Σε κλίμα κατάνυξης και βαθιάς περισυλλογής, πραγματοποιήθηκε και φέτος την Κυριακή 5 Οκτωβρίου το ετήσιο μνημόσυνο των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Η τελετή ξεκίνησε με επιμνημόσυνη δέηση στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Νέας Φιλαδέλφειας (Παναγίτσα) που τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση στο χώρο του μνημείου Μικρασιατών χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Νέας Ιωνίας, Φιλαδελφείας, Ηρακλείου και Χαλκηδόνος κ.κ. Γαβριήλ.
Ακολούθησε ο χαιρετισμός του δημάρχου Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας Γιάννη Τομπούλογλου, ο οποίος μίλησε για την κληρονομιά που άφησαν οι μικρασιάτες πρόσφυγες, την προσφορά τους στις επόμενες γενιές, αλλά και το χρέος μας να διατηρούνται οι μνήμες ζωντανές, ιδιαίτερα σε εποχές, όπως η σημερινή, που η υπεράσπιση της ειρήνης είναι πιο κρίσιμη από ποτέ. «Ας παραδώσουμε στις επόμενες γενιές όχι μόνο τη μνήμη της καταστροφής, αλλά κυρίως το μήνυμα της ελπίδας και της αναγέννησης», ήταν το μήνυμα του κ. Τομπούλογλου.
Αναλυτικά, η ομιλία του:
«Στεκόμαστε σήμερα, για άλλη μια χρονιά, μπροστά στο μνημείο που μας θυμίζει καθημερινά το πόσο υπερήφανοι πρέπει να αισθανόμαστε για τους πατεράδες και τους παππούδες μας, για όσα τραγικά πέρασαν, για το πώς έφτασαν με την ψυχή στο στόμα, σε τούτα εδώ τα χώματα όπου ρίζωσαν και απέκτησαν οικογένειες, δηλαδή, εμάς.
Στεκόμαστε και σήμερα με σεβασμό και συγκίνηση εδώ, στο Πάρκο Μικρασιατών κι Αλησμόνητων Πατρίδων, για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Να τιμήσουμε τη ζωντανή μνήμη μιας από τις τραγικότερες σελίδες της νεότερης ιστορίας μας, που καθόρισε την πορεία του Ελληνισμού και σημάδεψε ανεξίτηλα την εθνική μας ψυχή.
Πριν από 103 χρόνια, οι φλόγες της Σμύρνης φώτισαν τον ουρανό, αλλά και το συλλογικό μας τραύμα. Χιλιάδες αθώες ψυχές χάθηκαν, οικογένειες ξεκληρίστηκαν, πολιτισμοί αιώνων βυθίστηκαν στη βία και τον όλεθρο.
Όσοι γλίτωσαν, κουβαλώντας μονάχα τον πόνο και τις αναμνήσεις τους, πάτησαν στην μητροπολιτική Ελλάδα και μετέφεραν μαζί τους την κληρονομιά μιας ιστορίας τριών χιλιάδων χρόνων στη Μικρασία.
Σήμερα, όταν αναλογιζόμαστε το δράμα εκείνης της εποχής, δεν στεκόμαστε μόνο στον ξεριζωμό και την καταστροφή. Θυμόμαστε και το μεγαλείο των ανθρώπων που, μέσα από την απόγνωση, βρήκαν τη δύναμη να σταθούν όρθιοι.
Πρόσφυγες που δημιούργησαν νέες γειτονιές, που γέμισαν τις πόλεις και τα χωριά μας με το άρωμα της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης, της Καππαδοκίας. Που έδωσαν ζωή στη Νέα Φιλαδέλφεια και τη Νέα Χαλκηδόνα, που έφεραν μαζί τους τραγούδια, γεύσεις, παραδόσεις, αλλά πάνω απ’ όλα έφεραν το πνεύμα της προκοπής και της δημιουργίας.
Αν η Μικρασιατική Καταστροφή είναι το μεγάλο εθνικό μας τραύμα, η προσφυγική δημιουργία είναι η μεγάλη μας παρακαταθήκη. Γιατί η Ελλάδα δεν λύγισε. Δίπλα στον πόνο, άνθισε η αναγέννηση.
Οι απόγονοι εκείνων που ξεριζώθηκαν σήκωσαν ψηλά τη σημαία της μνήμης και της αξιοπρέπειας, χτίζοντας μια Ελλάδα πιο πλούσια πολιτισμικά, πιο δυνατή κοινωνικά. Ναι, είμαστε κι εμείς μέσα σε αυτούς, κι είμαστε υπερήφανοι γι αυτό.
Ως Δήμαρχος αυτής εδώ της πόλης, της προσφυγομάνας Φιλαδέλφειας και Χαλκηδόνας, νιώθω βαθιά συγκίνηση γιατί γνωρίζω ότι οι ρίζες των περισσότερων συμπολιτών μας, κρατούν από εκείνα τα άγια χώματα της Ανατολής. Η μνήμη τους είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας. Είναι το νήμα που ενώνει το χθες με το σήμερα.
Αγαπητοί συμπολίτες,
Το μνημόσυνο αυτό, εκτός από φόρος τιμής στο παρελθόν, είναι και δέσμευση για το μέλλον. Μας καλεί να κρατήσουμε ζωντανά τα διδάγματα της Ιστορίας. Μας καλεί να απορρίψουμε τη διχόνοια, που τότε υπήρξε αναπόφευκτα. Να υπερασπιστούμε την ειρήνη, που σήμερα είναι πιο εύθραυστη από ποτέ. Να μείνουμε ενωμένοι απέναντι σε κάθε πρόκληση που δοκιμάζει την πατρίδα μας.
Οι ψυχές των Μικρασιατών, των προγόνων μας, μας υπενθυμίζουν ότι η εθνική μας ταυτότητα δεν είναι μόνο το παρελθόν μας, αλλά και το χρέος μας για το αύριο. Να αγωνιστούμε για μια Ελλάδα ανοιχτή, δίκαιη, προοδευτική, αντάξια των θυσιών τους.
Νωρίτερα, προσευχηθήκαμε όλοι μαζί για την ανάπαυση των αδικοχαμένων αδελφών μας, των πατέρων μας ,των παππούδων μας, του δικού μας αίματος. Ας υποσχεθούμε ότι δεν θα αφήσουμε τη λήθη να σβήσει την Ιστορία. Και ας παραδώσουμε στις επόμενες γενιές όχι μόνο τη μνήμη της καταστροφής, αλλά κυρίως το μήνυμα της ελπίδας και της αναγέννησης.
Αιωνία η μνήμη τους»
