Οκτώ μήνες μετά το ρεπορτάζ της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ στον καταυλισμό-«φάντασμα» των Κούρδων στην Πεντέλη, με το οποίο καταδείχτηκε η εγκληματική έλλειψη κεντρικής πολιτικής για τους πρόσφυγες, δυστυχώς επανερχόμαστε για να διαπιστώσουμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει.
Ο καταυλισμός των Κούρδων παραμένει εγκαταλελειμμένος και ξεχασμένος από τους αρμόδιους, οι οποίοι αδυνατούν να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα που χρονίζει από το 1997. Έτσι, η απουσία σοβαρής μεταναστευτικής πολιτικής, που θα έδινε μια μόνιμη και βιώσιμη λύση για τους Κούρδους της Πεντέλης, οδηγεί τους διάφορους εμπλεκόμενους φορείς σε αποσπασματικές κινήσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της όψιμης ανάληψης δράσης από το Δασαρχείο Πεντέλης, το οποίο έχει προχωρήσει σε διώξεις κατά προσφύγων για κτίσματα και παραπήγματα που έχουν στηθεί σε έκταση που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα, μετά την πυρκαγιά του 1997.
Από το Δασαρχείο μάς ενημέρωσαν ότι, μετά από μήνυση που υποβλήθηκε στις αρμόδιες υπηρεσίες, προχώρησαν όπως όφειλαν, σε δύο αυτοψίες -23 Δεκεμβρίου και 29 Ιανουαρίου- στον καταυλισμό, όπου κατέγραψαν την ύπαρξη 20 παλιών και νέων κτισμάτων μέσα στην έκταση των 27,5 στρεμμάτων.
Όπως προβλέπεται σε αυτή την περίπτωση, το Δασαρχείο προχώρησε σε μηνύσεις κατ’ αγνώστων, αλλά και κατά συγκεκριμένων προσώπων. Στην περίπτωση που οι μηνύσεις είναι προσωπικές, ακολουθεί πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής και πρόταση-απόφαση απομάκρυνσης των εν λόγω κτισμάτων.
Από την άλλη πλευρά, οι πρόσφυγες υποστηρίζουν ότι κάποια από τα κτίσματα αυτά υπάρχουν στη συγκεκριμένη έκταση από την εποχή που εκεί φιλοξενούνταν κατασκηνώσεις, πριν την εγκατάσταση δηλαδή των Κούρδων το 1997, οπότε και λειτούργησαν σαν λουτρά.
Μετά την πυρκαγιά του 2009, που κατέστρεψε ολοσχερώς τις εγκαταστάσεις του καταυλισμού, οι Κούρδοι απομακρύνθηκαν για να επιστρέψουν δειλά-δειλά λίγους μήνες αργότερα.
Κάποιοι εξ αυτών κατέλυσαν στα παλιά λουτρά του καταυλισμού και άλλοι έστησαν νέα παραπήγματα, με νοβοπάν, ξύλα, μουσαμάδες και ό,τι τέλος πάντων βρήκαν πρόσφορο.
Σήμερα, μετά τις μηνύσεις του Δασαρχείου, αναγκάζονται να τα εγκαταλείψουν και αυτά. Από τους περίπου 100 Κούρδους, που υπολογίζεται ότι επέστρεψαν στον καταυλισμό μετά την πυρκαγιά, σήμερα μαθαίνουμε ότι δεν έχουν μείνει περισσότεροι από 60.
«Ούτε ένας Κούρδος δεν έχει αναζητήσει καταφύγιο στον καταυλισμό τους τελευταίους μήνες», λέει ο Μοχάμεντ Ανταλλάτ στο Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, ο οποίος συνδράμει τους Κούρδους της Πεντέλης στην προσπάθειά τους να επιβιώσουν αξιοπρεπώς.
«Γενικά οι Κούρδοι δεν έρχονται πια στην Ελλάδα και όσοι είναι εδώ κάνουν μαζικά τα χαρτιά τους για να επιστρέψουν στην πατρίδα», συμπληρώνει.
Αναρωτιέται, μάλιστα, με πικρία γιατί το Δασαρχείο δεν δείχνει τα ίδια αντανακλαστικά για άλλα κτίσματα που έχουν ξεφυτρώσει στα αναδασωμένα της Πεντέλης και αλλού…
Από την άλλη, βέβαια, τι διαφορετικό θα μπορούσε να κάνει το Δασαρχείο, όταν γίνεται αποδέκτης μιας μήνυσης για καταπάτηση αναδασωτέας περιοχής; Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι καμία γραφειοκρατία, σε καμία χώρα του κόσμου, δεν λειτουργεί με ανθρωπιστικά κριτήρια.
Το θέμα είναι γιατί θα πρέπει η τύχη των προσφύγων να εξαρτάται από τις φιλάνθρωπες διαθέσεις τοπικών αρχόντων και υπηρεσιών. Όλα θα ήταν αλλιώς, αν η χώρα μας διέθετε και εφάρμοζε μεταναστευτική πολιτική αντίστοιχη άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Δεν διαθέτει, όμως και, μέχρι να αποκτήσει, όσοι απομείνουν στον καταυλισμό της Πεντέλης θα συνεχίσουν να ζουν είτε ξεχασμένοι, είτε διωκόμενοι.
Κατερίνα Καρύγιαννη
