Ταινίες από 11/9/2025: Οικογενειακές σχέσεις και ψυχολογικά θρίλερ

Παρουσιάζει και σχολιάζει ο Άγγελος Πολύδωρος

Καυτό γάλα – Hot milk

Μία βραδυφλεγής δραματική ψυχολογική ταινία-ντεπούτο της Ρεμπέκα Λένκιεβιτς, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 2016 της Ντέμπορα Λίβαϊ.

Η ιστορία ακολουθεί τη Ρόζα Παπαστεργιάδη, η οποία είναι καθηλωμένη σε αναπηρικό αμαξίδιο λόγω άγνωστης πάθησης και τη Σοφία την κόρη της, που δεν έχει προσωπική ζωή για να τη φροντίζει. Μαζί ταξιδεύουν από το Λονδίνο στην ισπανική πόλη Αλμερία, αναζητώντας θεραπεία από έναν αμφιλεγόμενο (κατά την Ρόζα) θεραπευτή, τον δόκτορα Γκόμεζ (Βίνσεντ Πέρεζ), ο οποίος δίνει μεγάλη σημασία στην ψυχολογική κατάσταση τόσο της ίδιας, όσο και της κόρης της. Θεωρώ, όχι άδικα, αν λάβουμε υπόψη ότι η ασθενής μητέρα δείχνει να χειραγωγεί τόσο τους θεράποντες γιατρούς που τους αλλάζει σαν πουκάμισα, όσο και τη Σοφία, για την οποία δεν έχει ποτέ να πει μια ενθαρρυντική κουβέντα. Δίνεται η εντύπωση, ότι κάποιο μυστήριο κρύβεται πίσω από την αδυναμία της να περπατήσει και την επιμονή της να πείσει την κόρη της ότι δεν είναι ικανή για πολλά πράγματα. Άφησε τις σπουδές της, αδυνατεί να κάνει φιλίες, να αναλάβει πρωτοβουλίες και άλλα. Τη θεωρεί όμως ικανότατη για να την υπηρετεί, να την περιθάλπει και να υπακούει στις εντολές της.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και επηρεασμένη από τη χαλαρότητα του καλοκαιριού (η ταινία είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένη στην Ελλάδα) η καταπιεσμένη Σοφία αρχίζει να ψάχνεται. Ευρισκόμενη στην παραλία, γνωρίζεται και κάνει δεσμό με την Ίνγκριντ (Βίκι Κριπς) και στη συνέχεια αποπειράται ένα ταξίδι στην Αθήνα για να συναντήσει τον αποξενωμένο πατέρα της.

Η Λένκιεβιτς στο ντεπούτο της έχει καταφέρει να δημιουργήσει μια ταινία χαρακτήρων ρίχνοντας μια διεισδυτική ματιά στον μικρόκοσμό τους, που αναφέρεται (και απευθύνεται) σε όλες τις γενιές. Μιλάει για την ενηλικίωση, το σεξ, τον θάνατο, την αλληλεξάρτηση και την αγάπη.

Αυτό όμως που τονίζεται ιδιαίτερα είναι η αρρωστημένη σχέση μητέρας–κόρης, η οποία γίνεται συναισθηματικά έντονη από τις έξοχες ερμηνείες της Φιόνα Σο που ως Ρόζα φαίνεται να γνωρίζει περισσότερα από όσα εκφράζει και της νεαρής Έμμα Μάκι που ως Σοφία βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση εαυτού και περίγυρου.

Συνοπτικά, έχουμε μια αρκετά καλή ταινία χωρίς ξεκάθαρες λύσεις και με μια αμφισημία, που μετά το απρόβλεπτο φινάλε «ανοίγει συζητήσεις».

INFO
Είδος: Δράμα, Ψυχολογικό, 93΄
Χώρες: Ηνωμένο Βασίλειο, Αυστραλία, 2025
Σκηνοθεσία: Ρεμπέκα Λένκιεβιτς
Παίζουν: Έμμα Μάκι, Φιόνα Σο, Βίκι Κριπς, Βίνσεντ Πέρεζ, Βαγγέλης Μουρίκης, Πάτσι Φεράν
Διανομή: Rosebud.21

Συναισθηματική αξία – Affeksjonsverdi – Sentimental value

Μια συγκινητική εξερεύνηση της οικογένειας, των αναμνήσεων και της συμφιλιωτικής δύναμης της τέχνης.

