Ο Τζέρι Μπράουν γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο το 1938.Πήρε πτυχίο λατινικών και αρχαίων ελληνικών από το πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, στο Μπέρκλεϊ το 1961 και νομικής από το πανεπιστήμιο Γέιλ το 1964. Το 1970 εξελέγη Γραμματέας της πολιτείας της Καλιφόρνιας και το 1973 κυβερνήτης της. Το 1978 επανεξελέγη κυβερνήτης με την μεγαλύτερη πλειοψηφία στην ιστορία της πολιτείας. Το 1992 επιχείρησε να πάρει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία των ΗΠΑ. Το 1997 εξελέγη δήμαρχος της πόλης Όκλαντ. Τον Ιανουάριο του 1994 άρχισε τη ραδιοφωνική εκπομπή «We the people» (Εμείς ο λαός), που ακούγεται σε όλες τις ΗΠΑ. Αρχικά, κάθε εκπομπή του ήταν ένας μονόλογος, αργότερα τη θέση του μονόλογου πήρε ο διάλογος με τους καλεσμένους του. Δεκαοκτώ από τους διαλόγους αυτούς απομαγνητοφωνήθηκαν και κυκλοφόρησαν σε βιβλίο το 1998, στην Αμερική.
Δέκα από αυτούς τους διαλόγους διαβάζουμε στο βιβλίο «Η άλλη Αμερική».
Ο Τζέρι Μπράουν συζητάει με τη Βαντάνα Σίβα για τη λεηλασία της φύσης και της γνώσης, με τον Ιβάν Ίλιτς και τον Καρλ Μίτσαμ για την πολιτική της φιλίας, με τον αντισυνταγματάρχη Ντέιβ Γκρόσμαν, για το μύθο του φονικού ενστίκτου, με τον Ντόνοβαν Γουέμπστερ για τα απομεινάρια του πολέμου, με την Έλενα Νόρμπεργκ – Χοτζ για την παγκοσμιοποίηση και την καταστροφή της κουλτούρας, με τη Σουζάνα Σέφερ για τη μάθηση μέσα στη ζωή, με τον Νόαμ Τσόμσκι για την εναντίωση στο προνόμιο και την εξουσία, με τον Ντέιβιντ Κόρτεν για τις μυθολογίες της παγκόσμιας ανάπτυξης, με την Σούζαν Αρμς για το πώς θα ξανακάνουμε ανθρώπινο το ξεκίνημα της ζωής και με τον Βόλφγκανγκ Ζαχς για τον σχεδιασμό ενός βιώσιμου μέλλοντος.
Παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την συζήτηση του Τζέρι Μπράουν με τον Ντέιβιντ Κόρτεν, τον Απρίλιο του 1997 (ο Κόρτεν δίδασκε στις σχολές Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, υπηρέτησε πολλά χρόνια στο Ίδρυμα Φορντ και ως σύμβουλος στην Αμερικανική Υπηρεσία για τη Διεθνή Ανάπτυξη-AID, με τα χρόνια οι απόψεις του Κόρτεν για τη διεθνή ανάπτυξη και την παγκόσμια οικονομία έχουν αλλάξει δραματικά) :
«……Τ.Μ. Τι μπορούμε να κάνουμε;
Ν.Κ. Πρέπει να δράσουμε σε πολλά επίπεδα. Σε διεθνές επίπεδο, πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά να κλείσουμε την Παγκόσμια Τράπεζα.
Τ.Μ. Αυτό δεν το έχω ακούσει τελευταία από κανέναν της Οικονομικής Σχολής του Χάρβαρντ.
Ν.Κ. Μιλούμε για τα προβλήματα της Αμερικάνικης Υπηρεσίας για την Διεθνή Ανάπτυξη (AID), αλλά η Παγκόσμια Τράπεζα είναι πολύ χειρότερη από το AID .Είναι οργανισμός πολύ μεγαλύτερος και πολύ ισχυρότερος , αλλά η βοήθεια την οποία δίνει είναι χρέος. Το μεγαλύτερο εμπόδιο που αντιμετωπίζουν οι φτωχές χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι το χρέος τους. Κι ωστόσο, όλα τα μέτρα που λαμβάνει η Παγκόσμια Τράπεζα αυξάνουν αυτό το χρέος.
Τ.Μ. Και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;
Ν.Κ. Υπάρχει μέλλον μια ανάγκη για έναν διεθνή οργανισμό που βοηθά τις χώρες να διατηρήσουν μια διεθνή ρευστότητα. Αλλά το κυριότερο που κάνει το ΔΝΤ, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Τράπεζα, είναι ότι πηγαίνει σε χώρες καταχρεωμένες και επιβάλλει πολιτικές δομικής προσαρμογής, οι οποίες είναι έτσι φτιαγμένες ώστε να εξασφαλίζουν τις διεθνείς τράπεζες…..
