Ήταν Νοέμβριος του 2019, όταν τριάντα πέντε μαθητές και μαθήτριες και τρεις συνοδοί καθηγητές του 1ου Γυμνασίου Χολαργού βρέθηκαν στη Γενεύη της Ελβετίας για μία ενδιαφέρουσα και απολύτως επιμορφωτική «αυτοψία» στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Πυρηνικών Ερευνών-CERN. Τόσο το σχολείο αυτό όσο και το 1ο Λύκειο της πόλης που πραγματοποίησε την ίδια επίσκεψη και μάλιστα για δεύτερη συνεχόμενη 
χρονιά φέτος, είναι από τις λίγες μονάδες που καταφέρνουν να επιλεγούν από όλο τον κόσμο για την επίσκεψη αυτή, όπως αναφέρουν οι γονείς.
Η προετοιμασία για το ταξίδι
Από την αρχή της σχολικής χρονιάς 2019-20 κάθε Παρασκευή και μετά τη λήξη των μαθημάτων τα παιδιά του 1ου Γυμνασίου Χολαργού, όπως τονίζουν εκπαιδευτικοί του σχολείου, παρακολούθησαν συστηματικά σεμιναριακά μαθήματα από διακεκριμένους επιστήμονες όπως τον Νικόλαο Τράκα, Καθηγητή στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) στη Σχολή Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών (ΣΕΜΦΕ) και τον Γιώργο Δασκαλάκη, Ερευνητή στο Ινστιτούτο Πυρηνικής και Σωματιδιακής Φυσικής, του δημόσιου ερευνητικού κέντρου «Δημόκριτος» (ΕΚΕΦΕ)
Σκοπός του εγχειρήματος, με βάση τους διοργανωτές της πρωτοβουλίας, ήταν να έρθουν τα παιδιά πιο κοντά στα επιστημονικά ερωτήματα και προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών. Οι ομιλητές εξήγησαν στα παιδιά με εύληπτο τρόπο, όπως τονίζεται, τη θεωρία για τα στοιχειώδη σωματίδια και την ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs και τους ενημέρωσαν για τον επιταχυντή αδρονίων (LHC) και τα μεγάλα πειράματά του (CMS/ATLAS) καθώς και τις τεράστιες εφαρμογές που έχουν οι ανακαλύψεις του CERN.
Παράλληλα οι μαθητές ανέλαβαν, εκπόνησαν και παρουσίασαν εργασίες πριν την πραγματοποίηση του ταξιδιού τόσο σε σχέση με το CERN όσο και με τους δημοφιλείς προορισμούς της Ελβετίας που θα είχαν την ευκαιρία να επισκεφθούν.
Διαβάστε: Ραδιοφωνικός σταθμός 1ου Γυμνασίου Παπάγου: Όταν οι μαθητές γίνονται… δημοσιογράφοι
Πολύπλευρες οι εμπειρίες
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τα παιδιά, εκτός από το CERN, είχαν την ευκαιρία να ξεναγηθούν στις 
εντυπωσιακές εγκαταστάσεις της GOOGLE στη Ζυρίχη από Έλληνες εργαζόμενους εκεί αλλά και να επισκεφθούν το Μουσείο του Ερυθρού Σταυρού, το Μουσείο των Ολυμπιακών Αγώνων, τους καταρράκτες του Ρήνου, το Κάστρο Σιγιόν, το εργοστάσιο σοκολάτας Cailler, το Μοντρέ, το Ιντερλάκεν και τέλος, την παλιά πόλη της Βέρνης, που κηρύχθηκε, όχι άδικα, Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Στο πλαίσιο αυτής της εκπαιδευτικής επίσκεψης, σύμφωνα με την ιστοσελίδα myxolargos.gr, τα παιδιά βελτίωσαν τις γνώσεις τους στις ξένες γλώσσες, ήρθαν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς και νοοτροπίες και βίωσαν μια εποικοδομητική εμπειρία ενός ταξιδιού στο εξωτερικό χωρίς την οικογένειά τους αλλά πάντα με την καθοδήγηση και τη φροντίδα των εκπαιδευτικών που τους συνόδευαν και συγκεκριμένα της Καλυψώς Έρτσου (αρχηγού), του Δημήτριου Κατσάρα και της Βασιλικής Μαριδάκη.
