Το Cine -Δράση συνεχίζει τις προβολές του την Πέμπτη 31 Οκτωβρίου στις 20.15 στο ΤΥΠΕΤ (Υμηττού & Πλαταιών) με την ταινία του Ken Loach «Ιρλανδέζικος δρόμος». Ένα μνημειώδες υπαρξιακό, έντονα πολιτικοποιημένο φιλμ πάνω στη φιλία, την δολοπλοκία της ελίτ των οικονομικών συμφερόντων και τον έρωτα. Μια ταινία για τους πολέμους που γίνονται αποκλειστικά για οικονομικούς λόγους, από και για το κέρδος, με διάφορα προσχήματα, διαφορετικά κάθε φορά. Οι ζωές των ανθρώπων δεν αφορούν αυτούς που κινούν τα νήματα, τις μαριονέτες, τα πιόνια, της πολιτικής. Ο Loach με τον κοινωνικό ρεαλισμό που χαρακτηρίζει όλο το έργο του, κάνει εδώ τον πόλεμο να μοιάζει με θεατρική παράσταση η οποία χρηματοδοτείται από ιδιώτες. Αναδεικνύει την ανθρωπιά, το σθένος και την δύναμη αντίστασης κάποιων μεμονωμένων ατόμων, χάρη στα οποία ο κόσμος μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον. Με την ωμή και λιτή αφήγησή του δημιουργεί μια ατμόσφαιρα θρίλερ που παρακολουθείται με αμείωτο ενδιαφέρον και κομμένη την ανάσα.
Η υπόθεση
Όταν ο καλύτερος φίλος του, που ήταν αναμεμιγμένος στα στρατιωτικά θέματα της χώρας του, μπαίνει μετά από προτροπή του σε μια εταιρεία μισθοφόρων που στέλνεται μαζί με άλλα ιδιωτικά στρατεύματα στο Ιράκ, και σκοτώνεται στη διαδρομή που εκτελεί καθημερινά με το θωρακισμένο του όχημα, ο Φέργκους αποφασίζει να κινηθεί με κάθε τρόπο για να μάθει αυτά ακριβώς που συνέβησαν και έφεραν το μοιραίο αποτέλεσμα. Τα πράγματα περιπλέκονται πάρα πολύ όταν ένα κινητό τηλέφωνο που φτάνει στα χέρια του, μαζί με άλλα πράγματα του φίλου του, δεν του αφήνει καμιά αμφιβολία, πως είχε εμπλακεί σε ένα τρομερό συμβάν, που τον οδήγησε να χάσει την ζωή του στον Irish Route. Irish Route είναι το κωδικό όνομα του δρόμου που συνδέει τη Βαγδάτη με το αεροδρόμιό της και ένα από τα πιο επικίνδυνα μέρη στον κόσμο. Κάποιοι προσπαθούν να τον πείσουν πως βρέθηκε στο λάθος σημείο σε λάθος στιγμή. Αλλά ο Φέργκους, αν και ένα από τα τελευταία πιόνια δεν το δέχεται, δεν υποχωρεί και συνεχίζει να αναζητά την αλήθεια και την δικαιοσύνη, εκεί όπου αυτές οι έννοιες φαντάζουν ουτοπικές, ρομαντικές αν όχι ανύπαρκτες. Με τη βοήθεια της κοπέλας τού φίλου του, που ερωτεύεται με πάθος, και ενός Ιρακινού μουσικού και χειριστή υπολογιστών, είναι αποφασισμένος να αλλάξει τα δεδομένα και να λύσει το πέπλο της απάτης και της δολοπλοκίας.
Η σκηνοθεσία
O πολυβραβευμένος σκηνοθέτης με τον «Ιρλανδέζικο Δρόμο» του μας θυμίζει τι σημαίνει σινεμά με κότσια και δύναμη. Με την αμεσότητα της αφηγηματικής του απλότητας, απαντάει στα περί «βασισμένης σε αληθινά περιστατικά» και «εμπνευσμένης από αληθινή ιστορία» με το αποστομωτικό «αναρωτηθήκαμε όχι αν, αλλά πώς θα κάναμε μια ταινία γι’ αυτό το τεράστιο έγκλημα εις βάρους του λαού του Ιράκ», όπως ο ίδιος έλεγε στις Κάννες. Έχοντας κάνει εξαντλητική έρευνα και συζητήσεις με Ιρλανδούς βετεράνους του Ιράκ που αν δεν γύρισαν πίσω στη χώρα τους σωματικά τραυματισμένοι, σίγουρα έχασαν κομμάτια της ψυχής τους, ο σταθερός σεναριογράφος του Loach, Paul Laverty, ξεκινά με την ίντριγκα ενός πολεμικού πολιτικού θρίλερ, και πριν το καταλάβεις, οι διαδρομές του μυστηρίου διασταυρώνονται με το κοινωνικό, το ερωτικό και το προσωπικό δράμα, για να καταλήξουν σε μια ορμητική πολιτική καταγγελία όχι του πολέμου ως απρόσωπο και αναπόφευκτο κακό, αλλά ως συνειδητή πολιτική απόφαση και τακτική μιας οικονομίστικης πραγματικότητας που στην εποχή της ιδιωτικοποίηση των πάντων, έχει ιδιωτικοποιήσει τη βία, τιμολογώντας σε μερικές χιλιάδες δολαρίων την ανθρώπινη ζωή και την απώλειά της. Κρατώντας τις εκρήξεις του σε ψυχολογικό επίπεδο και προτιμώντας αντί των πυροβολισμών στα πεδία μαχών τους πυροβολισμούς συναισθημάτων που εκτοξεύονται από οργισμένα χείλη, ο Loach παρακολουθεί με επίμονη προσήλωση και ακρίβεια την κάθοδο του κεντρικού του ήρωα στην κόλαση των ενοχών για το χαμό του πιο δικού του ανθρώπου. Αφήνει τις αντιθέσεις της προσωπικής αγωνίας και την πολιτική αδιαφορία να αποκαλύψουν την αποκρουστική τους όψη και ασκεί την κριτική του εύστοχα όπως πάντα. Ο ρυθμός της ταινίας είναι μεστός, καμία σκηνή, κανένα πλάνο δεν πάει χαμένο. Με κοφτό μοντάζ, γοργή ανάπτυξη του σεναρίου, εκπληκτικές ερμηνείες που αποσπά για ακόμα φορά από όλους τους ηθοποιούς του, απλότητα και ένταση οδηγεί το θεατή στην αμφιβολία, την καταρράκωση, την έκρηξη και τελικά στην πικρή λύτρωση.
Αγγλία, Δραματική, 2010. Διάρκεια: 109’. Σκηνοθεσία: Ken Loach. Σενάριο: Paul Laverty. Πρωταγωνιστούν: Najwa Nimri, Stephen Lord, John Bishop, Mark Womack, Andrea Lowe, Trevor Williams, Talib Hamafraj.
Εδώ το trailer: https://www.youtube.com/watch?v=4sioBWiwYVQ
