Θυμίζω λοιπόν ότι πρόσφατα, εγώ είμαι αυτός που κατήγγειλα γραπτά τον Δήμαρχο και την πρόεδρο για το αλισβερίσι με τις συνδικαλιστικές άδειες.
Έστειλα μάλιστα την καταγγελία στην ΠΟΕ-ΟΤΑ η οποία εξέδωσε έγγραφο που κατακεραυνώνει την πράξη του Δημάρχου.
Ο αντιπρόεδρος του σωματείου ήταν παρών (εγώ απουσίαζα) στην αρχική συνάντηση όταν ο Δήμαρχος πρότεινε το αλισβερίσι, και δεν αντέδρασε. Έχει ευθύνη το μέλος του ΠΑΜΕ που δεν κατήγγειλε έγκαιρα το γεγονός.
Εγώ ο «συμβιβασμένος» το κατήγγειλα και είχε αποτέλεσμα, εκείνος ο «ασυμβίβαστος» γιατί σώπασε;
Πρόκειται για μια αντικειμενικά συκοφαντική και παραπλανητική ανακοίνωση που σκοπό έχει να αποθαρρύνει όσους βρίσκονται εκτός του ΠΑΜΕ και τολμούν να αντιδράσουν στα μνημόνια και τις αντεργατικές πολιτικές.
Είναι γνωστή η τακτική του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου να διαστρεβλώνει την πραγματικότητα. Ενδιαφέρονται πρωτίστως να τονίσουν τη διαφορετικότητά τους, για αυτό ψάχνουν μόνιμα να βρουν σημεία τριβής με άλλες παρατάξεις. Και όταν δεν υπάρχουν σημεία τριβής, είναι αναγκασμένοι να τα «εφευρίσκουν» κατασκευάζοντας ψευδή στοιχεία και συκοφαντίες, όπως αποδείχτηκε παραπάνω. Η προσπάθειά τους έχει ήδη πέσει στο κενό.
Σαν πρώτο συμπέρασμα βγαίνει ότι η «ΔΑΣ ΟΤΑ» από το ξεκίνημά της, γλιστράει εύκολα σε συκοφαντικές ανακοινώσεις παραπλανώντας τους εργαζόμενους, απλά και μόνο για να εξυπηρετήσει κομματικά συμφέροντα. Πρέπει οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπέρασμα για το ποιοι καλλιεργούν πολεμικό κλίμα μεταξύ των δυνάμεων που θέλουν να αγωνιστούν, ενώ θα έπρεπε να επιδιώκουν την κοινή δράση με βάση μια συμφωνία. Είναι επικίνδυνοι.
Είναι μια κομματική παράταξη που δίνει λογαριασμό στο κόμμα της και όχι στους εργαζόμενους. Φάνηκε καθαρά αυτό στο περσινό συνέδριο της ΠΟΕ-ΟΤΑ όταν ο αντιπρόεδρος ενώ εκλέχθηκε από τα μέλη του σωματείου για να συμμετάσχει στο συνέδριο, εκτέλεσε κομματικές εντολές και αποχώρησε. Κίνηση που φυσικά αποδείχτηκε σε φιάσκο αφού τώρα το ΠΑΜΕ προσπαθεί να τα μπαλώσει και παρακαλάει για νέο συνέδριο.
Ο αντιπρόεδρος του σωματείου και μέλος του ΠΑΜΕ, υποστηρίζει με υπερηφάνεια ότι ο πολιτικός χώρος που ανήκει είναι «αντισυστημικός», την ώρα που το κόμμα αυτό είναι στη Βουλή και παίρνει την κρατική επιχορήγηση. Ο ίδιος δε, μάστορας στη ρητορεία ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν αρνήθηκε να πάει ταξίδι στις εγκαταστάσεις της Ε.Ε. στις Βρυξέλες κάνοντας «πολιτικό τουρισμό» με το κόμμα του, με τα έξοδα όμως πληρωμένα από την ίδια την Ε.Ε. την οποία κατά τα άλλα καταγγέλει! Επίσης, επιχειρεί να εγκαταστήσει πρακτικές επικίνδυνες και δυσάρεστες για τους εργαζόμενους για τους οποίους υποτίθεται κόπτεται.
Τέτοιες είναι οι επιθέσεις με εντονότατους λεκτικούς προπηλακισμούς θυμίζοντας τραμπούκικες δράσεις, που ο ίδιος έκανε σε 3 συναδέλφισσες στις οποίες ήμουν αυτόπτης μάρτυρας.
Ειδικά στην τελευταία και υπό το φόβο ποινικών κυρώσεων, αναγκάστηκε και ζήτησε συγνώμη στο τελευταίο Δ.Σ. του σωματείου. Αυτός είναι άραγε ο τρόπος με τον οποίο θα φτάσουμε στην «ιδεατή» κοινωνία που ο πολιτικός του χώρος ευαγγελίζεται; Με επιθέσεις στο ασθενές φύλο;
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, θα ακολουθήσει μια πολύ δύσκολη περίοδος για τους εργαζόμενους με απολύσεις, καταργήσεις φορέων και ιδιωτικοποιήσεις.
Σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, όλες οι δυνάμεις που θέλουν να αγωνιστούν και να συμμετάσχουν ενεργά σε κινητοποιήσεις ενάντια σε αυτό που έρχεται, πρέπει να προτάξουν αυτά που μας ενώνουν και όχι αυτά που μας χωρίζουν.
Και σε καμιά περίπτωση να μη συνεχιστεί η «εφεύρεση» και η αναζήτηση σημείων τριβής. Η κριτική είναι θεμιτή πάνω όμως σε υπαρκτά ζητήματα, το ίδιο θεμιτές είναι και οι διαφορετικές παρατάξεις. Μπορούμε όμως και πρέπει, πάνω στη βάση της αντίστασης στην ερχόμενη αντεργατική καταιγίδα που θα είναι σκληρή, να φτιάξουμε ένα ενιαίο μέτωπο δράσης.
Το σύνθημα που πρέπει να κυριαρχήσει για να δοθεί μια λύση διατηρώντας ταυτόχρονα τη διαφορετικότητα των απόψεων είναι το εξής: «Χτυπάμε μαζί και βαδίζουμε χωριστά».
