Επίθεση κατά του δημάρχου Δημήτρη Στεργίου-Καψάλη εξαπολύει ο Σύλλογος Γυναικών Μελισσίων – Πεντέλης, εκδίδοντας ανακοίνωση με αφορμή τους εορτασμούς για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (8 Μαρτίου).
Στην ανακοίνωση αναφέρονται τα παρακάτω:
«Ο Σύλλογος Γυναικών Μελισσίων-Πεντέλης καταγγέλλει την κάλπικη και ψηφοθηρική εκδήλωση που διοργάνωσε ο δήμαρχος Πεντέλης, για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Δεν χωράνε οι αγώνες των εργατριών της Νέας Υόρκης σε μια αίθουσα όπου ο Δήμαρχος κ. Στεργίου θέλει να βρει ένα ακροατήριο για τις ανάγκες του προεκλογικού του αγώνα, και βέβαια καμία σχέση δεν είχαν με την έως και προσβλητική και σεξιστικού περιεχομένου φωτογραφία της κυρίας που φιγουράρει στην πρόσκληση του Δημάρχου, με καπέλο με βέλο, μακιγιάζ και το προκλητικό χαμόγελο. Δεν εξεγέρθηκαν απέναντι στο Cosmopolitan κ. Στεργιου το 1857 οι υφαντουργίνες της Αμερικής, με μια χούφτα καπιταλιστών τα έβαλαν διεκδικώντας μεροκάματο , ωράριο, εργασιακά δικαιώματα, και ζωή με αξιοπρέπεια.
Φυσικά δεν μας εκπλήσσει η επιλογή του Δημάρχου διότι τόσο ο ίδιος όσο και τα κόμματα που τον στηρίζουν, τις γυναίκες αυτής της κοινωνικής τάξης υπηρετούν με τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Υπενθυμίζουμε στις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων της πόλης μας ότι χωρίς κανέναν ενδοιασμό ο Δήμαρχος και η παράταξη του κάθε χρόνο χαρίζουν 500 χιλιάδες ευρώ, από δημοτικούς φόρους και τέλη, στους τραπεζίτες, στους κλινικάρχες, και στα SUPERMARKET, που εδρεύουν στο Δήμο Πεντέλης, σε αντίθεση με τις λαϊκές οικογένειες όπου οι όποιες οφειλές τους από τροφεία των παιδικών σταθμών στάλθηκαν από τον Δήμαρχο στη ΔΟΥ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ για είσπραξη. Απόλυτη ταύτιση δηλαδή με τις πολιτικές που ασκεί και η κυβέρνηση σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε κ. Δήμαρχε.
Την 8η του Μάρτη τιμάμε τις εργάτριες στα εργοστάσια ιματισμού και κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης που τόλμησαν το 1857 να υψώσουν το ανάστημά τους, να αντισταθούν στις άνισες αμοιβές, στα άθλια ωράρια και συνθήκες δουλειάς, στην εκμετάλλευση και καταπίεση που βίωναν.
Ο αγώνας αυτός αποτελεί πηγή έμπνευσης για το σήμερα. Γιατί, στις σημερινές συνθήκες, είναι μονόδρομος για τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις αγρότισσες, τις μετανάστριες, τις νέες σπουδάστριες στα ΤΕΙ, ΑΕΙ, στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης να οργανωθούν στα Σωματεία τους, στους Συλλόγους Γυναικών και στις ομάδες της ΟΓΕ, να μπουν μαζικά στον αγώνα και να μη συμβιβαστούν με τη ζωή που προετοιμάζουν για τις γυναίκες, για όλους τους εργαζόμενους, το μεγάλο κεφάλαιο και το πολιτικό τους προσωπικό είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο .
Ζήσαμε όλους τους μέχρι σήμερα Περιφερειάρχες και Δημάρχους που πρώτοι αυτοί υλοποίησαν τις αντιλαϊκές αποφάσεις της Ε.Ε. για τη μερική απασχόληση και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις κοινωνικών δομών. Γυρίζουμε τις πλάτες μας σε όλους αυτούς, που, με τις πολιτικές τους, έφεραν τις γυναίκες και τους νέους στην πρώτη θέση της ανεργίας, στην πρώτη θέση της εφήμερης δουλειάς χωρίς δικαιώματα, καθιστώντας τες το πιο εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης.
Έξω από την Ε.Ε. με τον πλούτο στα χέρια του λαού, αγωνιζόμαστε και κατακτάμε τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών».
