Μήνυμα αισιοδοξίας για το μέλλον του «Καλλικρατικού» Δήμου Πεντέλης παρά τις αντίξοες συνθήκες, έστειλε ο δήμαρχος Δημήτρης Στεργίου-Καψάλης κατά την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας.
Ο δήμαρχος παραβρέθηκε και στις τρεις Δημοτικές Κοινότητες για να κόψει την πίτα την Παρασκευή 1 Ιανουαρίου και συγκεκριμένα κατά σειρά στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελισσίων, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου-Λυκείου Νέας Πεντέλης και στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του πρώην δημαρχείου Πεντέλης.
Στις εκδηλώσεις κόπηκε κατά Δημοτική Κοινότητα και η πίτα των εργαζομένων, με το φλουρί να αντιστοιχεί σε διήμερη άδεια για τους παρόντες (4-5 Ιανουαρίου 2016) κατά τον εορτασμό εργαζομένους.
Στην ομιλία του ενόψει της νέας χρονιάς που μόλις ξεκίνησε, ο κ. Στεργίου τόνισε τα εξής:
«Αγαπητοί συμπολίτες, βρισκόμαστε σήμερα με αισθήματα αισιοδοξίας, ελπίδας, περίσκεψης και προβληματισμού στην αφετηρία μιας νέας χρονιάς στη διαδρομή της ζωής μας στη γη.
Οι αφετηρίες είναι στιγμές σημαντικές, στιγμές συναγερμού δυνάμεων, στιγμές ελπίδας είναι όμως και στιγμές Προγραμματισμού και Απολογισμού.
Το 2015 ήταν για την πατρίδα μας, για την κοινωνία μας, για την οικογένειά μας, για μας, μια δύσκολη χρονιά.
Η μεσαία οικονομικά κοινωνική τάξη συρρικνώθηκε προς όφελος της κατώτερης.
Η έννοια του νεοπτωχισμού κάλπασε ασυγκράτητη και τα αυτονόητα δεν ήταν δεδομένα για πολλούς.
Οι αυτοκτονίες χτύπησαν σχεδόν κάθε γειτονιά.
Η ανεργία και η μετανάστευση μπήκαν σχεδόν σε όλες τις οικογένειες μικρού και μεσαίου εισοδήματος.
Η εθνική απαξίωση Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια μας έπληξε.
Το κράτος μας ανήμπορο να αντιδράσει ουσιαστικά μπήκε στη διαδικασία του εξωτερικού ελέγχου, της υποτίμησης, της απώλειας της αυτοδιαχείρισης και του αυτοελέγχου του.
Κατάσταση που μας προβληματίζει αφού για την οικονομική περιπέτεια και τις βλάβες στην οικονομία υπάρχει, πάντα ελπίδα επούλωσής των, ενώ οι Εθνικές βλάβες δύσκολα εώς καθόλου αποκαθίσταται.
Το αποκορύφωμα αυτής της ζοφερής οικονομικά και ηθικά κατάστασης έρχεται να συμπληρώσει η πολιτική κατάσταση που φαίνεται να μην εμπνέει εμπιστοσύνη, να μην εμπεδώνει αισθήματα ασφάλειας και σιγουριάς για το νέο, για τον οικογενειάρχη, για τον συνταξιούχο, στερώντας την ελπίδα και την αισιοδοξία χωρίς χαραμάδα προοπτικής φυγής από το τέλμα που οδηγηθήκαμε από λάθος επιλογές και λειτουργίες τις προηγούμενες αμαρτωλές 10ετίες.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η περιοχή κλυδωνίζεται από ένα μεγάλο πόλεμο οικονομικό, θρησκευτικό, φιλοσοφίας ζωής και κουλτούρας, που απειλεί και την χώρα μας επιβαρύνοντάς μας με καραβάνια προσφυγιάς που ζητάν στήριξη σε μία περίοδο δύσκολη για την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Έτσι το καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη, η γενέτειρα της Δημοκρατίας, των Επιστημών και του Πολιτισμού, φαίνεται σαν ένας εκρηκτικά επικίνδυνος και απαξιωμένος τόπος που οι ισχυροί της γης επέλεξαν για να δρομολογήσουν τα συμφέροντά τους πάνω στο σκυλευμένο σώμα της ήδη απαξιωμένης με σχέδιο και πρόγραμμα Ελλάδας.