Δύο αδερφές, η Νόρα και η Άγκνες, ενώ θρηνούν την απώλεια της μητέρας τους, θα πρέπει παράλληλα να αποδεχτούν την επιστροφή του πατέρα τους, Γκούσταβ. Εκείνος έχει γράψει ένα σενάριο και προσφέρει τον βασικό ρόλο στη Νόρα, αλλά εκείνη αρνείται.

Ο πύργος του Downton: Το μεγάλο φινάλε – Downton Abbey: The grand finale

Sequel της ταινίας «O πύργος του Downton» (2010) που συμπύκνωνε την επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά.

Όταν η Μαίρη εμπλέκεται σε ένα δημόσιο σκάνδαλο και η οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, όλοι αντιμετωπίζουν την απειλή της κοινωνικής ντροπής και αποκλεισμού. Οι Κρόλεϊ πρέπει να αποδεχτούν την αλλαγή, μαζί με την επόμενη γενιά, οδηγώντας το Downton Abbey στο μέλλον.

INFO 
Είδος: Δράμα, Εποχής, 123΄
Χώρα: Ηνωμένο Βασίλειο, ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Σάιμον Κέρτις
Παίζουν: Χιού Μπόνεβιλ, Μισέλ Ντόκερι, Ελίζαμπεθ ΜακΓκόβερν, Πολ Τζιαμάτι, Πενέλοπι Γουίλτον, Τζιμ Κάρτερ,
Διανομή: Tanweer

Η μακριά πορεία – The long walk

Βασισμένη στο πρώτο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ (όταν έγραφε ως Ρίτσαρντ Μπάκμαν), η ταινία αναδεικνύει την αξία της ζωής, την αλληλεγγύη και την αδερφικότητα μέσα από έναν ανατριχιαστικό διαγωνισμό. Τοποθετημένη σε μια μεταπολεμική Αμερική όπου τα χρήματα είναι λίγα και οι στρατιωτικοί δυνάστες κυβερνούν, πενήντα αγόρια που επιλέγονται με κλήρωση συμμετέχουν σε έναν τηλεοπτικό μαραθώνιο «καλής θέλησης». Τα αγόρια πρέπει να περπατήσουν, και να συνεχίσουν να περπατούν, μέχρι να πέσουν. Αν, για οποιονδήποτε λόγο, ή έστω και για λίγες στιγμές, κατεβάσουν ταχύτητα κάτω από το 3 μίλια/ώρα, λαμβάνουν μια προειδοποίηση. Στις τρεις προειδοποιήσεις αποκλείονται «οριστικά», ώστε μόνον ένας διαγωνιζόμενος να κερδίσει ένα έπαθλο «ζωής πλούτου και ικανοποίησης κάθε επιθυμίας».

Αν σας θυμίζει κάτι από Αγώνες Πείνας, είναι και το γεγονός ότι σκηνοθετεί ο Φράνσις Λόρενς

INFO 
Είδος: Θρίλερ, Φαντασίας, 108΄
Χώρα: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Φράνσις Λόρενς
Παίζουν: Κούπερ Χόφμαν, Ντέιβιντ Τζόνσον, Γκάρετ Γουέρινγκ, Τσάρλι Πλάμερ, Μπεν Γουάνγκ, Μαρκ Χάμιλ
Διανομή: Spentzos Film

Τερατομουτζούρες – Sketch

Μια συγκινητική και διασκεδαστική περιπέτεια που εξερευνά τη διαχείριση δύσκολων συναισθημάτων μέσα από τη δημιουργικότητα και τη δύναμη της φαντασίας μέσα από τα μάτια ενός κοριτσιού.

Όταν το βιβλίο με τα  σκίτσα ενός νεαρού κοριτσιού πέφτει σε μια παράξενη λίμνη, τα σχέδιά της ζωντανεύουν, απρόβλεπτα, χαοτικά και επικίνδυνα αληθινά. Καθώς η πόλη αρχίζει να καταρρέει, εκείνη και ο αδελφός της πρέπει να εντοπίσουν τα πλάσματα προτού προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά.

INFO 
Είδος: Φαντασίας, Περιπέτεια, Οικογενειακή, 92΄
Χώρα: ΗΠΑ, 2025
Σκηνοθεσία: Σεθ Γουόρλι
Παίζουν: Τόνι Χέιλ, Ντ’ Άρσι Κάρντεν, Μπιάνκα Μπελ
Διανομή: The Film Group

Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba, Το Κάστρο του Άπειρου – Demon Slayer: Kimetsu No Yaiba, Infinity Castle

Το Σώμα των Φονέων Δαιμόνων παρασύρεται στο Κάστρο του Άπειρου, όπου ο Ταντζιρό, η Νεζούκο και οι Χασίρα αντιμετωπίζουν τρομακτικούς δαίμονες Ανώτερης Βαθμίδας σε μια απεγνωσμένη μάχη καθώς ξεκινά η τελική μάχη εναντίον του Μουζάν Κιμπουτσούτζι.

