Το Cine -Δράση συνεχίζει τις προβολές του την Πέμπτη 21 Αυγούστου στις 21.00, στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Βριλησσίων (25ης Μαρτίου & Μακεδονίας) με την ταινία «Μητέρα, Πατρίδα» του Álvaro Gago. Ένα συγκινητικό και δυνατό φιλμ, για μια εργατική, άτυχη αλλά δυναμική γυναίκα, που δεν το βάζει κάτω παρά τις αντιξοότητες. Η συναρπαστική María Vázquez (Βραβείο Ερμηνείας στο Φεστιβάλ της Μάλαγα), δίνει μια αξέχαστη ερμηνεία στον ρόλο μιας γυναίκας που παλεύει με ανεξάντλητη ενέργεια και αυτοσαρκαστικό χιούμορ ενάντια στις αντιξοότητες της ζωής, προσπαθώντας να βρει την πυξίδα της. Ο σκηνοθέτης δημιουργεί το ακριβές πορτρέτο μιας εργαζόμενης γυναίκας σε ένα βαθιά πατριαρχικό περιβάλλον εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα δίνει ένα συγκινητικό χρονικό «ενηλικίωσης» μιας αντισυμβατικής ηρωίδας έτοιμης να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Μεγαλειώδες, βαθιά συγκινητικό, ειλικρινές, ουμανιστικό, άμεσο και ενίοτε σατιρικό σινεμά που μιλά σε μια παγκόσμια γλώσσα και μέσα από την καθημερινότητα των χαρακτήρων που παρουσιάζει βγάζει μια αίσθηση επείγοντος και αφοπλίζει το θεατή. Πρεμιέρα στο Πανόραμα του Βερολίνου, Βραβείο Επιτροπής στο Φεστιβάλ του Σιάτλ, προβολές στο Φεστιβάλ της Σαγκάης, του Σάο Πάολο, στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν και τις Νύχτες Πρεμιέρας.
Βασισμένος στην ομότιτλη και βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του, ο Gago γυρίζει την ταινία του στην Γαλικία με διαλόγους στην τοπική γλώσσα, παρουσιάζοντας μια άγνωστη κινηματογραφικά περιοχή της Ισπανίας που η ιστορική παράδοση τη θέλει μητριαρχική, μια ψευδή εικόνα που η ταινία υπονομεύει και τελικά ανατρέπει μεθοδικά. Αλλά, όπως υποδηλώνει και ο ελληνικός τίτλος της, η ταινία του έχει διττή σημασία. Αυτό το κόμμα ανάμεσα στις δύο λέξεις δείχνει μια ευαίσθητη και μια σκληρή πλευρά, τόσο για την ίδια τη μητέρα, όσο και για την πατρίδα που προσπαθεί να ακτινογραφήσει.
H υπόθεση
Η Ramona παγιδευμένη σε μία αποτυχημένη σχέση με έναν τύπο που «τα θέλει όλα δικά του και έτοιμα» και ταυτόχρονα μητέρα μιας ατίθασης 17χρονης, εργάζεται σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας ψαριών. Μετά από κάποιες αλλαγές στους επικεφαλής του εργοστασίου, που μειώνουν τις αμοιβές των εργαζομένων, αναγκάζεται να αναζητήσει νέα δουλειά, καταλήγοντας στη φροντίδα ενός ηλικιωμένου που πρόσφατα έχασε τη γυναίκα του. Είναι ένας δυνατός γυναικείος χαρακτήρας, θέλει να ζήσει μια ζωή με τους δικούς της κανόνες. Μιλάει δυνατά, βρίζει, γεμίζει το δωμάτιο με την παρουσία της, ένα πραγματικό «αντράκι». Γιατί αυτό χρειάζεται να είναι μια γυναίκα στις μέρες της εάν θέλει να επιβιώσει την πατριαρχική κοινωνία. Μπορεί να παρουσιάζεται με αυτό το προφίλ, όμως ο σκηνοθέτης τρυπώνει, σιγά-σιγά, κάτω από το δέρμα της και μέσα στην ψυχή της για να μας δείξει και μια άλλη, πιο ευάλωτη πτυχή του χαρακτήρα της. Έχει χιούμορ, προσπαθεί να σταθεί ως μια καλή μητέρα στο παιδί της, κλαίει και αισθάνεται το βάρος της ευθύνης των επιλογών της. Αλλά προσπαθεί όλα να τα κρύψει καλά μέσα από ένα σκληρό περίβλημα γιατί, προς Θεού, δεν θέλει να την πουν ευαίσθητη γυναίκα μιας κατώτερης τάξης.
