μιλήσω για την απώλεια του Γιάννη.Γιατί είναι βαρειά και ασήκωτη.
Μα πρέπει να πω τώρα, όσα δεν πρόλαβα και δεν μπορούσα να πώ στον ίδιο, τα τελευταία τρία χρόνια που ήταν άρρωστος. Πρώτα-πρώτα να του πω πόσο πολύ τον αγαπούσα, νομίζω όσο και αυτός μ΄ αγαπούσε!
Μια αγάπη που γεννήθηκε και χτίστηκε στα κοντά 17 χρόνια της Κίνησης Πολιτών και του Δήμου Λυκόβρυσης.
Μια αγάπη που χτίστηκε πάνω στην αμοιβαία εκτίμηση και προσφορά στη μικρή μας πόλη.
Μια αγάπη που χτίστηκε πάνω σε κοινές αντιλήψεις για τους ανθρώπους, για την κοινωνία, για στόχους που μας ενώνουν, για την ανιδιοτέλεια της συλλογικής μας παρουσίας, για την αισθητική που μας πρέπει, μα πάνω απ΄ όλα για το ίδιο μεράκι με ό,τι καταπιάστηκε στο δημόσιο χώρο.
Τέλη της δεκαετίας του ΄80, είχαμε βρεθεί στο σπίτι κοινού φίλου και με μια απορία με ρώτησε’… ρε Δημήτρη δεν θα κάνουμε τίποτα εμείς εδώ στη Λυκόβρυση;’ Κάτι αντίστοιχο αναρωτιόμουνα και εγώ, μα χρειάστηκαν 10 χρόνια ακόμα για να έρθει η μεγάλη ώρα για τη δημιουργία και την ίδρυση της «Κίνησης Πολιτών Λυκόβρυσης».
Χρειάζονταν φαίνεται να μεγαλώσουμε περισσότερο, μα πάνω απ΄ όλα χρειάστηκε η ίδια διάθεση και από όλους τους υπόλοιπους ακριβούς μας φίλους και συντρόφους που συναποτελέσαμε την «Κίνηση Πολιτών». Δεν αναφέρω ονόματα, αλλά όλοι γνωριζόμαστε καλά, είμαστε σήμερα εδώ – όχι όλοι γιατί ήδη μετράμε βαρειές απώλειες – κυρίως γιατί εξακολουθούμε να αγαπιόμαστε και να πορευόμαστε ακόμα!
Δεν θα αναφερθώ στα μεγάλα επιτεύγματά μας, όπως η υπογειοποίηση της Λεωφ. Κύμης, η μείωση του ύψους των οικοδομών που έσωσαν κυριολεκτικά τη Λυκόβρυση, ούτε τι κάναμε 12 χρόνια στο Δήμο μαζί με άλλους εξ ίσου αγαπητούς συμπολίτες μας, ταγμένους στην πρόοδο του Δήμου.
Θέλω να πω για τις μικρές και μεγάλες μας δράσεις στα πλαίσια της «Κίνησης Πολιτών».
Ο Γιάννης Διαμαντόπουλος για πολλά χρόνια πρόεδρος, ήταν ο οργανωτικός νούς μα και το εκτελεστικό μέλος με τη μεγαλύτερη δράση στις ανεπανάληπτες συναντήσεις μας κάθε Παρασκευή στην
«Κίνηση Πολιτών». Εισηγήσεις, δραστηριότητες, έντυπα, οργάνωση του χώρου μας, τακτοποίηση, καθαριότητα, αφισοκολλήσεις, μοίρασμα της εφημερίδας μας πόρτα-πόρτα και πολλά άλλα….
Όταν οι άλλοι πολυλογούσανε, εκείνος έγραφε, σχεδίαζε, ετοίμαζε τις επόμενες κινήσεις μας.
Μα να ήταν μόνο αυτά; Ποιός θα ξεχάσει τις «διαλέξεις» που οργάνωνε είτε στο πλαίσιο της «Κίνησης Πολιτών» είτε στο πλαίσιο του Δήμου σαν πρόεδρος του Πνευματικού Κέντρου;
Γίγαντας της σκέψης, της διανόησης, της τέχνης και της πολιτικής.
Μίλησαν στην Λυκόβρυση πολλοί εκλεκτοί προσκαλεσμένοι από τον Γιάννη.
-Ποιός θα ξεχάσει την παρουσία του ως ηθοποιού στις θεατρικές μας παραστάσεις;
Εκεί που ξεδίπλωνε και το υποκριτικό του ταλέντο και μέναμε όλοι άφωνοι!!!
-Ποιός θα ξεχάσει τα γλέντια μας στο χώρο μας, σε άλλα μαγαζιά όπου πρωτοστατούσε στο κέφι, στο χορό, στο τραγούδι.
-Ποιός θα ξεχάσει τις μοναδικές εκδρομές μας με τα πούλμαν, που άρχιζε πρώτος το τραγούδι με τη Βοσκοπούλα!
Δυστυχώς ο Γιάννης έφυγε πρόωρα από κοντά μας και δεν ορφάνεψε μόνο η Βάσω, η Χρύσα και Μελίνα…ορφανέψαμε όλοι μας.
Ευτυχώς ο Γιάννης μας αφήνει μια πλούσια παρακαταθήκη:
Εργατικότητα και Επιχειρηματικότητα με αρχές, ποιότητα και ήθος.
Συλλογικότητα, Έκθεση στα κοινά με στόχους και ανιδιοτέλεια.
Επιμονή και μαχητικότητα για την επιτυχή έκβαση του στόχου.
Συμπεριφορά ευγενική προς όλους, έκφραση μιας τρυφερής και άκακης ψυχής!
Ήθος, υψηλή αισθητική που δεν μπέρδευε την ακριβοπληρωμένη κακογουστιά με το άρτιο αποτέλεσμα.
Συνδρομή και συμπαράσταση στους μη έχοντες και ειδικότερα στα χρόνια της κρίσης.
Μοναδικό χιούμορ ως εκδήλωση της μεγάλης και γνήσιας ηθικής του, μα πάνω απ΄όλα δίψα για τη ζωή που τον κρατούσε ενεργό μέχρι το τέλος.
Δεν θα τον ξεχάσουμε, θα τον θυμόμαστε για πάντα και θα τον τιμούμε όπως του αξίζει! Αφήνει μεγάλο και μη αναπληρώσιμο κενό.