INFO
Είδος: Anime, Περιπέτεια, Μεταγλωττισμένο, 155΄
Χώρα: Ιαπωνία, 2025
Σκηνοθεσία: Χαρούο Σοτοζάκι & Χικάρου Κόντο
Διανομή: Feelgood

Ευδοκία (Επαν.)

Σε μία μικρή επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, ο λοχίας πεζικού Γιώργος Μπάσκος (Γιώργος Κουτούζης) θα γνωρίσει την Ευδοκία (Μαρία Βασιλείου), μία πόρνη. Οι δυο τους ερωτεύονται κεραυνοβόλα και παντρεύονται. Αλλά ο συντηρητισμός της επαρχίας, οι κατεστημένες αξίες, το κοινωνικό σύστημα και οι προκαταλήψεις δυσκολεύουν τη ζωή τους. Η απόπειρά τους να αντιμετωπίσουν το «κατεστημένο» αποτυγχάνει και συντρίβεται, όπως στις αρχαίες τραγωδίες.

Κέρδισε βραβείο Α΄ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, παραμένει κλασική και έγινε διάσημη και για το μουσικό θέμα της, ένα ζεϊμπέκικο που έγραψε ο Μάνος Λοΐζος.

INFO 
Είδος: Δράμα,
Χώρα: Ελλάδα, 1971
Σκηνοθεσία: Αλέξης Δαμιανός
Παίζουν: Μαρία Βασιλείου, Γιώργος Κουτούζης, Χρήστος Ζορμπάς, Κούλα Αγαγιώτου, Νάσος Κατακουζηνός, Κώστας Ρήγας, Ντίνος Δουλγεράκης
Διανομή: Filmtrade

Παράξενα παιχνίδια – Funny Games (Επαν.)

Αμερικανικό remake της ομότιτλης ταινίας του 1997, που είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος ο Μίκαελ Χάνεκε, το οποίο είναι μια από τις πιο ακραίες και συνειδητά προκλητικές ταινίες γύρω από τη βία και την κατανάλωσή της, ειδικότερα στον Αμερικανικό κινηματογράφο.

Η ιστορία, θέλει δυο νεαρούς (Μάικλ Πιτ και Μπράντι Κόρμπετ) «ευγενικούς μέχρι σχιζοφρένειας», που εισβάλουν στο σπίτι μιας πλούσιας τριμελούς οικογένειας (πατέρας ο Τιμ Ροθ, μητέρα η Ναόμι Γουότς, αγόρι ο Ντέβον Γκέρχαρτ) και τους βασανίζουν «με το γάντι», στην κυριολεξία (θα το δείτε κι αυτό), όσο δεν παίρνει άλλο, λειτουργώντας σαν εκφραστές μιας αλλοπρόσαλλης «κινηματογραφικής» βίας, που απεικονίζεται μόνο στη φαντασία του θεατή.

Στη διάρκεια των ψυχολογικών και σωματικών «βασανιστηρίων» που υποβάλλουν στα τρία άτυχα πρόσωπα, έχουν φροντίσει να μας κάνουν «συνένοχους». Για παράδειγμα, ο ένας από τους δυο «ευγενικούς νέους» πολλές φορές απευθύνεται απευθείας στην κάμερα ή παίρνει το τηλεκοντρόλ και κάνει rewind της ταινίας που εμείς βλέπουμε για να αναιρέσει μια πράξη αντίστασης, που μας έχει ανακουφίσει.

Στη βάση της, η ταινία δεν είναι ένα θρίλερ ή μια ταινία τρόμου με την κλασική έννοια (εδώ κι αν έχουμε case study, όπως γράφω συχνά). Η αγωνία και η αίσθηση του αβοήθητου, είναι αυτό που σοκάρει το θεατή και όχι η ωμή βίαιη εικόνα. Η αδυναμία της οικογένειας να αποδώσει δικαιοσύνη ή η απουσία ελπίδας διάσωσης, είναι τα στοιχεία πάνω στα οποία διασκεδάζουν οι δύο πραγματικά σχιζοφρενείς νέοι (και ο σκηνοθέτης, φυσικά), παρά η βία αυτή καθ’ εαυτή και ο επερχόμενος θάνατος.

