Ο Δήμος Χαλανδρίου, θεωρώντας πως η αλληλεγγύη είναι ένα από τα βασικά μέσα για τη βοήθεια των συνανθρώπων μας που αναζητούν ένα ασφαλές καταφύγιο στην Ευρώπη, οργάνωσε αποστολή στην Ειδομένη στις 13 και 14 Νοεμβρίου, με τα απαραίτητα τρόφιμα για το μακρύ και δύσκολο ταξίδι των ξεριζωμένων συνανθρώπων μας. Αντιπροσωπεία του δήμου με τους δήμαρχο Χαλανδρίου Σίμο Ρούσσο, την αντιδήμαρχο Οικονομικών Έλενα Χριστούλη, τον αντιδήμαρχο Περιβάλλοντος και Καθαριότητας κ. Δημήτρη Χριστουλάκη και τον αντιδήμαρχο Τεχνικής Υπηρεσίας Κώστα Γερολυμάτο σε συνεργασία με την «Αλληλεγγύη – Αντίσταση στο Ξυλόκαστρο» και την «Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Πολιτών Ιλίου», γέμισαν με τρόφιμα το φορτηγάκι της «Αλληλεγγύης για Όλους». Η αποστολή παρέδωσε τα τρόφιμα την Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2015.
Το μετέωρο βήμα του πελαργού
Φτάνοντας λίγο πριν το συνοριακό φυλάκιο των Ευζώνων ανοίγεται στα αριστερά ένας δρόμος ανάμεσα στα χωράφια που, μετά από λίγα χιλιόμετρα, σε οδηγεί στην Ειδομένη. Το τοπίο πεδινό. Τα οργωμένα χωράφια και ο ποταμός Αξιός κυριαρχούν στο επίπεδο τοπίο.
Πλησιάζοντας την Ειδομένη το πρώτο που παρατηρείς είναι ότι για κάποιο λόγο αρχίζουν να υπάρχουν σκουπίδια στην άκρη του δρόμου. Σκουπίδια που δεν δικαιολογούνται στην αγροτική ύπαιθρο της περιοχής. Πλαστικά μπουκάλια, ρούχα, σακούλες και διάφορες συσκευασίες σου κρατούν συντροφιά τα τελευταία 2 – 3 χιλιόμετρα πριν τον προορισμό σου. Καλώς ήλθες στη Ειδομένη.
Λίγο πριν τις σιδηροδρομικές γραμμές εμφανίζονται τα πρώτα λεωφορεία. Τουριστικά ιδιωτικά λεωφορεία μεταφέρουν στο σημείο αυτό τους πρόσφυγες που πέρασαν διά θαλάσσης τα σύνορα. Με την πρώτη ματιά δεν φαίνεται το μέγεθος του προβλήματος που διαχειρίζεται αυτός ο τόπος της ελληνικής επικράτειας. Αμέσως μετά τις γραμμές η πραγματικότητα σε συναντάει με αμείλικτο τρόπο. Είναι το σημείο που αδειάζουν καθημερινά δεκάδες λεωφορεία τους μετανάστες που ψάχνουν μία λύση στην πολιτισμένη Ευρώπη. Από το σημείο αυτό περνάνε στη FYROM και συνεχίζουν το ταξίδι τους για την κεντρική Ευρώπη και τη Σκανδιναβία.
Σε πρώτη φάση οι πρόσφυγες περνάνε για να πάρουν ενίσχυση κυρίως όσον αφορά τρόφιμα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, βασικά πράγματα. Πρακτικά παίρνουν ό,τι καταφθάνει από το τεράστιο δίκτυο αλληλεγγύης που υπάρχει: τυρόπιτες, ψωμί, κρουασάν, σταφίδες… οτιδήποτε.
Στον ίδιο χώρο και στην είσοδο της εγκατάστασης υπάρχουν σκηνές για την ιατρική περίθαλψη των ανθρώπων, καθώς και χώροι για τα παιδιά – για να ξεγελιέται λίγο η πραγματικότητα του μικρού πρόσφυγα.
Στο τοπίο κυριαρχούν οι Γιατροί χωρίς σύνορα και οι άνθρωποι του ΟΗΕ. Σημαντική είναι η παρουσία του Ερυθρού Σταυρού καθώς και κάποιων άλλων ΜΚΟ (ΠΡΑΞΙΣ – ΑΡΣΙΣ)
Αμέσως μετά, μια σειρά από πολύ μεγάλες σκηνές όπου περιμένουν πρόσφυγες για να περάσουν τα σύνορα. Κάποιες από αυτές έχουν ξύλινο πάτωμα. Σε κάποιες άλλες ένα απλό ύφασμα καλύπτει το χώμα. Στους χώρους αυτούς διημερεύουν όλοι. Οι συνθήκες είναι απλά οριακές. Ξαπλωμένοι κάτω, άλλοι απλά περιμένουν, άλλοι κοιμούνται. Η δυσοσμία του χώρου είναι έντονη για προφανείς λόγους.
Αμέσως μετά από τον χώρο αυτό βρίσκονται δεκάδες χημικές τουαλέτες. Καθαρίζονται καθημερινά, αλλά η οσμή τους προδίδει την παρουσία τους από μακριά.
Τον παλμό των εξελίξεων τον δίνουν οι «απέναντι». Ο ρυθμός που καταγράφουν τα κλιμάκια της FYROM τους εισερχόμενους καθορίζει και την ταχύτητα με την οποία περνάνε τα σύνορα. Μόλις δοθεί, οι πρόσφυγες φεύγουν ανά δυάδες από τον καταυλισμό, αφήνουν την Ελλάδα πεζοί και περνάνε στο έδαφος των Σκοπίων. Το βήμα τους, το μετέωρο βήμα του πελαργού.
Μέσα στον καταυλισμό επικρατεί μία ιδιαίτερη ηρεμία. Στα πρόσωπα των ανθρώπων βλέπεις μία καρτερικότητα που εξηγείται μόνο από τις εμπειρίες που είχαν αυτοί οι άνθρωποι τόσο στο ταξίδι τους, όσο και πριν από αυτό. Φεύγοντας από περιοχές που δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο μάλλον η υποτυπώδης διαχείριση της Ειδομένης δεν συνιστά τίποτα ιδιαίτερο.
