Του Χρήστου Μέντζου: Μέλος Λαικής Συσπείρωσης Αμαρουσίου
Δεν το κρύβω, με τσίγκλησε πολύ αυτή η απάντηση του Ζαπαντιώτη στη συνέντευξή του στην Αμαρυσία: «Με την ερώτησή σας, μου δίνεται η ευκαιρία να επισημάνω ότι Αριστερά σημαίνει διαρκής ευαισθησία, αμφισβήτηση και προσαρμογή στις συνθήκες της εκάστοτε εποχής. Είμαι λοιπόν χαρούμενος, επειδή συμμετέχω σε συνδυασμό που είναι πολυσυλλεκτικός και έχει καθαρά αυτοδιοικητικό χαρακτήρα».
…και ήρθε, καπάκι, το σποτάκι του Καραμέρου και τρελάθηκα! Και κόντρα ο Αμπατζόγλου, ο Ρώτας, ο Γιάννης ο Νικολαράκος, ο φίλος μου ο Γαρδέλης, ο Μαγιάκης, όλοι τους με τα δακρύβρεχτα: …«Μαρούσι, σ’ αγαπώ με πάθος – Μαρούσι, η πόλη μου – Μαρούσι, τι θα κάνω χωρίς εσένα – Όλοι Μαρούσι είμαστε!… είτε εντός, είτε εκτός σχεδίου…» (Όλοι με το Μαρούσι και κανένας με τους Μαρουσιώτες!). Γέμισε λοιπόν καλούς Σαμαρείτες το Μαρούσι, που και κλειδώνουν τις κομματικές τους ταυτότητες στο συρτάρι και πετάνε και το κλειδί μέσα! Γέμισε «πολυσυλλεκτικούς και ανεξάρτητους συνδυασμούς», που χωράνε όλο το ντουνιά… και αριστερούληδες και φασίστες και …δημοκράτες με «καθαρή γραμμή», για να σώσουν το Μαρούσι, όχι όμως τους Μαρουσιώτες! Κουβέντα για τους φόρους, τους πλειστηριασμούς, τις κατασχέσεις.
Σωτήρες, προφεσόροι της ανάπτυξης, οικολόγοι, καλοί οικογενειάρχες και καλοί χριστιανοί, πατριώτες, που δεν χωράνε στην ίδια πόλη, στην ίδια χώρα με τους «παράνομους μετανάστες», αριστερούληδες που κοιμούνται και ξυπνάνε με το «η αριστερά της προόδου δεν θα είναι παρένθεση» στο στόμα (σα χασμουρητό)! Με δύο λόγια «άνθρωποι της αυτοδιοίκησης ή της αυτοδιοικήσεως» (ανάλογα με το βάρος της εκπαίδευσης που κουβαλάνε, αν δηλαδή είναι γαλουχημένοι με τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη ή εμπνέονται από τον κοσμοπολιτισμό της «προοδευτικής αριστεράς»), ακομμάτιστοι, δηλαδή γεννημένοι ηγέτες (αλλοίμονο) για να μας σώσουν!
Δεν το κρύβω, μου δημιούργησε ενοχές αυτό το συμπέρασμα του Ζαπαντιώτη «Στην Τοπική Αυτοδιοίκηση οι κομματικές γραμμές δεν πρέπει να έχουν θέση. Θέση έχουν οι άνθρωποι με έμπνευση, άποψη, διάθεση για προσφορά και ικανότητα για την επίλυση όσων αποτελούν μείζονα θέματα για τους ανθρώπους της πόλης μας». Και θυμήθηκα πόσο αντι-αυτοδιοικητικό ήταν αυτό που δήλωναν οι κομμουνιστές Δημοτικοί Σύμβουλοι, όταν όλοι οι άλλοι άφηναν την κομματική τους ταυτότητα έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου: «Ευθαρσώς κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Εκλέχτηκα με το συνδυασμό του ΚΚΕ. Και έξω και μέσα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου ΚΚΕ είμαι!». Και από το 1995 μέχρι σήμερα όλοι μας – και η αφεντιά μου – και ο Ζιώγας και ο Μπουντούρογλου και ο Φωτόπουλος και η Καρλατήρα ΚΚΕ δήλωναν και δηλώνουν. Καθαρές κουβέντες, καθαρή γραμμή, χωρίς ζαβολιές και ψεματάκια.
