Χειρισμός των δασών
«Ανόητες» χαρακτηρίζουν ορισμένες κινήσεις που έχουν κάνει οι δήμαρχοι της Πεύκης τα τελευταία χρόνια στην υπόθεση των δασών, θέτοντας συχνά σε κίνδυνο τη διαφύλαξη του ελάχιστου πρασίνου της πόλης.
Τρανό και πρόσφατο παράδειγμα, κατά τα λεγόμενά τους, είναι η ανάπλαση της παιδικής χαράς δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα. «Δεν είμαστε διαστροφικοί για να μην μας αρέσουν τα ωραία πράγματα, αλλά η έκταση αυτή αποτελεί συνέχεια του δάσους Μορέλλα και της ομώνυμης δωρεάς. Το νομικό κομμάτι δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει με τους διεκδικητές κι έτσι επεμβαίνοντας σε οτιδήποτε μέσα σε αυτό, ενδεχομένως να δίνεται λαβή στον αντίδικο», δηλώνει ο γραμματέας. Ο κ. Λιάκουρας αποδίδει τις «ανόητες κινήσεις» στην άγνοια των δημάρχων ή στο άγχος τους να παράξουν έργο που θα «φανεί» στον κόσμο.
Η κ. Κουρούπη, από την πλευρά της, εξαπολύει ευθεία επίθεση στους άρχοντες της πόλης, ανεξαρτήτως παράταξης, δηλώνοντας ότι «έχω πλέον πειστεί ότι κάθε πέτρα και κάθε εργολάβος σημαίνει κάτι. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος, τουλάχιστον την τελευταία 15ετία, που αναλαμβάνει γιατί έχει μεράκι για τον τόπο του. Όλοι ξέρουν ότι θα βρεθεί τρόπος για να έχουν το μηνιαίο χαρτζιλίκι τους».
Εκτός των δασών Μορέλλα και Κάσδαγλη, που αποτελούν τους μοναδικούς «πνεύμονες πρασίνου» που έχουν απομείνει στην Πεύκη, η Κίνηση έχει δώσει αγώνες και για άλλα θέματα που επηρεάζουν την καθημερινή ζωή του πολίτη, όπως η διαμπερής κυκλοφορία, τα πεζοδρόμια, η ηχορρύπανση, η καθαριότητα της πόλης.
«Όλη μας η αγωνία είναι να προλάβουμε πριν γίνει κάτι, καθώς εδώ στα Βαλκάνια δύσκολα αλλάζει το οτιδήποτε», σημειώνει ο κ. Λιάκουρας. Παράλληλα, τονίζει το γεγονός ότι ποτέ δεν έχουν ζητήσει κάτι για δικό τους όφελος και μάλιστα, προκειμένου «να μην έχουμε δουλείες, αρνούμαστε τις επιχορηγήσεις που μας δίνει ανά περιόδους ο Δήμος».
Τα δύο μέλη έχουν ασχοληθεί με όλα τα χρόνια ζητήματα της Πεύκης, όπως ο πολυχώρος Βαρβαρέσου, το δημοτικό καφενείο ή αλλιώς το «flocafé», το «παράνομο θέατρο» και η «παράνομη πισίνα» που έχουν κατασκευαστεί εδώ και χρόνια, το κλειστό γυμναστήριο στο οικόπεδο του ΟΣΚ. Η κ. Κουρούπη αναφέρει ότι σημαντικές πηγές της Κίνησης αποτελούν και οι ίδιοι οι δημότες, που τους τηλεφωνούν συνεχώς κάνοντας ακόμη και ανώνυμες καταγγελίες.
Ωστόσο, ύστερα από την έντονη δραστηριότητα 30 χρόνων, η κ. Κουρούπη δηλώνει ότι έχει απογοητευτεί και ότι η ανανέωση του καταστατικού δεν είναι βέβαιο ότι θα γίνει, καθώς αναρωτιέται «μήπως πρέπει να πάμε στα σπίτια μας». Όχι μόνο επειδή οι βιολογικές τους αντοχές δεν είναι πλέον ίδιες με παλαιότερα, αλλά κυρίως, επειδή «δεν έχουν βρεθεί άνθρωποι με ανιδιοτέλεια και μεράκι για τον τόπο που μένουν και μεγαλώνουν τα παιδιά τους. Τελικά, ο καθένας κάνει ό,τι τον βολεύει, καλύπτοντας τις παρανομίες του άλλου».
Τέλος, εντύπωση προξενεί στην κ. Κουρούπη το γεγονός ότι ποτέ οι δημοτικές αρχές δεν έχουν ευχαριστήσει την ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ για την προσφορά της στην Πεύκη. «Μα καλά τι φοβούνται; Νομίζω ότι η πορεία 30 χρόνων που έχω ακολουθήσει αποδεικνύει ότι δεν διεκδικώ τίποτα. Απλώς, “τους βγάζω τα άπλυτα στη φόρα” και μάλλον για αυτό προσπαθούν να μη φαίνομαι πουθενά».
