«Γολγοθάς» στον Δήµο επί Γραφάκου
«Α»: Στην ανακοίνωσή σας για το εκλογικό αποτέλεσμα σημειώνετε, επίσης, ότι η ενότητα που επιτεύχθηκε στην παράταξή σας, σε τοπικό επίπεδο, μετά από μια περίοδο αμφισβήτησης ήταν επίπλαστη. Εννοείτε ότι αποδείχτηκε επίπλαστη η ενότητα με την ομάδα του κ. Γιάννη Μητρόπουλου;
Δ.Π.: Θα ήταν λάθος να βάλουμε ταμπέλες. Ο κ. Μητρόπουλος μαζί μας ήταν και είναι. Τον τιμώ. Έχει τις απόψεις του και δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε σε όλα. Το πρόβλημα ανέκυψε όταν η διοίκηση Γραφάκου έχασε την πλειοψηφία. Τότε άρχισε ο Γολγοθάς για τη δημοτική μας παράταξη. Οι κύριοι της διοίκησης έπρεπε ή να είχαν φύγει, αν είχαν πολιτική αξιοπρέπεια, ή να είχαν συμφωνήσει σε ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής. Όχι να προσπαθούν να διοικήσουν με τους συμβούλους της μείζονος. Εκεί, πράγματι, δεν υπήρχε στην παράταξή μας ενιαία προσέγγιση στο θέμα. Όταν ψηφίζαμε τις εισηγήσεις της διοίκησης χαρακτηριζόμασταν «ουρά» του δημάρχου και όταν ψηφίζαμε κατά, «ουρά» του κ. Μούστρη. Υπήρχε ένα ισχυρό κομμάτι δικό μας, που ήταν της άποψης «να στηρίξουμε το παιδί». Να στηρίξεις όμως ένα δήμαρχο που βλέπεις ότι διοικεί χωρίς διαφάνεια, αξιοκρατία και χωρίς να σέβεται τον Κώδικα; Ψηφίζαμε με πάρα πολλές ενοχές. Άλλα ψηφίζαμε, άλλα γίνονταν, αλλού πήγαιναν τα χρήματα.
Στις προμήθειες και στα έργα επικράτησε καθεστώς αδιαφάνειας και απευθείας αναθέσεων. Στις Κοινωφελείς έμειναν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι. Σημαντικά ποσά οφείλονται σε προμηθευτές. Τα ατομικά συμφέροντα επικράτησαν του γενικού συμφέροντος. Είναι όμως γνωστό ότι στη Δημοκρατία ουδέποτε το άθροισμα των ατομικών συμφερόντων ισούται με το γενικό συμφέρον. Τους έλεγα λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξει αυτή η πρακτική, αλλά δεν τους άρεσε. Με θεωρούσαν γραφειοκράτη. Υπήρχε ένα «σύστημα» που συνέχισε να δουλεύει και την τετραετία του Μανώλη Γραφάκου, και ο ίδιος εξελίχθηκε σε εξόφθαλμα κάκιστο χειριστή του εν λόγω συστήματος. Και παλαιότερα υπήρχε αυτή η «πατροπαράδοτη», ας το πούμε, λειτουργία, αλλά είχε και ένα βαθμό νομιμότητας. Επί Γραφάκου κατελύθησαν όλα. Κυριάρχησε η αυθαιρεσία. Σε ό,τι λειτούργησε όμως ο Δήμος, όπως λειτούργησε, οφείλεται αποκλειστικά στη δική μας υπευθυνότητα. Δυστυχώς η αλήθεια αυτή δεν πέρασε στον πολύ κόσμο.
«Α»: Με άλλα λόγια η παράταξή σας αμφισβητούσε την αντιπολιτευτική σας πρακτική…
Δ.Π.: Βεβαίως, είχα αμφισβήτηση, από μέρος της παράταξης όμως. Στη λήξη για παράδειγμα της διετίας ψηφίσαμε για τα ΝΠΔΔ. Προτάθηκε ένας πρόεδρος δικό μας στο ΚΑΠΗ και ένας πρόεδρος από τη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ 6 για τους Παιδικούς Σταθμούς. Δύο δικοί μας σύμβουλοι τότε -η κ. Πολίτη ήταν η μία- διαχωρίστηκαν και ψήφισαν την πρόταση Γραφάκου. Επιπλέον, τότε κάποιοι χρησιμοποίησαν την Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ –πρόκειται κυριολεκτικά, όπως λειτουργεί, για ένα αρχαϊκό σύστημα που θυμίζει την Κομσομόλ της Σοβιετικής Ένωσης- για να στηριχθεί η πρόταση Γραφάκου κόντρα στην πρόταση Παπακωνσταντίνου.