Τ.Μ. Έχεις προτείνει να αντικατασταθεί το ΔΝΤ από έναν οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών που θα διαχειρίζεται τη διαδικασία της εξάλειψης του διεθνούς χρέους. Αυτό είναι όμοιο με κάτι που έκανε ο Ιούλιος Καίσαρ όταν κατέλαβε την εξουσία, θαρρώ πως και στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε για ένα έτος Ιωβηλαίου κατά το οποίο σβήνονταν ή μειώνονταν τα χρέη του λαού.
Ν.Κ. Πρέπει να εξετάσουμε χωριστά αυτό το ζήτημα. Είναι γνωστό ότι μεγάλο μέρος αυτού του χρέους είναι ιδιωτικό και εμπλέκει κάθε λογής απατεωνιές. Η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ κοινωνικοποιούν αυτό το χρέος, το μετατρέπουν σε δημόσιο χρέος, με αποτέλεσμα να καλείται η κυβέρνηση να ξεπληρώσει τα χρέη πολλών διεφθαρμένων επιχειρηματιών. Η κατάργηση των χρεών θα ωφελήσει εκείνους που το δημιούργησαν και επωφελήθηκαν από αυτό….».
Ο Νόαμ Τσόμσκυ σε κάποιο σημείο του βιβλίου λέει ότι: στο διάβα της ιστορίας τιμήθηκαν εκείνοι που μιλούσαν εξ ονόματος των ισχυρών (ΜΜΕ, μύθοι, θεσμοί, σχολεία, διανοούμενοι, προπαγάνδα κ.τλ.) .Στη Βίβλο, εκείνοι που υπηρέτησαν την εξουσία ανταμείβονταν ανέκαθεν με την ευυποληψία, με σεβασμό, με τιμές και με προστασία. Στη Βίβλο έχει πολλούς διανοούμενους. Τότε δεν χρησιμοποιούσαν τον όρο «διανοούμενος», τους έλεγαν προφήτες. Αλλά έπαιζαν τον ρόλο που παίζουν στους νεώτερους χρόνους οι διανοούμενοι. Έκαναν γεωπολιτικές αναλύσεις, ασκούσαν κοινωνική κριτική, εξέφραζαν ηθικές κρίσεις κτλ. Το ίδιο και σήμερα, αν υπηρετείς την εξουσία, την αυθεντία και το προνόμιο, θα καταλήξεις χονδρικά να σε υπολείπονται. Και αν τα υπονομεύεις, με την πολιτική ανάλυση, με την ηθική κριτική ή με οτιδήποτε άλλο, κανένας δεν πρόκειται να σε χειροκροτήσει. Κανένας δεν πρόκειται να σε χειροκροτήσει, επειδή δεν ενισχύεις τη δομή της εξουσίας, αλλά όμως θα σε δυσφημήσουν, θα σε πάνε στη φυλακή, στην εξορία, στην έρημο… Στην κοινωνία φαίνεται απαραίτητο να έχει μιαν ορισμένη μυθολογία για να ευνοεί το προνόμιο και να καταστέλλει την εναντίωση… Η κρατική πολιτική κατευθύνεται σε πολύ αντικοινωνικούς στόχους: κατασκευάζει φυλετικό μίσος, τρομάζει τους ανθρώπους, τους κάνει να μισούν ο ένας τον άλλο, τους στρέφει στο αμοιβαίο φόβο και στην αμοιβαία εχθρότητα και μίσος, για να περισπάσει την προσοχή τους από την πραγματική εξουσία και να τους κάνει να δεχτούν τις περικοπές των κοινωφελών υπηρεσιών (κατώτατοι μισθοί, μεταφορές, υγεία, προστασία του περιβάλλοντος κ.τ.λ.). Η κοινωνία μας διοικείται από τις μεγάλες επιχειρήσεις και είναι αφιερωμένη στο μάρκετινγκ, στην προπαγάνδα , στο λεγόμενο “ έλεγχο του μυαλού των ανθρώπων”. Αυτό ισχύει όχι μόνο για τα ΜΜΕ, αλλά και τα σχολεία, τις δημόσιες σχέσεις, τη βιομηχανία της διασκέδασης, όλα όσα βάζει ο νους μας. Και οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν παίζουν… Οι Ηνωμένες Πολιτείες σχεδιάστηκαν – πολύ περισσότερο από τις άλλες χώρες, με βάση μιαν αρχή: «να προστατεύει την μειονότητα των πλουσίων από την πλειονότητα»…
Πρόκειται για Αριστούργημα. Διαβάστε το.
Κώστας Τραχανάς
