«Οι πλατείες»
Αν και η Βασ. Σοφίας είναι μεγάλη οδός, στην πραγματικότητα έχει μόνο δύο καφετέριες, ενώ τον περισσότερο κόσμο μαζεύουν οι πλατείες. Η πλατεία Κασταλίας μπορεί να είναι γεμάτη σχεδόν σε καθημερινή βάση, αλλά η νεολαία ηλικίας 15 με 18 ετών πατάει «fast forward», γιατί εκεί συχνάζουν περισσότερο άτομα της τρίτης ηλικίας ή πολιτικοποιημένοι φοιτητές.
Κάνοντας μια στάση στην πλατεία Ηρώων αντικρίζουμε ένα θέαμα που μας φέρνει ανάμεικτα συναισθήματα. Η ανάπλαση της πλατείας αφενός θα βελτιώσει την αισθητική πλευρά της, αφετέρου θα «διώξει» τα παιδιά με τα σκέιτ, καθώς για χρόνια αποτελούσε το στέκι τους. Πού θα πάνε τώρα; Είναι η πρώτη ερώτηση που έρχεται στο μυαλό μας. «Τώρα κάθονται στην οδό ∆ιονύσου ή αλλιώς ανεβαίνουν Κηφισιά», λέει ο 15χρονος Λεωνίδας, όντας ο πιο κοινωνικός της παρέας. Μετανάστες λοιπόν «οι σκεϊτάδες», εφόσον διώχθηκαν από τον ίδιο τους τον ∆ήμο, ενώ σε λίγο θα πρέπει να αναρτηθεί αγγελία «Ζητείται χώρος για πραγματοποίηση σκέιτ».
Η πλατεία Γαρδέλη είναι άλλη μία πλατεία του Αμαρουσίου με δική της ταυτότητα, αφού εδώ και χρόνια αποτελεί την «πλατεία των μεταλλάδων». Παρέες 10-15 ατόμων, με μπίρες στο χέρι και φθαρμένα μαύρα τζιν βρίσκουν διασκέδαση στη συζήτηση και το χαβαλέ έξω στην πλατεία, παρά στην «κλεισούρα» της καφετέριας. Και επειδή «θέλουν να μείνει κανένα φράγκο στην τσέπη τους» και όχι να τα ξοδεύουν σε ρούχα όπως «τα τρεντόνια», προμηθεύονται ό,τι χρειάζονται από τα διπλανά περίπτερα, ενώ σε περίπτωση που πεινάσουν, έχουν δίπλα τους τη γνωστή ελληνική αλυσίδα φαστ φουντ που τους «γεμίζει» το στομάχι γρήγορα και εύκολα. Το φαγητό από εκεί είναι κανόνας σχεδόν για όλα τα παιδιά που συχνάζουν στο Μαρούσι. «∆εν πάμε εκεί για να βγούμε ούτε για να πιούμε καφέ, αλλά θα πάμε το βράδυ για να τσιμπήσουμε κάτι, ύστερα από την έξοδο», λένε οι 15χρονες Κατερίνα, Τζένη και ∆ήμητρα, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα.
«Καφεδάκι στο εμπορικό κέντρο;…»
Πάντως, αν και το Μαρούσι έχει το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο του Λεκανοπεδίου, λίγοι είναι οι έφηβοι που θα το επισκεφτούν για κάτι περισσότερο από ψώνια. «∆εν γουστάρουμε να πηγαίνουμε εκεί, γιατί γίνεται πανικός και έχει πολλή βαβούρα. Άσε που έχει χάλια καφέ». Αυτή ήταν η άποψη που εξέφρασαν τα περισσότερα παιδιά. Η πολλή φασαρία, η πολυκοσμία και ο κλειστός χώρος κάνουν το εμπορικό κέντρο αφιλόξενο για κάποιον που θέλει να πιει καφέ με την παρέα του. «Συνήθως θα πάμε για σινεμά μαζί με φίλους» λένε η Ανδριάνα και η Αγγελίνα, 16 και 17 χρονών αντίστοιχα. Η μόνη περίπτωση που οι έφηβοι θα κάτσουν για καφέ στο μεγάλο εμπορικό κέντρο είναι ύστερα από ψώνια και στην περίπτωση που δεν έχουν κουράγιο να κατέβουν μέχρι το κέντρο του Αμαρουσίου.
Όπως φαίνεται, το Μαρούσι έχει τόσο πολλά μέρη, που ικανοποιεί το γούστο κάθε πιτσιρικά. Κάθε στέκι, ωστόσο, μαζεύει τον δικό του κόσμο. Αρκετά παιδιά πηγαίνουν να διασκεδάσουν και στη γειτονική Κηφισιά, καθώς αποτελεί τον αμέσως επόμενο δημοφιλέστερο προορισμό. Ο Αχιλλέας όμως τονίζει τη διαφορά με την Κηφισιά και λέει με ένα ελαφρώς περιφρονητικό στιλάκι πως «δεν υπάρχουν emo στο Μαρούσι (τους έχουν διώξει;). Είναι πολύ δύσκολο να βρεις στα μέρη μας». Ανεξάρτητα από το στιλ, το ντύσιμο ή τη μουσική που προτιμούν οι νέοι στο Μαρούσι, το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν, ότι κυκλοφορούν και ότι είναι εδώ για να απολαμβάνουν όσο περισσότερο γίνεται τη ζωή τους…
Αμάλθεια Καραλή