-Γιατί εμείς δεν μιλάμε για ανάπτυξη εννοώντας την «ανάπτυξη» που συμφωνήσαμε με τους εργολάβους και τους επιχειρηματίες της τουριστικής βιομηχανίας.
-Γιατί εμείς δεν μιλάμε γενικά και αόριστα για λαό, εμείς μιλάμε για λαό και εννοούμε τους εργαζόμενους, αυτούς που λιώνουν στα mall και τα super market 70 ώρες τη βδομάδα.
-Μιλάμε για τους αυτοαπασχολούμενους, αυτούς που τα μαγαζιά τους θα τα κλείσουν οι πολυεθνικές, στο όνομα της τουριστικής ανάπτυξης, ανεξάρτητα από το πόσες λευκές νύχτες οργάνωσαν ο Νικολαράκος με τον Πατούλη.
-Μιλάμε για τους εργάτες, που θα χτίσουν τις υποδομές στις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις, για να κονομήσουν οι εργολάβοι σήμερα, οι επιχειρηματίες στο εμπόριο, την εστίαση και την τουριστική βιομηχανία αύριο.
-Γιατί εμείς όταν μιλάμε για το μαρουσιώτικο λαό εννοούμε τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, τους συνταξιούχους, που πληρώνουν υπέρογκα δημοτικά τέλη και τροφεία στους παιδικούς σταθμούς, πληρώνουν φροντιστήρια, πληρώνουν για την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, και τους λέμε, καθαρά, ότι δεν τους φτάνει το εισόδημα για να ζήσουν, δεν υπάρχουν σχολεία και νοσοκομεία, ότι πνιγόμαστε με την πρώτη μπόρα και καιγόμαστε κάθε καλοκαίρι, επειδή αυτή η κοινωνία χωρίζεται όχι σε καλούς και κακούς, πατριώτες και προδότες, προοδευτικούς και νεοφιλελεύθερους, αλλά σε καπιταλιστές και εργάτες και είναι επιλογή των καπιταλιστών να πετσοκόβονται μισθοί και συντάξεις, να μην υπάρχουν νοσοκομεία και σχολεία, να πνιγόμαστε με την πρώτη μπόρα. ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ – ΚΕΡΔΙΖΟΥΝ ΧΟΝΤΡΑ!
Και την επιλογή τους αυτή αναλαμβάνουν να κάνουν πράξη (με το αζημίωτο πολλές φορές) οι δήθεν ανεξάρτητοι κι ακομμάτιστοι σωτήρες και σε κυβερνητικό και σε τοπικό επίπεδο. Γιατί λοιπόν ρε Ζαπαντιώτη, Ρώτα, Καραμέρο, Γαρδέλη, Αμπατζόγλου, Νικολαράκο να ξεχάσουμε την τάξη μας και να επιλέξουμε έναν από τους «πολυσυλλεκτικούς συνδυασμούς», στον οποίο όλοι χωράνε; Γιατί οι εργαζόμενοι να στηρίξουν τους «ανεξάρτητους και ακομμάτιστους»; Επειδή οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη συμφωνήσει με τους εργολάβους, τους βιομήχανους και τους μεγαλεμπόρους; Η ψήφος πρέπει να έχει ταξικό πρόσημο (και εμείς λέμε) και κόκκινο χρώμα! ΚΚΕ λοιπόν σε όλες τις κάλπες! Καθαρές κουβέντες, καθαρή γραμμή!