Το αριστούργημα του ιταλού σκηνοθέτη Mario Monicelli (Μάριο Μονιτσέλι) του 1975 “Amici miei” (“Εντιμότατοι φίλοι μου”) προβλήθηκε στην «Ταινία των εφτάμισι» από τον Πολυχώρο «Δαγκλή 16».
Πρόκειται για μια από τις σημαντικότερες ταινίες του ιταλικού κινηματογράφου, που ακόμα και σήμερα αποτελεί ύμνο στην φιλία. Το σενάριο ξεκίνησαν οι Pietro Germi (Πιέτρο Τζέρμι) και Piero De Bernardi (Πιέρο ντε Μπερνάρντι) και ολοκλήρωσε ο σκηνοθέτης. Είναι η δεύτερη ταινία του Μονιτσέλι που παρουσιάζεται στην «Ταινία των εφτάμισι», μετά το «Οι γενναίοι του Μπρανκαλεόνε» που προβλήθηκε κατά την περσινή σεζόν.
Λίγα λόγια για το έργο
Φλωρεντία. Ο δημοσιογράφος Περότσι, ο αρχιτέκτονας Mελάντρι, ο μπάρμαν Nέκι, ο χειρούργος Σασαρόλι και ο κόμης Mασέτι, πενηντάρηδες στην ηλικία, αλλά σκανταλιάρικα παιδιά στην ψυχή και το πνεύμα, στήνουν φάρσες και κάνουν χοντρές πλάκες, αναζητώντας μια οριστικά χαμένη νιότη. Μια παρέα πέντε αμετανόητων πλακατζήδων συνεχίζει με το ίδιο νεανικό πάθος να σκαρώνει φάρσες. Αγαπημένο τους θύμα ο αφελής συνταξιούχος Ρίγκι, τον οποίο βάζουν, μεταξύ άλλων, να συμμετάσχει σε ανύπαρκτη ληστεία της Μαφίας.
Αυτή η ταινία μιλά για φιλία, συντροφικότητα, αγάπη, σεξ, μοναξιά, προδοσία, αστειότητα, θλίψη, θάνατο. Με λίγα λόγια μιλά για τη ζωή. Χωρίς αμφιβολία, μια από τις καλύτερες μαύρες κωμωδίες όλων των εποχών. Ισορροπεί με αξιοθαύμαστη ακρίβεια ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, στο κωμικό και το τραγικό. Η «άτακτη» αυτή κωμωδία με πινελιές τραγικότητας και πικρίας για το πέρασμα του χρόνου που κάνει τους ήρωές μας να φαντάζουν ακόμα πιο αφελείς από ό, τι είναι , δεν στηρίζεται τόσο σε ένα σφιχτό σενάριο, όσο στο αυθεντικό παρεΐστικο κλίμα μεταξύ των πρωταγωνιστών, που κάνει τους διαλόγους να μοιάζουν αυτοσχεδιασμένοι εκείνη τη στιγμή. Λεπτό χιούμορ, εξαιρετικής ποιότητας και υψηλού επιπέδου με έντονες πολιτικές αιχμές και μακάβριες αναφορές, ακριβώς στον αντίποδα των κοινότοπων, γεμάτων άσκοπες βωμολοχίες φιλμ της αμερικάνικης κυρίως σχολής του είδους. Πίσω από την ιστορία αυτή κρύβεται μια τραγική αντίληψη για τη ζωή, ποτισμένη με ένα εκρηκτικό κοκτέιλ απελπισίας, μηδενιστικού χιούμορ και αυτοσαρκασμού. Πικρή σάτιρα της αστικής κοινωνίας και των δομών της εξουσίας που τη στηρίζουν, το «Εντιμότατοι φίλοι μου» είναι από τα καλύτερα και τελευταία δείγματα της ιταλικής κωμωδίας, που στη δεκαετία του ’60 και μέχρι τα μέσα του ’70 δημιουργούσε «σχολή». Όλες οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εξαιρετικές.
Πρωταγωνιστούν οι: Φιλίπ Νουαρέ, Ούγκο Τονιάτσι, Γκαστόνε Μοσκίν, Μπερνάρ Μπλιέ, Όλγα Καρλάτου, Αντόλφο Τσέλι, Ντουίλιο Ντελ Πρέτε κ.α.
Το φιλμ κατέκτησε μεγάλο αριθμό Βραβείων στην Ιταλία και το εξωτερικό, ανάμεσά τους το Βραβείο Καλύτερης ταινίας και καλύτερου ανδρικού ρόλου για τον Ούγκο Τονιάτσι στα David di Donatello Awards, (1976), Χρυσή Σφαίρα καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού για τον Ντουίλιο Ντελ Πρέτε (1976)
