Οι περίοικοι διαμαρτύρονται γιατί πέφτει η τάση του ρεύματος και γίνονται διακοπές. Ο δήμαρχος της Πεντέλης, με τη σειρά του, δίνει εντολή να κοπούν οι παροχές, όπως έγινε και στις 25 Ιανουαρίου που η εφημερίδα μας βρέθηκε στον καταυλισμό. Μέχρι την επόμενη φορά που οι Κούρδοι θα ανέβουν πάλι στις κολώνες να τραβήξουν νέα καλώδια ή να καούν σε αυτά. Και το γαϊτανάκι συνεχίζεται.
Ευτυχώς το αποχετευτικό σύστημα, που τους είχε φτιάξει ο Δήμος πριν από κάποια χρόνια, κάπως έχει επισκευαστεί ή έτσι μας είπαν τουλάχιστον.
Στα παραπήγματα θα συναντήσεις συνήθως τις γυναίκες και τα παιδιά. Σε ένα από αυτά στριμώχνονται κατάχαμα επτά παιδιά, από 3 μέχρι 15 χρονών. Βλέπουμε μόνο τα κεφάλια τους να προβάλλουν κάτω από τις πολύχρωμες καμιλό κουβέρτες. Τέτοιες υπάρχουν σε πληθώρα σε κάθε γωνιά του παραπήγματος, μιας και είναι προφανές ότι η ελεημοσύνη μας ξεχειλίζει από τις ντουλάπες με τα σκεπάσματα και τα μισοφορεμένα ρούχα. Ό,τι μπορεί ο καθένας τελικά.
Σίγουρα δεν θα έπρεπε ο πρόσφυγας ή ο Κούρδος πολιτικός πρόσφυγας εν προκειμένω, να επαφίεται στην ανοχή, τη γενναιοδωρία και στην ελεημοσύνη για να επιβιώσει. Υπάρχει άλλωστε συγκεκριμένη διεθνής, ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία, που καλύπτει πλήρως τα δικαιώματα των αιτουμένων πολιτικού ασύλου. Με τη διαφορά ότι αυτή εφαρμόζεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όχι όμως και στην Ελλάδα.
Δικαιώματα… ποια δικαιώματα;
Η εικόνα πολλές φορές, ειδικά όταν είναι γκρίζα και αποπνέει εγκατάλειψη και απόγνωση, αναπότρεπτα μάς παρασύρει. Και κάποιες φορές μάλιστα σε εύκολα συμπεράσματα και κραυγές, που ξυπνάνε αποκοιμισμένα αντανακλαστικά, τα οποία δεν ξέρεις αν είναι ανθρωπιάς ή ενοχής. Πίσω και πέρα από την αποκαρδιωτική εικόνα, η ανάγνωση του θέματος «Κούρδοι Πεντέλης» δεν είναι εύκολη. Όπως ακριβώς ισχύει και για τις χιλιάδες των προσφύγων -δύσκολο να υπολογίσεις πόσοι- που βρίσκονται στη χώρα μας.
Ο κρατικός μηχανισμός δεν διαθέτει ούτε την οργάνωση ούτε και τους πόρους για να μπορεί να προσφέρει στους πρόσφυγες αιτουμένους πολιτικού ασύλου ή αυτά που προβλέπει η νομοθεσία, όπως μας εξηγεί ο επικεφαλής της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα Γιώργος Τσαρμπόπουλος. Κατά συνέπεια, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί μάλλον κανείς να απαντήσει με ασφάλεια στο ερώτημα με τι καθεστώς παραμένουν οι Κούρδοι σε αυτόν τον καταυλισμό. Πόσοι έχουν κάνει αίτηση ασύλου; Πόσοι έχουν ροζ κάρτα αιτουμένου ασύλου, πόσοι δεν την έχουν ανανεώσει;
Όταν ρωτάμε τον Μακουάν στον καταυλισμό, μάς λέει ότι σχεδόν όλοι έχουν κάνει την περίφημη αίτηση. Το συγκεκριμένο μάς το επιβεβαιώνουν και από την Επιτροπή Κατοίκων και Προσφύγων Πεντέλης. Αλλά επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν.
Ο Μακουάν πάλι υποστηρίζει ότι καμία Υπηρεσία δεν τους έχει καλέσει ούτε καν για μια πρώτη συνέντευξη, από αυτές που υποτίθεται ότι γίνονται στη διαδικασία εξέτασης των αιτημάτων για άσυλο. Ο ίδιος είναι από το ’97 στον καταυλισμό. Και οι περισσότεροι όμως ομοεθνείς του, κατά τη μαρτυρία του πάντα, έχουν τουλάχιστον πέντε με έξι χρόνια στην αναμονή. Τα δύο με τρία τελευταία χρόνια, υποστηρίζει, έχουν σταματήσει να έρχονται στη χώρα μας Κούρδοι του Ιράκ, γιατί ξέρουν ότι στην Ελλάδα θα παγιδευτούν. Από τη στιγμή που θα σε συλλάβουν και θα πάρουν το αποτύπωμά σου, δεν μπορείς να δοκιμάσεις την τύχη σου σε άλλη χώρα, όπως θα ήταν η επιθυμία των περισσότερων προσφύγων που φτάνουν στην Ελλάδα. Και αν τα καταφέρουν να διαφύγουν, στον ευρωπαϊκό βορρά κατά προτίμηση, κινδυνεύουν πάντα να συλληφθούν ακόμα και μετά από χρόνια και να επιστρέψουν στην Ελλάδα.
