Ο Βριλισσιώτης συγγραφέας Νίκος Μπόβολος συστήνει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ το πρώτο του βιβλίο «Επαγγελματίας ζαμπονοκόπτης» (εκδόσεις iWrite), στο οποίο η Ελλάδα των μνημονίων συναντιέται με την κωμική αφήγηση.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Ως «νέο αίμα» στην ελληνική λογοτεχνία πως θα σύστηνες τον εαυτό σου;
Δεν ξέρω ακριβώς ποια είναι εκείνη η ομάδα αίματος που δίνει σε όλους και μπορεί να πάρει μόνο από την ίδια. Ε, αυτή τέλος πάντων. Αυτό θεωρώ ότι είναι το «νέο αίμα». Μια γενιά (όσο αόριστο κι αν ακούγεται αυτό) που παρότι μεγάλωσε σχετικά εύκολα και έχει μάθει πολύ διαφορετικά, αναγκάστηκε σχεδόν εν μία νυκτί να φέρει όλη τη ζωή της τούμπα και να αναθεωρήσει ακόμη και τα πιο στοιχειώδη, μαθαίνοντας με βία να βασίζεται αποκλειστικά στις δικές της δυνάμεις. Αυτή η γενιά δεν σκέφτεται την οικονομική αποκατάσταση μέσω της τέχνης της, πώς θα μπορούσε άλλωστε, αλλά αυτό δεν την αποτρέπει από το να παράξει τέχνη όπως ακριβώς τη γουστάρει και μάλιστα χωρίς στρογγυλέματα αφού ξέρει ότι δεν υπάρχει σοβαρό οικονομικό αντίκρισμα από αυτήν. Τον εαυτό μου λοιπόν, θα τον σύστηνα ως ένα ακόμη μέλος αυτής της γενιάς.
Πώς προέκυψε η συλλογή σατιρικών διηγημάτων με τον γενικό τίτλο «Επαγγελματίας ζαμπονοκόπτης»;
Έχοντας δουλέψει για 7 χρόνια σε μεγάλη αλυσίδα σούπερ μάρκετ, από την πρώτη σχεδόν μέρα σκεφτόμουν ότι ίσως ο κόσμος γίνει λίγο καλύτερος αν οι πελάτες μπουν για λίγο στα παπούτσια του εργαζόμενου που τους εξυπηρετεί. Έγραφα πολύ από πολύ μικρός, έσβηνα πολύ περισσότερο από όσο έγραφα και έψαχνα μια καλή αφορμή για να σταματήσω να σβήνω. Η “καριέρα” στο σούπερ μάρκετ μου πρόσφερε άφθονο υλικό και ουσιαστικά ένιωσα σαν να μην είχα άλλη επιλογή. Ο «Επαγγελματίας Ζαμπονοκόπτης» εκδόθηκε μέσα Αυγούστου και αυτές τις μέρες εξαντλήθηκε η δεύτερη έκδοσή του, γεγονός που με έχει κάνει (επιεικώς) να χοροπηδώ από τη χαρά μου.
Ποιο είναι το πιο περίεργο περιστατικό που σου έτυχε πίσω από τον πάγκο;
Είναι πραγματικά αμέτρητα αυτά που έχω ζήσει πίσω από τον πάγκο των αλλαντικών. Ωστόσο εκείνο που πολύ δύσκολα θα σβηστεί από τη μνήμη μου, είναι εκείνο το περίστροφο που για λίγα δευτερόλεπτα είχε κολλήσει στο μέτωπό μου. Ναι, είχε γίνει ληστεία, ναι ήμουν στο πιο λάθος σημείο την πιο λάθος στιγμή. Όλο αυτό διήρκησε λίγα δευτερόλεπτα, εμένα όμως μου φάνηκαν περίπου… 64 χρόνια.
Έρχονται στιγμές που νοσταλγείς εκείνη την περίοδο της ζωής σου ;
Ειλικρινά, ούτε λίγο. Ήταν μια εποχή που δεν περνούσα καλά, τα χρήματα ήταν πολύ λίγα και γενικά η ζωή μου ήταν πολύ μακριά από αυτό που θα λέγαμε “ιδανική”. Από την άλλη και για να μη φαίνομαι υπερβολικός, μάλλον δεν θα άλλαζα τίποτα. Αν και ο Λειβαδίτης υποστηρίζει το αντίθετο, πιστεύω ακράδαντα ότι μας ανήκουν μόνο όσα ζήσαμε. Μας ανήκουν και μας καθορίζουν ταυτόχρονα. Δεν θα άλλαζα τίποτα από όσα με καθόρισαν τόσο ως άνθρωπο όσο και ως συγγραφέα. Ακόμη και αυτά που τότε θεωρούσα ότι δεν μου αξίζουν.
«Πνίγομαι στο γράψιμο μέχρι να μην αντέχω άλλο»
Γράφεις κάτι αυτήν την περίοδο;
Γράφω πολύ κάθε μέρα. Πολλές φορές δεν βγαίνει καν νόημα από αυτά που γράφω, δεν θεωρώ όμως ότι αυτό είναι αρκετό για να με αποτρέψει. Γράφω στίχους για τραγούδια εδώ και πολλά χρόνια, έχω σχεδόν τελειώσει το δεύτερο βιβλίο μου που θα είναι παρόμοιου ύφους αλλά με διαφορετικό θέμα και τελευταία παιδεύω και παιδεύομαι με ένα θεατρικό που έχω φανταστεί αλλά δυσκολεύομαι να αποτυπώσω σε κάτι πιο χειροπιαστό. Πού θα μου πάει, θα το καταφέρω. Μπορεί και όχι.
Τι σου αρέσει να διαβάζεις;
Είμαι περίεργος και το παραδέχομαι. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με τη λογοτεχνία. Λατρεύω όλους όσοι γράφουν με τρόπο που με κάνει να ζηλεύω. Κάποιοι γνωστοί, κάποιοι λιγότερο, αν και αυτό δεν έχει καμία σημασία για μένα τουλάχιστον. Λένος Χρηστίδης, Κωστάκης Ανάν, Τιμ Ρόμπινς είναι μερικοί από εκείνους που θα ήθελα πολύ να είμαι για λίγο μέσα στο μυαλό τους, να μάθω τι ακριβώς συμβαίνει εκεί πέρα. Ταυτόχρονα με εξιτάρουν οι σπουδαίες προσωπικές ιστορίες συγγραφέων και οι κόσμοι που εκείνοι δημιουργούν. Φερνάντο Πεσσόα και Ζοζέ Σαραμάγκου για διαφορετικούς λόγους ο καθένας με έχουν αναγκάσει να ξοδέψω αμέτρητες ώρες σκεπτόμενος πώς τολμώ να γράφω όταν σε αυτόν τον πλανήτη έχουν υπάρξει ιδιοφυΐες σαν εκείνους. Μετά μου περνάει και πνίγομαι στο γράψιμο μέχρι να μην αντέχω άλλο.
Δείτε: H Αμαρυσία παρουσιάζει συναντήσεις με αγαπημένους ανθρώπους των Τεχνών και των Γραμμάτων