Τα ωραία λόγια, οι υποσχέσεις, οι ευχές, οι φανφάρες περί διαλόγου, περίσσεψαν.
Όμως πώς να τονώσεις την αισιοδοξία των γονιών, τη στιγμή που για να αντεπεξέλθουν στην ανάγκη μόρφωσης των παιδιών τους πρέπει να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη; Και αν έχουν τη δυνατότητα έχει καλώς. Αν δεν την έχουν;
Και τα παιδιά πώς να χαρούν την επιστροφή στα θρανία όταν νιώθουν ότι η εκπαιδευτική διαδικασία τα μετατρέπει όλο και περισσότερο σε ρομποτάκια, με περιορισμένη φαντασία, χωρίς πρωτοβουλία, χωρίς ελεύθερο χρόνο, να τρέχουν από το σχολείο στο φροντιστήριο και από κει στο άλλο φροντιστήριο, για να καταλήξουν εξουθενωμένα στο σπίτι, όπου τα περιμένουν ατελείωτες ώρες διαβάσματος, χωρίς ξεκούραση.
Άσε που το αποτέλεσμα για τα μεγαλύτερα παιδιά είναι μια προνομιακή θέση στη στρατιά των ανέργων (σχεδόν 30% στους νέους), ή έστω σε μια δουλειά ημιαπασχόλησης χωρίς ούτε καν στοιχειώδη δικαιώματα.
Γονείς και παιδιά ζούμε αυτή την κατάσταση που επιβάλλεται στην κοινωνία για την εξυπηρέτηση της κερδοφορίας μιας χούφτας επιχειρήσεων που κερδοσκοπούν πάνω σε ένα τόσο ζωτικής σημασίας κοινωνικό δικαίωμα, και των άλλων που καρτερούν να βρουν νέους, φτηνούς εργάτες, μαθημένους να δουλεύουν ολοήμερο, χωρίς δικαιώματα.
Είναι κοινή απαίτηση λοιπόν, όσων αγωνιούν για την παιδεία, οι υποψήφιοι στις δημοτικές εκλογές να πάρουν θέση για τα ζητήματα αυτά.
Αντί να φλυαρούν περί διαλόγων να απαντήσουν στα ερωτήματα:
– Τι σκοπεύουν να κάνουν για την ενίσχυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας;
– Πώς σκοπεύουν να αντισταθούν στην πολιτική εμπορευματοποίησης αυτού του τόσο ζωτικής σημασίας δημόσιου αγαθού, που επιχειρεί η κυβέρνηση της Ν.Δ., συνεχίζοντας το έργο των προηγουμένων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ;
– Πώς βλέπουν τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης;
– Τι λένε για την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση;
– Συμφωνούν με την Πράξη Νομοθευτικού Περιεχομένου και τα μαθητοδικεία που επέβαλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και διατηρεί η Ν.Δ.;
– Πώς αντιλαμβάνονται τον ελεύθερο χρόνο και πώς την υποχρέωση κράτους και Τοπικής Αυτοδιοίκησης για δημιουργία υποδομών για την ανάπτυξη της αθλητικής και καλλιτεχνικής δραστηριότητας των νέων, χωρίς οικονομική τους επιβάρυνση;
Και επειδή από τους υποψηφίους Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ είναι άσκοπο να καρτερούμε απαντήσεις επί της ουσίας, καλό είναι να απαντήσουν οι ψηφοφόροι, για τους οποίους υπάρχει ένα ακόμα ερώτημα:
Πώς περιμένουν να αντιμετωπίσουν, οι υποψήφιοι των «κομμάτων εξουσίας», τα κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί η πολιτική των κομμάτων τους, όταν βρίσκονται στην κυβέρνηση;
Θοδωρής Νικολάκης
