Εκδήλωση τιμής και μνήμης για μία από τις σημαντικότερες επετείους της ελληνικής ιστορίας, την επέτειο της Μικρασιατικής Kαταστροφής, που καθόρισε με τρόπο τραγικό την ιστορία του νεότερου Ελληνισμού διοργάνωσε, με αφορμή τη συμπλήρωση 88 χρόνων, το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Δήμου Αμαρουσίου σε συνεργασία με το Πνευματικό και Πολιτιστικό Κέντρο του Ιερού Ναού Παναγίας Βλαχερνών, στο θέατρο ΔΑΪΣ, την Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου.
Στην εκδήλωση ήταν παρών ο δήμαρχος Αμαρουσίου Γιώργος Πατούλης, ενώ παραβρέθηκαν και οι αντιδήμαρχοι Δ. Καρλαύτης, Ρ. Χαλιώτη, ο πρόεδρος του Κέντρου Τέχνης και Πολιτισμού Ν. Πέππας και οι δημοτικού σύμβουλοι Σπ. Σταθούλης και Ελ. Λέκκα.
Στον χαιρετισμό του, ο δήμαρχος Γιώργος Πατούλης χαρακτήρισε ορόσημο στην ιστορία του ελληνικού έθνους τη Μικρασιατική Καταστροφή. «Δεν ήταν απλά ένα τραγικό γεγονός σαν ένα από τα πολλά που έχει βιώσει ο Ελληνισμός στην πορεία της ιστορικής διαδρομής. Είναι το γεγονός που άλλαξε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της χώρας. Πολλοί, μάλιστα, χαρακτήρισαν την τραγωδία του 1922 χειρότερη και από την Άλωση της Πόλης από πλευράς συνεπειών και ίσως και να μην έχουν άδικο… Η Σμύρνη δεν ήταν απλά μια γεωγραφική περιοχή που κάποτε έσφυζε από ζωή, από το ελληνικό στοιχείο. Ήταν όπως και ο Πόντος, οι περιοχές που γέννησαν το δυναμικότερο κομμάτι του Ελληνισμού και ένα από τα σημαντικότερο κομμάτια του παγκόσμιου πολιτισμού, τον Ιωνικό πολιτισμό».
«Το 1922 μέσα σε απειροελάχιστο χρόνο» -τόνισε ο κ. Πατούλης- «συνέβη μια από τις μεγαλύτερες βίαιες μετακινήσεις πληθυσμού της παγκόσμιας ιστορίας. Έλαβε χώρα ένα απίστευτος ευτελισμός κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας… Δυστυχώς για τον Ελληνισμό και τους συμπατριώτες μας που χάθηκαν, η ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί. Υποχρέωσή μας, όμως, είναι τουλάχιστον να μην παραγραφεί», σημείωσε ο δήμαρχος.
Έκλεισε την ομιλία του λέγοντας: «Δικό μας χρέος είναι μέσα από τη σημερινή εκδήλωση να διατηρούμε ζωντανή τη μνήμη και τα διδάγματα της Μικρασιατικής Καταστροφής, ως αναπόσπαστο κομμάτι της εθνικής μας συνείδησης. Γιατί λαοί που δεν διαθέτουν βάθος ιστορικής μνήμης και συνέχεια είναι καταδικασμένοι στην αφάνεια. Είναι καταδικασμένοι αργά ή γρήγορα στην παρακμή».
