Το περιοδικό που παίρνει θέση στο πεδίο της λογοτεχνίας και της ποίησης μέσα από τους γράφοντες και τα κείμενά τους, μέσα από τον λόγο, που μπορεί να είναι και εικόνα, συμπληρώνει τριάντα τρία τεύχη και συνεχίζει ακάθεκτο, πάντα με ενδιαφέρον περιεχόμενο. Από τη μια μεριά, ο Σολωμός κι ο Βάρναλης, ο Εμπειρίκος κι ο Λε Κορμπυζιέ, ο Σικελιανός και ο Γιοφύλλης. Ο Τσαλαπάτης και η νέα ποιητική γενιά. Από την άλλη, η Αν Στήβενσον κι ο Ορχάν Βελί. Διαδρομές στον ποιητικό χώρο και χρόνο, έναν χωροχρόνο ανοιχτό, όπως και οι σελίδες των Ποιητικών. Στο επίκεντρο η γραφή, ως «ολική προσοικείωση της ζωής», ως «μηχανή ηθικής», ως «ελιγμός διαφυγής» από τη θνητή συνθήκη.
Από την άλλη οι «επαγγελματίες του χώρου» όπως τους ονομάζει ο Αντρέ Λεφήβρ, οι κριτικοί, οι φιλόλογοι, οι μεταφραστές. Συχνά, οι ποιητές ως επαγγελματίες του χώρου. Κοινός τόπος, η γραφή, όπως τη σχεδιάζει ο Γιώργος Βέης. Ο Τσαλαπάτης κάνει λόγο για την πολυφωνικότητα του βιβλίου-κόνσεπτ, κι η ίδια η επιλογή της λέξης «κόνσεπτ» βάζει τον χρόνο της γενιάς του στη συζήτηση. Ο Βάρναλης με τη μαρξιστική προσέγγισή του του Σολωμού ανακαλεί τον Μαρξ και τον Ένγκελς, όχι μόνο θεωρητικά, αλλά με τις δικές τους λέξεις. Ο Κορδάτος, αρνούμενος την πολιτική ορθότητα στον Βάρναλη, φέρνει στην εποχή του και τη δική μας όχι μόνο μια ιδεολογική, αισθητική αντιπαράθεση αλλά και όλον τον πόνο και τον εσωτερικό σπαραγμό που κόστισε αυτή στους κομμουνιστές ποιητές και πεζογράφους, άντρες και γυναίκες.
Εκδόσεις: Γκοβόστη
Σελίδες: 33
Τιμή: 5,00 ευρώ.