…πηγαιμός για τη μαθητική Ιθάκη…
Ένα ταξίδι ζωής, ένα βιβλίο ποταμός με τις πηγές του στα πρώιμα χρόνια της ελληνικής μαθητικής νιότης, χρόνια αγάπης, φιλίας, αγαθότητας, αλληλεγγύης και νοσταλγίας. Ένα φουρτουνιασμένο ποτάμι των πέτρινων και δίσεκτων χρόνων, που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του… Πόλεμος του ’40, μαύρη περίοδος Κατοχής, Εμφύλιος, κρίσιμη μετεμφυλιακή περίοδος, φτώχια, δυστυχία, κακουχίες, πείνα και ανέχεια.
Κειά τα χρόνια!
Χρόνια δίσεκτα, θλίψη και απογοήτευση.
Πίκρα, φαρμάκι και δηλητήριο. Αποκάρδιωση και θάνατος.
Χρόνια δύσκολα.
Κι όμως μέσα σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες , μες σε εκείνη την απελπισία , φύτρωσε στις ψυχές εκείνων των παιδιών της Ηπείρου η ηδονιστική προσδοκία κι ο πόθος για μια διαφορετική ζωή , ζωντάνεψε η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή και μια δίψα για γράμματα.
Μια γενιά ξυπόλυτη, ρακένδυτη και πεινασμένη, που έμαθε γράμματα.
Μια γενιά που τσακωνόταν με τα γουρούνια, ποιος πρώτος να προλάβει να φάει τα σκάμνα, για να γεμίσει το άδειο το στομάχι.
Μια γενιά που ρωτούσε: «Γιατί να διαβάσω δάσκαλε;» και απαντούσε ο γονιός: «Για να γίνεις άνθρωπος»…
Μια γενιά που η φτώχια, η ανάγκη, οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες την πείσμωσαν και την δυνάμωσαν και πέτυχαν να μορφωθούν και να διακριθούν σε όλους τους τομείς της ζωής.
Αξέχαστα σχολικά χρόνια.
Τότε που οι μέρες και οι ώρες αγρίευαν τον άνθρωπο, τον τόπο και τη ζωή μας…
Τότε που λίγος το έχος της ντάσκας και περισσότερο η λαχτάρα της ψυχής μας.
Τότε που μάθαμαν κι εμείς δυό κλίτσες γράμματα….
Τότε που μαθαίναμαν γράμματα σπουδάγματα του Θεού τα πράγματα.
Τότε που γευόμαστε την χαρά στάλα στάλα και τον πόνο και την πίκρα απλόχερα , τότε που ο Θεός μας γύρισε τα μάτια , τότε που εμείς κάναμαν τ’ν υποχρεωτική εγκύκλια παιδεία..
Τότε που όλα τα’ χαμαν , έτσι τουλάχιστον νομίζαμαν, και τίποτα δεν είχαμαν…
Τότε που ζούσαμε…
Τα κείμενα του βιβλίου «Έτσι μάθαμαν γράμματα…» καλύπτουν την περίοδο από το 1940 έως το 1965.
Τα κείμενα που τα έγραψαν ηπειρώτες, απλοί και αληθινοί άνθρωποι, αναπλάθουν, αναπολούν, αναμιμνήσκουν, ανατρέχουν, αναγγέλλουν, αναλύουν…
Οι συγγραφείς των κειμένων αφηγούνται όλες εκείνες τις μικρές ιστορίες, που θα στοιχειοθετήσουν την μεγάλη ιστορία. Σελίδες ιστορίας γραμμένες με τη γλώσσα της βιωματικής μνήμης. Μικρές ιστορίες που βγάζουν το άρωμα της εποχής όχι μόνο από τα αντικειμενικά ιστορικά τεκμήρια, αλλά και από τις μικρές λεπτομέρειες της αφήγησης.
Ο κόσμος υπάρχει για να τον αφηγηθεί κάποιος.
Κείμενα και εικόνες καθηλώνουν, σπάζοντας το φράγμα της λήθης, ανασταίνουν μαθητικές στιγμές και σκηνές, περιγράφονται βιώματα, ξυπνάνε συνειδήσεις…
Κείμενα που φωτίζουν τα συναισθήματα, τα τοπία της ψυχής, ορίζουν καλύτερα την κίνηση των προσώπων.
Πρόκειται για ένα βιβλίο άψογο από τεχνική άποψη, απολαυστικό στο ξεφύλλισμα, μαγευτικό στο διάβασμα και επίσης είναι ένα πολύπτυχο σύνολο διαφορετικών κειμένων, ανάλογα με τις διαφορετικές κοινωνικές και οικονομικές πραγματικότητες, που βίωσαν οι ηπειρώτες συγγραφείς του.
Είναι ένα βιβλίο αγάπης, νοσταλγίας, κάποιου πόνου. Lacrymae Rerum. Να κλαις για αυτά που χάνονται ανεπίστρεπτα και ταυτόχρονα να είσαι υπέρ της αλλαγής, που τα καταδικάζει στην εξαφάνιση!
Σελίδες γεμάτες ευγένεια, με νοσταλγικούς τόνους, με ειλικρίνεια και αλήθεια.
Δεν μελετά το βιβλίο μόνο την ιστορία, την παιδεία και την κοινωνία της Ηπείρου, αλλά και αναδεικνύει την εποχή που έζησαν κατά τα παιδικά και εφηβικά τους χρόνια.
Το βιβλίο αφορά έναν κόσμο γεμάτο με όμορφες, δύσκολες και δυσάρεστες εναλλαγές, αναζητώντας τις ρίζες κληρονομιάς, που η σύγχρονη πραγματικότητα δεν μπόρεσε να αποκόψει.