Και ενθάρρυνση μέσω… Σαμαράκη
Μπορεί το 1ο Γυμνάσιο Χολαργού να …έκλεινε το μάτι στις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις, αλλά δεν παραγνώριζε να υπενθυμίζει μέσω των εκπαιδευτικών του σχολείου, τη διαχρονική δύναμη της λογοτεχνίας, ιδίως στις συνθήκες κορωνοϊού. Αυτή μεταχειρίστηκε και η καθηγήτρια Αναστασία Μιχαήλ, στέλνοντας το δικό της μήνυμα στους μαθητές κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία.
«Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Επικοινωνώ μαζί σας, σε πολύ δύσκολες συνθήκες για όλους. Πρωτίστως εύχομαι Υγεία, Δύναμη και αντοχή, σε σας και τις οικογένειες σας. Η ανθρωπότητα δοκιμάζεται σκληρά και μαζί της κι εμείς. Η κραυγή του Αντώνη Σαμαράκη επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε, συγκλονίζει. ‘Ζητείται Ελπίς’:
“Του φάνηκε φοβερό που ήτανε χωρίς ελπίδα. Είχε την αίσθηση πως οι άλλοι στο καφενείο τον κοιτάζανε κι άλλοι από το δρόμο σκέφτονταν και ψιθυρίζανε μεταξύ τους: “Αυτός εκεί δεν έχει ελπίδα!”. Σαν να είχε ένα σημάδι πάνω του που το μαρτυρούσε.
Σκέφτηκε τα διηγήματα που είχε γράψει, δίνοντας έτσι μια διέξοδο στην αγωνία του. Άγγιζε θέματα του καιρού μας: τον πόλεμο, την κοινωνική δυστυχία… Ωστόσο, δεν το αποφάσιζε να τα εκδώσει. Φοβότανε! (…) Βέβαια, άλλοι θα ‘χουν ελπίδα, σκέφτηκε. Δεν μπορεί παρά να ‘χουν. Ξανάριξε μια ματιά στην εφημερίδα: η Ινδοκίνα, η «Κοσμική Κίνησις», το ρεσιτάλ πιάνου, οι δυο αυτοκτονίες για οικονομικούς λογους, οι «Μικρές Αγγελίες»
ΖΗΤΕΙΤΑΙ γραφομηχανή…
ΖΗΤΕΙΤΑΙ ραδιογραμμόφωνον…
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τζιπ εν καλή καταστάσει…
ΖΗΤΕΙΤΑΙ τάπης γνήσιος περσικός…
Έβγαλε την ατζέντα του, έκοψε ένα φύλλο κι έγραψε με το μολύβι του: ΖΗΤΕΙΤΑΙ ελπίς.
Ύστερα πρόσθεσε το όνομά του και τη διεύθυνσή του. Φώναξε το γκαρσόνι. Ήθελε να πληρώσει, να πάει κατευθείαν στην εφημερίδα, να δώσει την αγγελία του, να παρακαλέσει, να επιμείνει να μπει οπωσδήποτε στο αυριανό φύλλο”.
Σε αυτή την τόσο βαριά για όλους ατμόσφαιρα καλούμαστε να συνεχίσουμε το έργο που αρχίσαμε, προσπαθώντας να ξεπεράσουμε τα όποια εμπόδια ενδεχομένως, παρουσιάζονται. Καλή συνέχεια στη συνεργασία μας με μια γλυκιά ευχή για το αύριο που ξημερώνει, ας είναι ευλογημένο για όλους μας και για όλο τον κόσμο».