«Α»: Η ενότητα λοιπόν που διερράγη για τον λόγο που αναφέρετε παραπάνω αποκαταστάθηκε τελικά;
Δ.Π.: Αποκαταστάθηκε. Ήθελαν να κερδίσει ο Παπακωνσταντίνου Αλλά όταν επί τρία χρόνια τον έχεις αμφισβητήσει τον Παπακωνσταντίνου, μπορείς να πείσεις τους πολίτες το τελευταίο τρίμηνο; Δεν πείθεις. Ειδικά αν δεν το πιστεύεις κιόλας. Σε κάποιους φαίνονται «ξένα» αυτά που πρεσβεύει ο Παπακωνσταντίνου. «Εδώ είναι Μελίσσια», είναι η άποψή τους. Και αναρωτιέται ο πολίτης: «Δύο χρόνια δεν τους έκανε ο Παπακωνσταντίνου και τώρα τους κάνει»; Εκεί άρχιζαν οι αμφιβολίες: «Τους έταξες τίποτα»; Τίποτα δεν έταξα σε κανέναν. Είτε το πίστευαν είτε όχι, ήρθαν με τον Παπακωνσταντίνου. Αλλά για να μεταδώσεις κάτι πρέπει να το πιστεύεις, να το θέλεις πολύ.
Η πολιτική είναι έρωτας. Και τον αρχηγό πρέπει να τον πιστεύεις γι΄ αυτά που λέει, γι΄ αυτά που θέλει να αλλάξει. Όσοι δεν τους άρεσαν οι αλλαγές και αυτά που πρότεινα, αλλά ήρθαν στο τέλος μαζί μου, απλά έριξαν την ψήφο τους. Δεν πέρασαν αυτό το μήνυμα και στο διπλανό τους. Η ενότητα είχε τρωθεί. Πιστεύω όμως ότι δεν υπήρξε καλύτερο ψηφοδέλτιο από της ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ και η ενότητα του χώρο μας ήταν ισχυρή, παρά το γεγονός υπήρξαν απώλειες και προς τον κ. Στεργίου και προς τον κ. Γραφάκο. Τελικά, όμως, με δεδομένη τη συγκυρία στο κεντρικό ΠΑΣΟΚ και τη συγκυρία στο Τοπικό ΠΑΣΟΚ και την όλη πολιτική κατάσταση που ήταν δυσμενής για την κυβέρνηση, αποδείχτηκε ότι η ενότητα αυτή δεν ήταν ικανή. Αυτό όμως αποδείχτηκε το βράδυ της πρώτης Κυριακής.
«Τελειώνουν οι Τ.Ο. των κοµµάτων»
«Α»: Να περιμένουμε γενικότερα αλλαγές;
Δ.Π.: Το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι η ρευστότητα του πολιτικού τοπίου σε όλους τους δήμους. Στις τελευταίες εκλογές αποδείχτηκε ότι οι κομματικοί μηχανισμοί δεν τράβηξαν. Είδατε πώς κερδήθηκαν η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη. Όταν επιτυγχάνεται τέτοιου είδους συμφωνία για τον Δήμο Αθήνας, γιατί δεν μπορεί να γίνει και στον Δήμο Πεντέλης; Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός. Πιστεύω πάντως ότι οι κομματικές οργανώσεις με τη μορφή που τις ξέραμε τουλάχιστον φτάνουν στο τέλος τους. Τι εκφράζουν σήμερα οι κομματικές οργανώσεις; Ένα βαθύ χθες, ένα βαθύ παρελθόν. Στις κομματικές οργανώσεις συναντάς ανθρώπους που δεν έχουν να προσφέρουν αλλού με την παρουσία τους, ανθρώπους που δεν παράγουν πολιτική. Όταν πήγα να μου πάρουν συνέντευξη στην Τ.Ο. κατά τη διαδικασία υποβολής των υποψηφιοτήτων δεν σας κρύβω ότι ένιωσα μειωμένος. «Ποιος με αξιολογεί τώρα»; «Είναι διαδικασίες αυτές»; Αυτός ήταν ο προβληματισμός μου. Ο «Καλλικράτης» χρειάζεται ανθρώπους με κύρος, οι οποίοι να υπόκεινται σε άλλης μορφής αξιολόγηση. Πώς θα πάμε μπροστά, με τη μικρότητα και τη μικροπρέπεια του κάθε τοπικού παράγοντα που έχει μάθει στην ίντριγκα. Έχει κάνει η Τ.Ο. Μελισσίων μια σοβαρή εκδήλωση για την οικονομία, για την κοινωνία; «Καθαρίζει» πιστεύουν με μια συνεστίαση τον χρόνο; Δεν πάει πλέον ο κόσμος στις τοπικές οργανώσεις. Και γιατί να πάει; Οι τοπικές οργανώσεις είναι σαν τις γεροντοκόρες σήμερα. Δεν παράγουν τίποτα.
«Α»: Η αμφισβήτηση που εκφράζετε αφορά στο μηχανισμό ή στα πρόσωπα;
Δ.Π.: Αυτά είναι αλληλένδετα. Μια τοπική οργάνωση καλείται να «πουλήσει» τις ιδέες του κόμματος που εκπροσωπεί, για να τραβήξει μπροστά το κόμμα και να αλλάξει την κοινωνία. Ο πολίτης όμως και μόνο που βλέπει την πόρτα απέξω της Τοπικής, δεν μπαίνει μέσα. Ο πρωθυπουργός πρότεινε κάποια πράγματα για την αλλαγή της λειτουργίας των Τοπικών Οργανώσεων, να εκσυγχρονιστούν, να μπουν στην εποχή του ίντερνετ… Μόνο να σκεφτείτε ότι ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που οργανώνονται στις τοπικές είναι 55 άνω. Δεν υπάρχει ανανέωση, δεν υπάρχει κάτι καινούργιο. Πώς θα πάμε μπροστά με ανθρώπους… οπισθοδρομικής κομπανίας.
