Αυτή τη στιγμή, εξετάζοντας τους Πευκιώτες ανάλογα με τα χρόνια που διαμένουν στην Πεύκη, θα μπορούσαμε να τους χωρίσουμε σε πέντε κατηγορίες:
Α. Οι παλιοί Πευκιώτες. Σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι Μαγκουφανιώτες (πριν το 1955, αλλά και οι μετέπειτα που, είτε γεννήθηκαν εδώ μετά το 1955 είτε κατοίκησαν στην πόλη ως το 1975. Αυτοί πλέον δεν είναι η πλειοψηφία, όπως ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες. Είναι μια μικρή μειοψηφία. Ιδίως οι πριν του ’55 είναι καταχωρημένοι και στο libro d’ oro της Πεύκης, κατάλογο υπαρκτό που έχει δημοσιευτεί πριν χρόνια από εκδότη τοπικού εντύπου και –φυσικά– παλιό Πευκιώτη. Αυτοί λοιπόν οι παλιοί Πευκιώτες έχουν πάθει νταράκουλο που πλέον, όχι μόνο δεν ελέγχουν, αλλά και δεν αναγνωρίζουν, το άλλοτε Ι.Χ. προάστιό τους.
Β. Δεύτεροι σε σειρά είναι οι κάτοικοι που απαρτίζουν το… nouvelle vague της πευκιώτικης κοινωνίας. Το κύμα των κατοίκων από το 1975 και της δεκαετίας του ’80. Εκείνοι, ύστερ’ από μια οικονομική άνθιση, έφυγαν από τις προηγούμενες κατοικίες τους, που ήσαν, κυρίως, στο κέντρο, το οποίο τότε έχανε κάποια απ’ την αίγλη του και ανέβηκαν στα Βόρεια Προάστια. Έτσι αναπτύχθηκαν περιοχές, όπως η Κηφισιά, η Νέα Ερυθραία, το Μαρούσι, το Χαλάνδρι, τα Μελίσσια και, φυσικά, η Πεύκη. Δεν είναι τυχαίο όπου κοινότητες, όπως η Ν. Ερυθραία, τα Μελίσσια και η Πεύκη αναβαθμίστηκαν σε δήμους το 1982.
Γ. Οι κάτοικοι του Ηλιακού Χωριού αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία. Άρχισαν να έρχονται από το 1989, οπότε και παραδόθηκαν οι κατοικίες και στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’90. Πρόκειται για εργάτες, μισθωτούς και συνταξιούχους, δικαιούχους της Εργατικής Κατοικίας που ήρθαν από «φτηνές» περιοχές της Αθήνας και κάποιοι νομίζουν ότι αυτοί οι κάτοικοι θα πρέπει να είναι ευγνώμονες κι ευτυχείς μόνο και μόνο που αναπνέουν τον… αέρα της Πεύκης. Έτσι αυτοί οι κάτοικοι συνεχίζουν να εμπαίζονται για πάνω από μια δεκαπενταετία με το να μην έχουν πάρει ακόμη στα χέρια τους τούς τίτλους ιδιοκτησίας των σπιτιών τους. Υποσχέσεις επί υποσχέσεων.
Δ. Αρκετοί έχουν κατοικήσει στην Πεύκη τα τελευταία 10-15 χρόνια, ύστερ’ από τη δημιουργία νέων κατοικιών, ύστερ’ από το κλείσιμο και των τελευταίων εργοστασίων, αλλά και από αντιπαροχές σε διάφορα σημεία της πόλης. Εκείνοι έχουν πάρει σπίτι σε νεόδμητες πολυκατοικίες, κυρίως με στεγαστικό δάνειο, ενώ δεν πρέπει να λησμονήσουμε και τους «νεοφερμένους» στον οικισμό εργατικών κατοικιών «Λέων Μελάς», στα όρια με Λυκόβρυση.
Ε. Τέλος, στην Πεύκη έχουν μετοικήσει και κάποιοι οικονομικοί μετανάστες, των οποίων ο αριθμός έχει αυξητική τάση. Αυτοί, στη συνέχεια, θα διαδραματίσουν αναπόφευκτα σημαντικό ρόλο στα τοπικά δρώμενα.
Απ’ αυτή την ακροθιγή ανθρωποκοινωνιολογική προσέγγιση του προαστίου μας γίνεται φανερό ότι η Πεύκη συνεχώς αλλάζει και χάνει τον παλιό χαρακτήρα του προαστίου, της γειτονιάς. Επόμενο είναι όλοι αυτοί οι τριάντα χιλιάδες κάτοικοι να μην έχουν επαφή με τον δήμο τους. Οι συγκεντρωμένοι στις ομιλίες των υποψηφίων δημάρχων ήσαν, στην πλειοψηφία τους, οι κονκαρδοφόροι έξω από τα σχολεία, κατά την ημέρα των εκλογών. Οι δημοτικές εκλογές φέτος απασχόλησαν λιγότερους από κάθε εκλογική αναμέτρηση μέχρι σήμερα. Μόνο οι επόμενες εκλογές θα ενδιαφέρουν λιγότερους και οι μεθεπόμενες λιγότερους, ώσπου θα καταλήξουν να είναι ένα φολκλορικό γεγονός για τους υποψηφίους και τους –πολύ στενούς– συγγενείς τους.
Ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος έπαιξε άριστα στην επικοινωνιακή σκακιέρα κι αυτό γιατί γνώριζε πολύ καλά την απόσταση που, μοιραία, έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στη διοίκηση και στους δημότες. Εξάλλου, τόσο αυτός, όσο και ο Νικήτας Γαβαλάς άνθρωποι των μέσων είναι. Τι άλλο να περιμένεις από έναν φούρναρη από το να σου βγάλει ψωμί!
Ήταν και η φθορά που επέφερε η 12ετής διοίκηση του Παύλου Καμάρα, ο οποίος δεν μπορούσε να τους… ευχαριστήσει κι όλους, ήταν και που, για πρώτη φορά, το ΠΑΣΟΚ παρουσιάστηκε ουσιωδώς ενωμένο, μιας και δεν είχε περιθώρια για τέταρτη ήττα σε δημοτικό επίπεδο, ήταν και η Νέα Δημοκρατία που θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο το… φαβορί της, ήταν και ο εφησυχασμός του 58% που «νάρκωσε» πολλά από τα στελέχη της Δυναμικής Αναγέννησης Πεύκης σε συνδυασμό, μάλιστα, με το θεσπισθέν 42%. Όλ’ αυτά μαζί και με άλλους παράγοντες –ενδογενείς και εξωγενείς– γκρέμισαν τον Καμάρα και του έδειξαν την πόρτα.
Εν πάση περιπτώσει, ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος έπεισε τους Πευκιώτες και από την Πρωτοχρονιά θα είναι ο δήμαρχός τους. Θα πρέπει όμως να έχει αδιαλείπτως στον νου του πως «το τηρείσθαι τ’ αγαθά χαλεπώτερον του κτίσασθαι». Και δεν θα ξεχάσω τι μου είπε ο Καμάρας εκείνο το βράδυ των εκλογών: «Ο λαός πρέπει να σε σηκώσει στα ουράνια για να σε γκρεμίσει μετά».
Δήλωση του νέου δημάρχου (στην επόμενη σελίδα)