Η σκηνοθεσία
Με βοηθό τη θηριώδη, συγκλονιστική και αυθεντική ερμηνεία της María Vázquez ο Gago χαρίζει απλόχερα στην ηρωίδα του κάθε πλάνο της ταινίας του, ακολουθώντας την μέσα από την καθημερινότητά της, σκιαγραφώντας κάθε βλέμμα της, κάθε μορφασμό ο οποίος κρύβει μια ανείπωτη θλίψη πίσω από τα λαμπερά μάτια της, ενώ με τα κοντινά του πλάνα προσπαθεί να χαρτογραφήσει το τραχύ και με ρυτίδες πρόσωπό της, σαν μια άλλη μητέρα-πατρίδα. Την ίδια στιγμή ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί μια γειτονιά της σύγχρονης Ευρώπης όπου, όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, τα δικαιώματα των εργατών υποβαθμίζονται διαρκώς στο βωμό του κέρδους επηρεάζοντας την ποιότητα της ζωής, της υγείας, την καθημερινότητα, τις σχέσεις και τα όνειρά τους. Η Γαλικία μπαίνει στο κάδρο σαν ένας κρυφός χαρακτήρας του φιλμ. Ένας χαρακτήρας που δεν κατονομάζεται, συνυπάρχει όμως ανταριασμένος, ακατέργαστός, παράλληλα και σε απόλυτη συνάφεια με τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα . Η Γαλικία υπήρξε (ή για κάποιους είναι ακόμα) η τελευταία μητριαρχική επαρχία της Ευρώπης. Αν θέλουμε να γενικεύσουμε όσα συμβαίνουν στον τυφώνα Ramona, πρέπει να την κοιτάξουμε αρχικά σαν τοπικό φαινόμενο. Σύμφωνα με το σκηνοθέτη είναι ένα προϊόν του ισπανικού Βορρά, λαξεμένο απ’ τον Ατλαντικό, κατάλοιπο του μητριαρχικού μύθου. Αν και ο σκηνοθέτης παίρνει τον χρόνο του για να τοποθετήσει την ιστορία του εκεί που θέλει όταν το πετυχαίνει μιλά για μια χώρα κουρασμένη, όπως και η ηρωίδα του, από τις κακουχίες των καιρών, η οποία προσπαθεί να πιστέψει στον εαυτό της και να βγει νικήτρια, χωρίς όμως να γίνεται μοιρολάτρης και χωρίς ίχνος μιζέριας και κατάθλιψης, αλλά πάντα με δόσεις ενός ιδιαίτερου χιούμορ. Ο Gago τολμά να δείξει τις επιρροές του από το σινεμά του Κεν Λόουτς και των αδερφών Νταρντέν αιχμαλωτίζοντας τον παλμό της σύγχρονης κοινωνίας σε μια εξαιρετικά δυνατή και ευαίσθητη ταινία με βαθύ πολιτικό υπόβαθρο. Αλλά κυρίως δεν φοβάται να παρουσιάσει τη γυναικεία αλληλεγγύη σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο που, όπως και η Ισπανία, έχει αντέξει πολλά μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια από πολέμους και συγκρούσεις.
Ισπανία, Δραματική, 2023. Διάρκεια: 99’. Σενάριο- Σκηνοθεσία: Álvaro Gago. Πρωταγωνιστούν: María Vázquez, Santi Prego, Tatán, Susana Sampedro, Soraya Luaces, Silvia Romaus, Xosé Manuel Esperante, Josito Porto, Lidia Veiga, Isabel Naveira.
Εδώ το trailer: https://www.youtube.com/watch?v=FU1mzDCp4s8
