Με αφορμή την εξελισσόμενη κρίση στη λειτουργία του ∆ημοτικού Συμβουλίου η δημοτική παράταξη «ΜΕΛΙΣΣΙΑ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ», της οποίας ηγείται ο κ. ∆ημ. Παπακωνσταντίνου, διακινεί ένα φυλλάδιο όπου χρησιμοποιείται απόσπασμα μιας δημόσιας παρέμβασής μου του περασμένου Ιούλη. Βέβαια, οι δημόσιες δηλώσεις τίθενται σε δημόσια κρίση, αλλά δεν διατίθενται διά πάσα χρήση… Η αποσπασματική και επιλεκτική χρήση μιας άποψης έτσι ώστε να ενταχθεί σε μια άλλη λογική είναι πολιτικά αδόκιμη και προκλητική. Οι συμπολίτες της «ΜΕΛΙΣΣΙΑ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ» μπορούν να διαβάζουν και να καταλαβαίνουν όσα διαβάζουν. Καταλαβαίνουν πως οι απόψεις μου είναι ασύμβατες με τα όποια προτάγματα της δημοτικής παράταξης «ΜΕΛΙΣΣΙΑ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ».
Επί της ουσίας:
1.Με τη δήλωσή μου του Ιούλη 2007 δεν καταγγέλλω τον δήμαρχο αλλά διαχωρίζω την προσωπική μου συμμετοχή στα κοινά από τη δημοτική πλειοψηφία, την πολιτική της και την πρακτική της. Η διαφοροποίησή μου δεν περιορίζεται σε μια απλή διαφωνία χειρισμών. Αποτελεί τη συνέχεια μιας πολιτικής επιλογής που αναφέρεται στη ρεαλιστική προοπτική μιας δημοκρατικής διεύθυνσης των τοπικών υποθέσεων με σαφές κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόσημο. Αν διαβάζουν καλά οι συμπολίτες της «ΜΕΛΙΣΣΙΑ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ» το σχετικό «∆ηλώνω ωστόσο την άρνησή μου με τη συμμετοχή μου να αποτελώ άλλοθι σε μια παραλλαγή εφαρμοσμένων συντηρητικών πολιτικών και πρακτικών που γνωρίσαμε και στο παρελθόν» αφορά άμεσα και τη θητεία του χώρου ΠΑΣΟΚ στα δημοτικά πράγματα. Αν οι απόψεις για μια εναλλακτική αυτοδιοικητική πορεία της πόλης δεν αποτελούν άλλοθι για την απογοητευτική συντηρητική αναδίπλωση της σημερινής διοίκησης δεν αποτελούν και συγχωροχάρτι και άλλοθι για τις συντηρητικές πολιτικές του παρελθόντος και των επιγόνων τους…
2.Αρνούμαι να συμψηφίζονται οι απόψεις μου με τα πρόσφατα κρισιακά φαινόμενα στα πλαίσια της δημοτικής πλειοψηφίας. Είναι προφανές πως άλλο πράγμα η ανοικτή πολιτική διαφωνία και άλλο πράγμα η ακύρωση μιας λογικής συμβιβασμών και ισορροπιών, κρυφών ομαδοποιήσεων και προσωπικών αντιθέσεων που αναστρέφονται σε «διαγραφές» και ξεκαθάρισμα κρυφών λογαριασμών με αφορμή ένα έργο (όσο σοβαρό κι αν είναι)…
3.Η εξελισσόμενη κρίση στο ∆ημοτικό Συμβούλιο είναι μια ακραία εκδοχή των αδιέξοδων της θεσμικής συγκρότησης και λειτουργίας του. Η ενιαία λογική «Μπορεί να διοικηθεί ο ∆ήμος χωρίς δεδομένες πλειοψηφίες;» (βλ. Παπακωνσταντίνου 2007) που υπηρετήσαν και το ΠΑΣΟΚ και η Ν.∆., είναι αυτή που παρήγαγε το αυταρχικό και αντιδημοκρατικό σύστημα εκπροσώπησης και διεύθυνσης στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αυτή η ενιαία λογική που κατασκεύαζε και συντηρούσε διοικητικά αποτελεσματικούς δημοτικούς θεσμούς, αποδεικνύεται αναποτελεσματική για την αντιμετώπιση πραγματικών κοινωνικών και λαϊκών αναγκών. Η δημοκρατική ρύθμιση των τοπικών υποθέσεων δεν είναι ένα διαδικαστικό τερτίπι ούτε η «απλή αναλογική» σημαία ευκαιρίας.
Αλήθεια τώρα ανακαλύπτει ο χώρος του ΠΑΣΟΚ πως κάτι δεν πάει στο ∆ημοτικό Συμβούλιο; Άραγε πόσες φορές έχει ξενυχτήσει το συμβούλιο των αιρετών της πόλης για τα σχολεία, το σχέδιο της πόλης, την περιβαλλοντική προστασία, τα δικαιώματά μας (όπως στην πρόσφατη συνεδρίαση της 24ης Μάρτη); Το ∆ημοτικό Συμβούλιο φαίνεται να αναστατώνεται μόνο στη βάση παραταξιακών αντιθέσεων ή ανατροπής ανομολόγητων συμβιβασμών.
∆εν υπάρχει λοιπόν πλειοψηφία στο συμβούλιο; Γι' αυτό στενοχωριέται η δημοτική παράταξη του ΠΑΣΟΚ;
∆υστυχώς, δεν έχουν ισχυρή εκπροσώπηση και πλειοψηφία πολιτικές για τους πολίτες και την πόλη, πολιτικές με κοινωνικό και δημοκρατικό πρόσημο. Το δημοκρατικό και κοινωνικό έλλειμμα στην αυτοδιοίκηση αποτελούν στοιχεία μιας κρίσης που αφορά την πόλη και όχι τους ελέω πλειοψηφικού συστήματος συσχετισμούς του ∆ημοτικού Συμβουλίου.
Μια λύση έστω και με όρους μιας διαχειριστικής συναίνεσης θα βρεθεί… Μια εναλλακτική πολιτική για την πόλη είναι το ζητούμενο…