Τα Παράξενα Παιχνίδια (το ξεκαθαρίζω): για μερικούς είναι μια αποδόμηση της κινηματογραφικής βίας, που αποκαλύπτει -κατά κάποιο τρόπο- πόσο «καταναλωτικά και μηχανικά» την αποδεχόμαστε βλέποντας Αμερικανικές ταινίες, ενώ για κάποιους άλλους είναι απλά μια σχεδόν ανυπόφορη, σαδιστική και χειριστική ταινία.

Συνολικά, είναι μια ταινία που περισσότερο σε προκαλεί να σκεφτείς γιατί βλέπεις ταινίες βίας, παρά να την απολαύσεις ως τέτοια. Είναι και οι φανταστικές ερμηνείες που συμβάλλουν στο ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Σαν να βλέπεις κάτι που θα μπορούσε να συμβεί στην πραγματική ζωή. Μακριά από μας.

Δίχως στέγη δίχως νόμο – Vagabond – Sans toit ni loi (Επαν.)

Μια ταινία για το αναπόφευκτο των επιλογών του ανθρώπου, που ξεκινά με την ανακάλυψη ενός πτώματος μιας νεαρής γυναίκας, της Μόνα, σε ένα χαντάκι στη γαλλική ύπαιθρο.

Από εκεί και πέρα, η Βαρντά αφηγείται την ιστορία της -με flashback- όπου ενώ γνωρίζουμε το τέλος της Μόνα, παρακολουθούμε με τεράστιο ενδιαφέρον τις τελευταίες εβδομάδες της ζωής της μέσα από αποσπασματικές μαρτυρίες -μπροστά στο φακό- ανθρώπων που τη συνάντησαν τυχαία στον δρόμο.

Η Μόνα ήταν μια νεαρή περιπλανώμενη που ζούσε στο περιθώριο, χωρίς σπίτι, δουλειά ή δεσμεύσεις, επειδή αυτά είχε επιλέξει ο ατίθασος χαρακτήρας της.

Η Βαρντά χωρίς μελοδραματισμό, αλλά με ένα λυρικό και ταυτόχρονα ντοκιμαντερίστικο στυλ, παρουσιάζει την αποξένωση αλλά και την ελευθερία που βιώνει, τον τρόπο που την αντιμετωπίζει η κοινωνία και το πώς η ίδια απορρίπτει τις κοινωνικές συμβάσεις. Επίσης, αποφεύγει την εξιδανίκευση της ηρωίδας και δημιουργεί ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στην κοινωνική κριτική και την ποιητική παρατήρηση.

Συνολικά, έχουμε μια συγκλονιστική (χάρη και στην ερμηνεία της Σαντρίν Μπονέρ, ως Μόνα) ταινία για τη θέση της γυναίκας εκείνη την εποχή, της οποίας το φινάλε δεν δίνει λύτρωση, ούτε ελπίδα, αλλά αφήνει τον θεατή με ένα αίσθημα σκληρής αποδοχής: ότι η κοινωνία δεν έχει χώρο για ανθρώπους σαν τη Μόνα, κι εκείνη το πλήρωσε μέχρι τέλους.

Από τις πολύ καλές ταινίες που δεν χάνονται.

INFO 
Είδος: Δράμα, Κοινωνικό, 105΄
Χώρα: Γαλλία, 1985
Σκηνοθεσία: Ανιές Βαρντά
Παίζουν: Σαντρίν Μπονέρ, Μάτσα Μερίλ, Γιολάντ Μορό, Στέφανι Φρέις
Διανομή: Summer Classics

Toy story (Επαν.)

Ένα από τα καλύτερα animation που έγινε ποτέ, με επίκεντρο μια ομάδα κούκλων που ζωντανεύουν όταν οι άνθρωποι απουσιάζουν.

Μια κούκλα καουμπόι (με τη φωνή του Τομ Χανκς) ζηλεύει βαθιά όταν μια νέα φιγούρα δράσης, ένας διαστημάνθρωπος (φωνή Τιμ Άλεν) που μάλιστα νομίζει ότι δεν είναι κούκλα, αποκτά προτεραιότητα στις προτιμήσεις ενός αγοριού. Όταν οι συνθήκες τους χωρίζουν από τον ιδιοκτήτη τους, το δίδυμο πρέπει να αφήσει στην άκρη τις διαφορές του για να επιστρέψει σε αυτόν.

INFO 
Είδος: Animation, Περιπέτεια, Οικογενειακή, 81΄
Χώρα: ΗΠΑ, 1995
Σκηνοθεσία: Τζον Λάσετερ